Wilde varkens vangen

De meesten van ons zouden graag denken dat we slimmer zijn dan varkens, maar zijn we dat ook? Laten we eens kijken.

Varkens zijn behoorlijk intelligente zoogdieren en in het bos levende wilde varkens staan erom bekend bijzonder sluw te zijn, schrijft Jeff Thomas.

Er is echter een traditionele methode om ze te vangen.

Zoek eerst een kleine open plek in het bos en leg wat maïs op de grond.

Nadat je weg bent gegaan, zullen de varkens het vinden. Ze zullen ook de volgende dag terugkomen om te kijken of er meer is.

Vervang de maïs elke dag. Zodra ze afhankelijk zijn geworden van het gratis voedsel, zet je een stuk omheining neer langs één kant van de open plek. Als ze aan het hek gewend zijn, zullen ze weer maïs gaan eten. Zet dan een andere kant van de omheining neer.

Ga zo door tot je alle vier de zijden van het hek hebt, met een hek in de laatste zijde.

Wanneer de varkens het hok binnengaan om te eten, sluit je het hek.

In het begin zullen de varkens rondrennen en proberen te ontsnappen. Maar als je er meer maïs ingooit, zullen ze uiteindelijk kalmeren en weer gaan eten.

Je kunt dan glimlachen naar de kudde varkens die je hebt gevangen en tegen jezelf zeggen dat dit de reden is waarom mensen slimmer zijn dan varkens.

Maar helaas is dat niet altijd zo.

In feite is de bovenstaande beschrijving de essentie van het gevangen houden van mensen in collectivisme.

Collectivisme begint wanneer een overheid begint met het aanbieden van gratis spullen aan de bevolking. In het begin is het iets eenvoudigs zoals gratis onderwijs of voedselbonnen voor de armen.

Maar al snel praten politieke leiders steeds meer over “rechten” – een prachtig concept dat alleen al door zijn naam suggereert dat dit iets is waar je recht op hebt en als andere politici het idee niet steunen, dan ontzeggen ze je je rechten.

Zodra het idee van gratis spullen de norm is geworden en, nog belangrijker, wanneer de bevolking er afhankelijk van is geworden als een belangrijk onderdeel van hun “dieet,” worden er meer gratis spullen aangeboden.

Het maakt weinig uit of de nieuwe rechten welzijn, gezondheidszorg, gratis college of een gegarandeerd basisloon zijn. Wat belangrijk is, is dat de kudde op de rechten gaat vertrouwen.

Dan is het tijd om het hek op te zetten.

Om de hoeveelheid gratis spullen uit te breiden, moet er natuurlijk meer belasting worden geheven. En natuurlijk zullen sommige rechten moeten worden opgeofferd.

En net als bij de varkens, is het enige wat echt nodig is om mensen te laten gehoorzamen, de toename van het hekwerk geleidelijk te laten groeien. Mensen richten zich meer op de maïs dan op het hek.

Zodra ze substantieel afhankelijk zijn, is het tijd om het hek te sluiten.

Hoe dit er in het collectivisme uitziet, is dat er nieuwe restricties komen die de vrijheden beperken.

Je kunt te horen krijgen dat je niet kunt expatriëren zonder een hoge boete te betalen. Je kunt te horen krijgen dat je banktegoed in een noodsituatie in beslag kan worden genomen. Je kunt zelfs te horen krijgen dat de overheid het recht heeft om je de vrijheid te ontzeggen om samen te komen of zelfs om naar je werk te gaan, om wat voor verzonnen reden dan ook.

En natuurlijk is dat het punt waarop de varkens rondrennen in de hoop aan de nieuwe restricties te ontsnappen. Maar er worden meer rechten aangeboden en uiteindelijk worden de rechten geaccepteerd als waardevoller dan de vrijheid van zelfbeschikking.

Zelfs op dit punt zullen de meeste mensen meegaand blijven. Maar er is een laatste fase: Het graanrantsoen wordt “tijdelijk” verlaagd vanwege fiscale problemen. Dan wordt het weer verlaagd… en weer.

De vrijheden zijn voorgoed verdwenen en de rechten worden langzaam afgeschaft. Dit is hoe het mogelijk is om te beginnen met een zeer welvarend land, zoals Argentinië, Venezuela of de VS, en het te veranderen in een verarmde collectivistische staat. Het is een geleidelijk proces en het patroon herhaalt zich keer op keer. Het slaagt omdat de menselijke natuur hetzelfde blijft.

Collectivisme degradeert uiteindelijk tot uniforme armoede voor 95% van de bevolking, met een kleine elite die leeft als koningen.

Na de Tweede Wereldoorlog vloog de Westerse wereld in de hoogte. Er was enorme welvaart en er waren kansen voor iedereen. Het systeem was niet volledig vrij van marktwerking, maar voldoende zodat iedereen die hard wilde werken en verantwoordelijkheid voor zichzelf wilde nemen de kans had om welvarend te zijn.

Maar al heel vroeg – in de jaren 1960 – werd The Great Society het parool voor door de overheid verstrekte vrijgevigheid voor iedereen die het nodig had – gratis spullen voor degenen die op de een of andere manier achtergesteld waren.

De meeste Amerikanen, die toen overvloedig welvarend waren, deelden maar al te graag met degenen die minder fortuinlijk waren. Helaas werden ze verleid tot het idee dat ze, in plaats van vrijwillig op individuele basis te geven, hun regering zouden toevertrouwen om de verdeler van de vrijgevigheid te worden en om ervoor te betalen via belastingen. Grote vergissing.

Vanaf dat moment was het enige wat nodig was om te blijven herdefiniëren wie achtergesteld was en vervolgens meer gratis spullen te verstrekken.

Weinig mensen waren zich ervan bewust dat de eerste schuttingen werden opgetrokken.

Maar vandaag de dag is het misschien makkelijker om te begrijpen dat het hek klaar is en het hek dicht gaat. Het is misschien nog steeds mogelijk om een haastig vertrek te maken, maar we zullen weinig mensen vinden die naar de uitgang rennen. Immers, emigreren naar een ander land betekent al die gratis spullen achterlaten – al die veiligheid.

Op dit moment lijkt het idee van foerageren in het bos twijfelachtig. Het is begrijpelijk dat degenen die niet meer op zichzelf kunnen vertrouwen bang zijn om het bos te verlaten. Ze zullen niet alleen hun afhankelijkheidsgewoonten moeten veranderen; ze zullen in de toekomst ook zelf moeten nadenken.

Maar vergis je niet – wat we vandaag meemaken in wat vroeger de Vrije Wereld was, is een overgang naar collectivisme. Het zal een combinatie zijn van corporatisme en socialisme, met de overblijfselen van het kapitalisme. Het geheel zal collectivisme zijn.

De poort gaat sluiten en zoals hierboven vermeld, zullen sommige leden van de kudde ophef veroorzaken als ze de poort zien sluiten. Er zal wat verwarring en burgerlijke onrust zijn, maar uiteindelijk zal de overgrote meerderheid zich weer terugtrekken in hun graan.

Slechts enkelen zullen het inzicht en de moed hebben om naar de uitgang te rennen terwijl het hek zich sluit.

Dit was waar in Argentinië toen de regering nog gul was met de vrijgevigheid, en het was waar in Venezuela toen de uitkeringen op hun hoogtepunt waren. Het geldt nu voor de VS nu de definitieve overgang naar collectivisme begint.

In plaats van naar de uitgang te rennen, zal de overgrote meerderheid naar hun voer kijken en zeggen: “Dit is nog steeds het beste land ter wereld” en doorgaan met het eten van maïs.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Het is niet te vroeg om het decennium een naam te geven: De Verschrikkelijke Jaren Twintig

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: