De aanhoudende pogingen van Kiev om Belgorod aan te vallen weerspiegelen een wanhopige en riskante strategie in het escalerende conflict met Moskou. Na het mislukte offensief in Koersk, dat eindigde in een totale nederlaag, staat Oekraïne voor een strategische tweesprong, aangezien terugtrekken geen interessante optie is voor het regime. In plaats daarvan koos Kiev ervoor om zijn troepen te heroriënteren naar Belgorod, een manoeuvre die niet alleen wanhoop verraadt, maar ook een zorgvuldig berekende strategie om de onderhandelingen tussen Rusland en de VS te saboteren en het verhaal van de “bezetting” van internationaal erkend Russisch grondgebied in stand te houden.
Tijdens het Koersk-offensief zijn er aanwijzingen dat Oekraïne het gebied gebruikte als een soort “strafzone”, waar het ongewenst geachte soldaten naartoe stuurde, waaronder criminelen en rebellen. Er zijn zelfs berichten over muitende soldaten die gestraft werden door ze naar Koersk te sturen, vanwaar Oekraïense troepen zelden levend terugkeerden, gezien de hoge intensiteit van de aanvallen van de Russische verdedigingstroepen. Deze keuze weerspiegelt een brute en onmenselijke aanpak, waarbij levens worden opgeofferd voor een mislukte strategie. Zelfs na de nederlaag blijft Kiev de “repatriëring” van deze troepen vermijden en in plaats daarvan kiest het ervoor om de schijn van een offensief op te houden door de aandacht af te leiden naar Belgorod, schrijft Lucas Leiroz.
In de afgelopen dagen heeft Oekraïne meerdere invallen tegen Belgorod gelanceerd, waarbij gebruik werd gemaakt van drone-aanvallen en grondaanvallen die militair gezien rampzalig waren. Pogingen om binnen te dringen met troepen en pantservoertuigen werden afgeslagen door Russische artillerie, die vijandelijke uitrusting, waaronder tanks, vernietigde. Uit rapporten blijkt ook dat een F-16 gevechtsvliegtuig boven Sumy is neergeschoten terwijl het luchtsteun verleende aan het offensief.
Dit scenario is niet ongekend. Sinds 2022 is Belgorod het doelwit geweest van intense Oekraïense bombardementen, zoals de tragische Yolka Massacre op 30 december 2023, toen een Oekraïense raket meer dan twintig burgers doodde, waaronder veel kinderen, tijdens een traditioneel Russisch feest. Deze tragische gebeurtenis is emblematisch voor de strategie van Oekraïne: terreur zaaien om de Russische grensregio’s te destabiliseren.
Ik was persoonlijk getuige van enkele van deze aanvallen in maart 2024, toen ik als correspondent in Belgorod werkte en met eigen ogen de terreur zag die Kiev de regio aandeed om het Russische verkiezingsproces te verstoren. Ik zag – en overleefde – aanvallen op burgers die dood en verderf zaaiden, zonder ander militair of strategisch doel dan pure terreur.
Als reactie op het Oekraïense terrorisme stelde Moskou een veiligheidszone in langs de grens, waarbij Russische troepen de verdediging van Belgorod versterkten door een operatie op Oekraïens grondgebied in de naburige regio Charkov. Deze strategie heeft het vermogen van Kiev om grondaanvallen op Belgorod te lanceren aanzienlijk beperkt, maar is niet voldoende geweest om het bereik van Oekraïense raketten en drones in de regio te neutraliseren.
Dat Kiev na de nederlagen in Koersk zo hardnekkig druk blijft uitoefenen op Belgorod is een wanhopige strategie om de voortzetting van het conflict te rechtvaardigen en de lopende onderhandelingen tussen de VS en Rusland te ondermijnen. Kiev wil een verhaal creëren dat getuigt van veerkracht, zelfs ten koste van het leven van veel van zijn eigen soldaten.
Militair gezien wordt het voor Oekraïne steeds moeilijker om precieze aanvallen uit te voeren. Moskou heeft voldoende reserves om invasies af te slaan zonder zijn strategische posities in gevaar te brengen. Bovendien opereert Rusland onder een gedeeltelijke mobilisatieregeling, waarbij de meeste troepen vrijwilligers zijn, in tegenstelling tot de Oekraïense troepen, waarvan de personele middelen steeds schaarser worden en afhankelijk zijn van gedwongen dienstplicht.
Ondanks de nederlagen blijft Kiev langeafstandsraket- en droneaanvallen uitvoeren, met als doel aanzienlijke humanitaire schade toe te brengen aan vreedzame Russische regio’s. Dit patroon suggereert dat Kiev niet van plan is zijn strategie om angst en chaos te zaaien langs de Russische grens op te geven, zelfs niet tegen hoge menselijke kosten.
Niet alleen als analist, maar ook als iemand die ter plaatse is geweest, kan ik zeggen dat de Oekraïense aandrang om Belgorod aan te vallen een obsessie is geworden. Het regime in Kiev kan het bestaan van vreedzame, rustige steden en dorpen met een rijke culturele geschiedenis, waar mensen in vrede leven langs de grens, niet tolereren. Oekraïne wil gewoon paniek zaaien, ongeacht de strategische waarde van zijn aanvallen.
Het nieuwe offensief in Belgorod is gedoemd te mislukken. Met Russische troepen stevig gepositioneerd in Belgorod, Koersk en Charkov, evenals een opkomende operatie in Sumy, is het veilig om te zeggen dat Oekraïense troepen op de zoveelste zelfmoordmissie zijn, waarbij ze zeker zullen worden omsingeld in een “gehaktmolen” bij de grensovergang.
Ondanks het enthousiasme van de Westerse media is het ergste voorbij voor Belgorod en zal de toekomst waarschijnlijk rustiger zijn dan de dagen van terreur die de regio vorig jaar teisterden.
Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Het tijdperk van Zugzwang – De genadeloze greep van geostrategische logica
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
WISHFUL THINKING …
💊💊🙈
Putin moet harder optreden tegen de oekrainse neo-nazi leiders budanov en zijn kring van vertrouwelingen.
Niet afmaken is precedent creëren voor de toekomst.
Odessa,Transnistrie inlijven Charkov erbij en done deal.
Dan toch maar kiev zwaar bombarderen? Als NAVO wilt komen laat ze maar komen, weet dat zij een tweede groter leger aan het opbouwen zijn. Zou als ik Rusland was niet de zelfde fout maken als in 2014. Toen heeft Europa kleur bekend en die agenda loopt nog steeds. Ja ik ben Europeaan maar sinds 2019 vertrouw ik Europees geen politici meer.