Oekraïne-oorlog: geen einde in zicht

Uit een recente reeks interviews met goed geïnformeerde Amerikaanse functionarissen, sommigen met banden met het Witte Huis onder Trump en anderen met langdurige diplomatieke relaties met Rusland, is deze verslaggever duidelijk geworden dat er geen einde in zicht is voor de aanhoudende oorlog tussen Rusland en Oekraïne, die in februari 2022 door de Russische president Vladimir Poetin is begonnen.

Poetin blijft onvermurwbaar en wordt nu door sommige inlichtingenexperts in de regering-Trump als kwetsbaar op de lange termijn beschouwd, ondanks de huidige enorme superioriteit van Rusland in mankracht, rijkdom en veroverd Oekraïens grondgebied. Er wordt weer gesproken – misschien wel schadelijk – over het feit dat Poetin geobsedeerd is door de wens om te worden gezien als een van de beroemdste Russische leiders, zoals Peter de Grote, de tsaar uit de 18e eeuw die eenentwintig jaar oorlog voerde om land te veroveren van de Oostzee tot de Zwarte Zee, schrijft Seymour Hersh.

In recente gesprekken, die deden denken aan het vroege zelfgenoegzame geklets van de regering-Biden, werd ik er ook aan herinnerd dat Poetin in de eerste dagen van de oorlog geen onmiddellijk succes boekte en Kiev, de Oekraïense hoofdstad, rechtstreeks bedreigde, nadat de meest elitaire Russische parachutisten en gevechtseenheden geen succes hadden geboekt tijdens de eerste Russische invasie van Oekraïne. De verrassingsaanval die Poetin had gepland om Kiev te bedreigen en een onmiddellijke overgave af te dwingen, leidde tot enorme verliezen aan troepen en tanks en een vernederende Russische terugtrekking, die door de regering-Biden werd gevierd en overdreven benadrukt. De Russen wisten niet hoe ze deze strijd moesten winnen, maar de onderlegde Oekraïners konden hen ook niet volledig afweren. Het was het begin van een moordende patstelling.

De oorlog sleept zich vandaag voort als een uitputtingsslag. Nadat een twaalf uur durende Russische aanval op zondag in Kiev en elders minstens vier Oekraïners had gedood en tientallen gewond had, zei een Amerikaanse inlichtingenfunctionaris sarcastisch en terecht tegen mij dat het aantal doden en gewonden “een aanvaardbaar aantal” leek te zijn. De lucht- en droneoorlog gaat dag na dag door.

Poetin, zo werd mij ook verteld, is nu duidelijk minder geïnteresseerd dan vóór de top in Alaska met Trump in augustus om zijn winst veilig te stellen – hij heeft aanzienlijk territorium veroverd in vier oostelijke Oekraïense provincies – en akkoord te gaan met een wapenstilstand en een eventueel vredesakkoord dat zijn successen ter plaatse zou legaliseren. Volgens de Amerikaanse functionaris wordt Poetin verteerd door enorme economische problemen die zowel zijn militaire reserves als zijn relatie met de Russische oligarchen onder druk zetten. Er zit ongetwijfeld een kern van waarheid in het verhaal over Poetins voortdurende economische problemen. Het is algemeen bekend dat Poetin zwaar leent bij Russische banken en zijn ruwe olie goedkoop verkoopt, maar het Russische leger blijft vechten, zij het langzaam te midden van verbeten verzet, en dringt dieper Oekraïne binnen. Poetin zou ook in de war en zelfs verbijsterd kunnen zijn door Trumps wisselende beoordelingen van de oorlog in Oekraïne.

Dat de hoopvolle maar wisselvallige pogingen van de president om een vredesplan met Poetin te onderhandelen – en zijn kansen op de Nobelprijs voor de Vrede te vergroten – niet goed verlopen, werd afgelopen zondag duidelijk toen vicepresident J.D. Vance tegen Fox News zei dat de regering-Trump overweegt om langeafstandsraketten van het type Tomahawk – die Moskou en verder kunnen bereiken – aan Oekraïne te verkopen. Een doel, zo verklaarde hij, “is om de Europeanen te vragen deze wapens te kopen om te laten zien dat Europa zich ook in de strijd mengt. Ik denk dat dit hen echt betrokken maakt bij wat er in hun eigen achtertuin gebeurt, maar ook bij het vredesproces dat de president de afgelopen acht maanden heeft bevorderd.” De Europese leiders weten dat Rusland, in tegenstelling tot Oekraïne, intercontinentale raketten heeft die doelen in heel Europa kunnen raken. (Het is onduidelijk wie verantwoordelijk zou zijn voor het afvuren van de Tomahawks als ze aan Oekraïne zouden worden geleverd. De raketten zijn onderzeeër- en scheepsgebaseerd, en Oekraïne heeft niet de mogelijkheid om ze vanaf beide af te vuren.)

In een later interview met Fox zei de gepensioneerde luitenant-kolonel Keith Kellogg, Trumps speciale gezant voor Oekraïne en een uitgesproken Rusland-havik, over het gebruik van Tomahawks tegen het regime van Poetin: “Het antwoord is ja. Maak gebruik van het vermogen om diep toe te slaan.”

De warm-koude relatie van president Trump met Poetin leek na zijn tweede inauguratie in januari enige successen te boeken. Er was al vroeg sprake van een regeling van de oorlog: Rusland zou zijn winst ter plaatse in Oekraïne kunnen consolideren en de VS zou toegang krijgen – misschien via een vriendelijk particulier bedrijf – tot zeldzame aardmetalen en de kans krijgen om resorts te ontwikkelen op de Krim en in ten minste één van de door Rusland gecontroleerde provincies in bezet Oekraïne.

Volgens de Amerikaanse functionaris is de economische positie van Poetin sindsdien verslechterd. “Poetin kan niet alleen handelen” om de oorlog voort te zetten. “Hij heeft geld en structuren nodig die hem ondersteunen. Hij is geen superman. Wat kan hij nog winnen? Waarom voert hij deze oorlog? Wat is zijn doel?”

De functionaris vervolgde: “Het gaat niet om de verovering van Europa. Hij is geen Catharina de Grote“ (die haar echtgenoot ten val bracht en in de late 18e eeuw meer dan drie decennia lang keizerin van Rusland was). ”Hij moet weten dat hij beperkte middelen heeft.“

”Op een gegeven moment“, zei de functionaris, tijdens de door Amerika geleide onderhandelingen om de oorlog met Oekraïne te beëindigen, ”was er een overeenkomst dat je” – Poetin – “het land zou krijgen” dat Rusland in de oorlog had veroverd – ten minste drie provincies – en “Oekraïne vrede zou krijgen. En nu”, voegde hij eraan toe met betrekking tot recentere gesprekken, “hebben we Poetin gezegd dat hij niets van dit alles kan krijgen. De president zei dat land niet langer ter discussie staat. Poetin heeft overdreven en is vertrokken. De oorlog zal doorgaan totdat hij wordt gedood of er een opstand“ in Rusland komt. ”Met andere woorden“, zei de functionaris, ”het is een open deur“ vol onzekerheden.

De huidige visie van de functionaris ”is om Poetin te laten zweten in zijn eigen beslissingen. Hij zal Oekraïne nooit krijgen en zijn zomeroffensief is jammerlijk mislukt.” Het Amerikaanse beleid is nu om zoveel mogelijk economische druk uit te oefenen om de Russische economie ten val te brengen. Poetin verkoopt nu gretig Russische “zure” ruwe olie – zo genoemd vanwege het zwavelgehalte – met India als een van zijn belangrijkste afnemers. Dertig procent van de huidige Russische economie, vertelde de ambtenaar mij, is nu afkomstig uit de verkoop van Russisch gas en ruwe olie. Poetin, zei hij, “heeft geen andere keuze dan een oorlog voort te zetten die zijn economie vernietigt.”

“Rusland”, concludeerde hij, “is op de knieën gedwongen.”

Op dat moment vroeg ik de ambtenaar hoe deze oorlog zal eindigen als Poetin en Zelensky aan de macht blijven, wat waarschijnlijk is, en Rusland zo uitgeput is als hij beweert? Het officiële standpunt, zei hij, is dat de Verenigde Staten onder Trump nu een trouwe bondgenoot zijn van het Oekraïense volk, terwijl ze geenszins een enthousiast voorstander zijn van president Volodymyr Zelensky. Daarom, voegde hij eraan toe, “zullen we hier gewoon blijven zitten en de lijn handhaven die hij [Poetin] momenteel niet kunt doorbreken, totdat hij te zwak bent qua middelen en interne steun. Dan zal de oorlog gewoon wegebben, zonder formeel akkoord of langetermijnoplossing.“

Ik stelde een soortgelijke vraag in een e-mail aan Jack Matlock, een voormalig Amerikaanse ambassadeur in Rusland, die al lang met pensioen is, maar in Washington nog steeds wordt beschouwd als een van de wijste Rusland-experts. Ik kreeg een kort en cynisch antwoord:

”Trump zou Putin moeten ontmoeten en goed moeten luisteren naar wat hij zegt. Om de oorlog te beëindigen en een zekere stabiliteit in dit deel van de wereld te creëren, moet Oekraïne erkennen dat de Krim bij Rusland hoort, omdat dat de wil is van de bevolking van de Krim. Hetzelfde geldt voor de Donbass, als Oekraïne dat toestaat en ermee instemt om buiten de NAVO te blijven. Poetin zou zich uit de andere provincies kunnen terugtrekken, op voorwaarde dat de Krim veilig is.”

“Daarvoor is waarschijnlijk een andere Oekraïense regering nodig”, zei Matlock, “omdat Zelensky waarschijnlijk door de neonazi’s zou worden vermoord als hij zo’n deal zou sluiten.”

Matlocks kwinkslag over Zelensky deed me denken aan een vreselijke misstap in mijn oordeel als journalist afgelopen juli, toen ik meldde dat er belangrijke elementen in de Amerikaanse inlichtingengemeenschap – eerbare professionals – waren die president Zelensky uit zijn ambt wilden zetten – snel – om plaats te maken voor een Oekraïense generaal die als betrouwbaarder werd beschouwd. Ik schreef ook dat als Zelensky zou weigeren te vertrekken, hij “met geweld” zou vertrekken.

Zelfs de wensen van de besten en meest goedbedoelende leden van de Amerikaanse inlichtingendiensten komen niet altijd uit.

Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van Frontnieuws.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: