Trump, Israël en de dood van MAGA

Ik heb opgemerkt hoe vaak we door zowel de mainstream- als de alternatieve media te horen krijgen dat we op de rand van de Derde Wereldoorlog staan. Nog nooit zo dichtbij, zoals Alex Jones zou zeggen. Dat is nu al minstens drie tot vier jaar zo. Het is non-stop angstporno, waarvan de COVID-psyop ons heeft geleerd dat het heel, heel goed werkt. Maar is het deze keer echt? Ben je klaar voor een wereldoorlog?

De recente aanval van Israël op Iran, midden in de vredesonderhandelingen, heeft de verhoudingen veranderd. Trumpenstein leek aanvankelijk van zijn stuk gebracht. Hij had tenminste gezegd dat hij oorlog wilde vermijden, iets wat geen enkele diehard zionist ooit heeft gezegd. Iran is al decennia lang het belangrijkste doelwit van de zionisten. Ze weten dat ze geen vermeende nazi-oorlogsmisdadigers meer kunnen opduikelen en hen een Kafkaëske showproces kunnen geven zoals Eichmann. Dus is Iran bestempeld als “staat die terrorisme ondersteunt,” wat dat ook moge betekenen. Volgens de man die echt de Amerikaanse buitenlandse politiek bepaalt, Benjamin Netanyahu, staat Iran al sinds 1979 op het punt kernwapens te ontwikkelen. Zoals Bugs Bunny zou hebben gezegd: that last step is a doozy. Trumpenstein heeft geraasd dat Iran geen kernwapens zal hebben zolang hij president is. Maar Trump zegt veel tegenstrijdige dingen, zoals we allemaal weten. Hij blijft ook een ‘deal’ willen sluiten. Alex Jones en anderen beweren dat de beslissing al is genomen; we gaan oorlog voeren, schrijft Donald Jeffries.

Nu is er wel lef voor nodig om de Iraniërs de schuld te geven dat ze als eerste worden gebombardeerd. Het Jiddische woord hiervoor is chutzpah. Het mantra is altijd geweest dat “Israël het recht heeft om zich te verdedigen.” In dit geval, tegen wat? Een mogelijke vrede? Een van die grote, mooie “deals” waar Trumpenstein zo bekend om staat? Er zal alle macht van de door de staat gecontroleerde pers en onderdanige politieke “vertegenwoordigers” nodig zijn om Israël hier als de benadeelde partij af te schilderen. Waarom is Israël eigenlijk zo boos op de Iraniërs? Omdat het zogenaamd kernwapens ontwikkelt? Waar Israël meer dan zestig jaar geleden aan werkte, tot grote woede van president Kennedy. Vlak voordat hij werd vermoord. Pakistan heeft kernwapens. Waarom maakt de wereld zich daar geen zorgen over? Liever dat ze in het zand op het strand poepen? Wie vertrouwt mensen die dat doen met kernwapens? En natuurlijk is ons geliefde Verenigde Staten nog steeds het enige land in de geschiedenis dat kernwapens tegen een ander land heeft gebruikt. Waarom zou Iran ons vertrouwen?

En waarom zou Iran Israël vertrouwen? Het is een schurkenstaat, gesticht op land dat bezet wordt door andere volkeren, met de steun van ’s werelds grootste militaire machten. In hun beginjaren bestond er de Irgun-bende, een groep waar de toekomstige Israëlische leider Menachem Begin deel van uitmaakte. Ik weet het niet, het lijken me wel terroristen. Ze hebben het King David Hotel opgeblazen, waarbij heel veel burgers omkwamen. Ik denk niet dat de hofhistorici een duidelijk verschil kunnen aangeven tussen de Irgun-bende en de PLO. Of Al Qaeda. Of Hamas. Of Hezbollah. De Taliban. Isis. De lijst is behoorlijk lang. Zoals iemand ooit zei: de terrorist van de een is de vrijheidsstrijder van de ander. Als we onze onafhankelijkheidsoorlog hadden verloren, hadden ze de Minute Men waarschijnlijk “terroristen” genoemd. Ze waren gecamoufleerd terwijl ze op de trotse en arrogante Britse troepen schoten. Toen de communisten dat later deden, noemden ze het guerrillastrijd. Wie is de ‘terrorist’, het Palestijnse kind dat stenen gooit, of de IDF-soldaat die zijn voormalige huis met de grond gelijk maakt?

Veel prominente Trump-aanhangers hebben zich tegen hem gekeerd. Dit is voor hen een brug te ver. Tucker Carlson. Steve Bannon. Marjorie Taylor Greene. Zelfs Alex Jones was enigszins kritisch, maar zoals altijd hield hij zich in en zei hij dat hij het voor 95 procent eens was met wat Trump doet. Trumpenstein nam wraak door Tucker ‘gek’ te noemen. Toen bekend werd dat Tulsi Gabbard, directeur van de Nationale Inlichtingendienst, had geconcludeerd dat Iran geen kernwapens had, spotte Trumpenstein: ‘Het kan me niet schelen wat zij zegt.” Op de een of andere manier denk ik niet dat Tulsi nog lang in deze regering zal zitten. Voor zover hij oprecht is en niet uit een script spreekt, lijkt Trump te geloven dat zijn MAGA-achterban net zo toegewijd is aan Israël als hij en alle anderen in Washington D.C. Niet alle trouwe MAGA-aanhangers wachten op de Opname, of geloven dat tegen Israël zijn hetzelfde is als tegen God zijn. De meesten zien het voor wat het is: de antithese van een America First-beleid.

De MAGA-beweging is aan het wankelen, met Israël als belangrijkste twistpunt. “America First”, dat Trump gebruikte vóór het minder sprankelende “Make America Great Again,, is niet verenigbaar met onwrikbare steun voor een ander land. De christelijke zionisten en de miljoenen die enthousiast waren over Trumps vaak geciteerde minachting voor de “eeuwige oorlogen” zijn evenmin verenigbaar. Er is een enorm verschil tussen de Mark Levins en Ben Shapiros en de Candace Owens en Tucker Carlsons. Een Amerika First-buitenlands beleid was voor de meeste MAGA-aanhangers een niet-onderhandelbare kwestie. Als Trump Amerikanen in gevaar brengt vanwege Israëls ruzies, dan is hij niet anders dan Bush, Clinton, Obama of Biden. Waarschijnlijk zijn 100 miljoen Amerikanen het tweepartijenstelsel beu en willen ze iets dat hun belangen vertegenwoordigt. Oorlog voeren met Iran valt duidelijk niet in die categorie.

Sinds 22 november 1963 is er in Washington D.C. eigenlijk niet veel kritiek op Israël geweest. Een verder onopvallende Republikein, Paul Findley, had het lef om zich tegen AIPAC te verzetten, en dat betekende het einde van zijn politieke carrière. Hij schreef de bestseller They Dare to Speak Out, maar dat veranderde niets. Zeer weinigen hebben het aangedurfd om zich uit te spreken tegen onze “grootste bondgenoot”. Een andere Republikein, Pete McCloskey, sprak over de intimidatietactieken van de ADL en verklaarde: “Er is een sterke joodse lobby…Ik begrijp niet waarom de joodse gemeenschap het vervelend vindt om zo te worden bestempeld.” Ook de politieke carrière van McCloskey werd door dit soort opmerkingen beëindigd. James Trafficant was een van de laatste grote democraten in het Congres. Zijn kritiek op Israël en zijn moedige verdediging van de omstreden autowerker John Demjanjuk uit Cleveland leidden ertoe dat hij uit het Congres werd gezet en tot zeven jaar gevangenisstraf werd veroordeeld.

Zoals ik in een eerdere Substack schreef, gaf congreslid Thomas Massie vorig jaar een opmerkelijk interview aan Tucker Carlson, waarin hij sprak over het feit dat AIPAC voor elke politicus een “babysitter” heeft en hoe hij hen uit zijn kantoor heeft gegooid. Kort daarna stierf zijn gezonde vrouw plotseling, na een vakantie met hun kleinkinderen. Ik heb nog steeds niets gelezen over de oorzaak. Ze was niet gevaccineerd, dus het was geen geval van “dokters staan voor een raadsel.” Misschien zijn al deze dingen toeval en heeft het verzetten tegen Israël geen invloed op iemands leven of politieke carrière. We zullen zien hoeveel leden van het Congres zich bij Marjorie Taylor Greene en Massie aansluiten in hun verzet tegen elke Amerikaanse betrokkenheid in de chaos tussen Israël en Iran. Massie heeft hierover een wetsvoorstel ingediend, waarin hij eist dat het Congres een debat houdt en stemt over elke oorlogsverklaring, wat hun rol is volgens de grondwet. Maar het Congres heeft sinds de Tweede Wereldoorlog geen oorlog meer verklaard. Onnodig te zeggen dat we sindsdien bijna continu ergens in oorlog zijn geweest.

Iran heeft ons nooit iets aangedaan, behalve de gijzelingssituatie vlak voor de verkiezingen van 1980, die eindigde met een echte “October Surprise.” Misschien had Iran genoeg van onze bemoeienis met hun zaken. De CIA heeft immers in 1953 Mohammad Mossadegh omvergeworpen. Dat is iets typisch ‘democratisch’, dat begrijpt u niet. De sjah was een marionet van de Amerikanen. Denk maar aan dat hele idee van “instemming van de geregeerden” waarvoor we een revolutie hebben gevoerd. Abraham Lincoln heeft dat idee weliswaar voorgoed de grond in geboord, maar het blijft een tijdloos en diepzinnig concept. In recentere jaren steunde de VS Irak, geleid door een CIA-agent die de buitenlandse boeman Saddam Hoessein werd, tijdens hun oorlog met Iran, met gifgas en al. Een van de weinige dingen die Trumpenstein de eerste keer deed, was het vermoorden van de Iraanse generaal Qasem Soleimani, zogenaamd de gevaarlijkste “terrorist” ter wereld op dat moment, hoewel geen enkele Amerikaan ooit van hem had gehoord.

Nu steunden we Irak omdat Israël dat wilde. Trump vermoordde Soleimani omdat Israël hem dat opdroeg, net zoals hij Syrië twee keer bombardeerde op hun verzoek. Barack Obama vermoordde een hele bruiloft in Jemen, zeker een reden voor afzetting als er ooit een was, maar het is onbekend of Israël daar persoonlijk om heeft gevraagd. De Golfoorlog, onze zinloze jaren in Afghanistan – het was allemaal in het belang van Israël, niet in het onze. Wat heeft Afghanistan, laat staan Jemen, ons ooit aangedaan? Donald Trump die een stoel voor Bibi Netanyahu optrok en vasthield, was een zo symbolisch gebaar als maar denkbaar is. Misschien heeft Bibi hem dat gevraagd. Je wijst Bibi niet af. En je maakt geen grapjes over zo’n weinig mannelijke bijnaam. Bibi wil blijkbaar de nieuwste ayatollah vermoorden. Zo achterlijk ben ik; ik wist niet dat er meerdere ayatollahs waren. Trump zou Bibi daarvan hebben weerhouden. Ik weet niet of ik dat geloof.

Ik ben geen verdediger van de moslims. Ik heb gehoord over al hun streken in Engeland, Ierland, Zweden en elders. Veel te veel “seksuele noodsituaties” naar mijn smaak. Ik bedoel, moslim of niet, verkrachters moeten gestraft worden. Ik denk dat sommige verkrachtingen gelijker zijn dan andere. Maar ik geloof niet dat veel van de migranten die met de hulp van iemand naar landen zijn gebracht die toevallig altijd een blanke meerderheid hebben, Iraniërs zijn. Voor zover ik weet, staan Iraniërs niet bekend om hun ‘seksuele noodsituaties’. Ik mis minirokjes en ben dol op bikini’s. Dus ik wil zeker niet dat vrouwen hun gezicht bedekken. Ze stenigen? Is dat echt waar, of gewoon weer CIA-propaganda? Alle culturen zijn verschillend, wat ons experiment met ‘diversiteit’ zo problematisch maakt. Amerikanen aanbidden hun huisdieren. Andere culturen eten ze op. Mannen uit een sterk patriarchaat zullen onvermijdelijk in conflict komen met het matriarchaat van Amerika 2.0.

Ik weet niet waar ayatollahs ophouden en mullahs beginnen. Ik kan geen sjiieten van shinola onderscheiden. Ik zou een jihadist niet herkennen als hij me in mijn kont beet. Al die zionistische dog whistles zijn verwarrend. Ik denk dat ik meer bang ben voor de huidige Amerikaanse wetgeving dan voor de sharia. Ik geloof net zo min in “sluimerende cellen” als in de oerknaltheorie. Mijn zus trouwde met een Iraniër, voordat ik geboren was. Ze is negentien jaar ouder dan ik en ik ben meer dan een jaar jonger dan haar zoon. Het is ingewikkeld. Hoe dan ook, ik heb in de loop der jaren talloze Iraniërs ontmoet. Ik vond ze allemaal aardig. Nu kunnen de mannen erg macho zijn. Dat hoort bij de cultuur. Daarom kon Hussein de Golfoorlog lachwekkend “de moeder aller veldslagen” noemen. Daarom gooien die Palestijnse kinderen stenen naar gepantserde tanks. Ze zullen tot de dood vechten, met alle wapens die ze hebben. Ze zullen zich niet overgeven. We zouden ze allemaal moeten doden. Is dat wat we willen?

Wat heeft Amerika precies bereikt met onze langdurige liefdesrelatie met Israël? We weten wat Israël heeft gekregen: genoeg miljarden, zo niet biljoenen, om het op twee na machtigste leger ter wereld op te bouwen. Jonathan Pollard werd betrapt op het stelen van onze technologie. De USS Liberty werd in 1967, tijdens de Zesdaagse Oorlog, aangevallen door Israël, waarbij 34 Amerikanen omkwamen en 171 gewond raakten. Niet alleen deed president Johnson niets, het onderwerp werd ook decennialang verzwegen door onze ‘vrije pers’. Wie erover sprak, werd onmiddellijk bestempeld als ‘antisemiet’. Maar wat heeft Amerika aan deze relatie gehad? De eeuwige vijandschap van de hele Arabische wereld? We zijn de meest genereuze suikeroom geweest die de wereld ooit heeft gekend, en ze wil niet eens met ons naar bed. Ik bedoel, als de president van het land dat in feite jouw samenleving financiert, je vraagt om tijdens de onderhandelingen niet te bombarderen, en je doet het toch, wat zegt dat dan?

We hebben video’s gezien van raketten die de nachtelijke hemel boven Tel Aviv en Teheran verlichtten, wat warme en vage herinneringen opriep aan scudraketten in Bagdad. We kwamen erachter hoe juist de opschepperij van de Golfoorlogcoalitie was, dat ze vrijwel elk doelwit met videogame-precisie hadden geraakt, toen later bleek dat ze vaker wel dan niet hadden gemist. Dus voorlopig moeten we de opschepperij van zowel Israël als Iran over hun grote prestaties met een flinke korrel zout nemen. Natuurlijk zullen beide partijen enorme successen claimen. Onze media vertellen ons immers dat Oekraïne Rusland aan het verslaan is. Het is niet alsof ze niet herhaaldelijk hebben gelogen sinds “Remember the Maine” in 1898. Velen verwachten elk moment een nieuwe valse vlag, waarbij enkele met Iran gelieerde “terroristen” een van onze schepen opblazen, misschien wel de USS Nimitz, die in 2026 uit dienst zou worden genomen. Hé, we hebben die Nimitz toch niet meer nodig, dus wat is een betere kandidaat voor een valse vlag?

Lees de afscheidsrede van George Washington. Blijkbaar heeft niemand in Washington D.C. dat al heel lang gedaan. Geen verwikkelde allianties. Denk aan de woorden van John Quincy Adams, die waarschuwde: “Amerika gaat niet naar het buitenland op zoek naar monsters om te vernietigen.” Elke Amerikaanse leider was een “isolationist” totdat James K. Polk Mexico binnenviel. Trump klonk meer als een isolationist dan welke leider dan ook die we in decennia hebben gehad. Amerika first. De troepen terug halen uit al die landen, waarvan sommige daar sinds de Tweede Wereldoorlog gestationeerd zijn. Een einde maken aan onze betrokkenheid bij wat hij “zinloze oorlogen” noemde. Miljarden geven aan Israël, Oekraïne of welk ander land dan ook, is geen Amerika first-beleid. Dat was het beleid van Bush en Obama, en nu van Biden en Trump. Israël helpen Iran te verslaan is pure waanzin. Maar ja, ons altijd “bipartisan” buitenlandse beleid is pure waanzin sinds JFK werd vermoord.

We hebben geen zeggenschap over het al dan niet uitbreken van een Derde Wereldoorlog. De eerste twee wereldoorlogen waren hier erg populair. Misschien wordt Cardi B wel de nieuwe George M. Cohan. Van “Over There” tot “Wet Ass Soldier.” Is er nog genoeg over van Hollywood om effectief propaganda te maken voor een nieuwe wereldoorlog? De regering lijkt niet te willen dat we tuinen aanleggen, dus ik betwijfel of we een heropleving van Victory Gardens zullen zien. RFK, Jr. heeft gezegd dat meer dan 70 procent van de jongeren in de strijdbare leeftijd fysiek, emotioneel of mentaal ongeschikt zou worden bevonden voor militaire dienst. Ik denk dat dat de positieve kant is van psychotrope medicijnen en verlaagde testosteronniveaus. Wie weet hoeveel militairen er nu “genderfluïde” zijn? Op de een of andere manier denk ik dat Iran geïnspireerd zou worden om tegen transgender-vriendelijke troepen te vechten. Ik hoop dat ik gelijk heb en dat dit gewoon weer angstporno is. Zoals Benjamin Franklin zei: er bestaat niet zoiets als een goede oorlog of een slechte vrede.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Het gaat niet goed voor Israël in de oorlog tegen Iran

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: