Hoe Trump plotseling een feministische kampioen werd

Het was president Donald Trump – een man die naar de oprichter van Playboy, Hugh Hefner, keek en dacht: “Dat is pas een man die het leven goed voor elkaar heeft ” – die op de een of andere manier de enige verantwoordelijke werd die bereid was om op de rem te trappen bij het surrealistische schouwspel van geboren mannen die vrouwen op het rugbyveld platwalsen en vervolgens samen met hen de vrouwenkleedkamer binnen walsen. En dat allemaal terwijl intersectionele derdegolffeministen aan de zijlijn staan en in feite optreden als het hypeteam… voor de “kerels.”

Nadat ze hadden toegestaan dat een kerel alle vrouwen omver walsde in de zwemkampioenschappen van de universiteit, kondigde de Amerikaanse sportbond NCAA donderdag plotseling aan een einde te maken aan deze praktijk en de deelname van transseksuelen aan vrouwenevenementen te beperken tot degenen aan wie bij de geboorte het geslacht vrouwelijk werd toegewezen, schrijft Rachel Marsden.

De stap kwam in het kielzog van het uitvoeringsbevel van Trump eerder deze week waarbij federale financiering werd ingetrokken van instellingen die biologische mannen toestonden om het op te nemen tegen vrouwen. “Als je mannen vrouwensportteams laat overnemen of je kleedkamers laat binnendringen, zul je worden onderzocht op overtredingen van Titel IX en riskeer je federale financiering,” zei Trump.

Onder deze burgerrechtenwet Title IX, die beschouwd wordt als een belangrijke overwinning voor feministische iconen van de tweede golf uit de jaren ’60 en ’70, zoals Gloria Steinem, Betty Friedan en tennisicoon en activiste Billie Jean King, konden universiteiten die federale financiering ontvingen niet langer alleen sportteams en beurzen exclusief voor mannen reserveren. Sport werd plots ook een sociale lift en springplank voor kansen voor jonge vrouwen. Maar dat werd allemaal ongedaan gemaakt, meestal tot oorverdovende stilte van feministen.

Hoe is Donald “grab her by the p***y” Trump in vredesnaam degene geworden die het noorden op dit punt weer heeft hersteld?

Men zou kunnen aanvoeren dat het feminisme zelf ideologisch gecorrumpeerd is door radicaal links, tot het punt waar zelfs de feministen van de tweede golf – die als radicaal werden beschouwd toen ze nog vochten voor vrouwen om eigendom te bezitten, hun eigen creditcards te hebben of hun eigen naam te houden in het huwelijk – nu bijna conservatief lijken in vergelijking met deze laatste lichting.

Feminisme had intersectionaliteit niet nodig. Dat wil zeggen, om zich te mengen in zaken die afleiden van de rechttoe rechtaan focus op het verbeteren van het leven van vrouwen. Er is al meer dan genoeg materiaal om mee te werken als we nog steeds niet volledig zijn bekomen van het turbulente kielzog van de MeToo-beweging, die de langdurige omertà verbrijzelde die vrouwen verplichtte te zwijgen over systematische tweederangs of onrechtmatige behandeling als de prijs voor roem en fortuin in de westerse media en entertainment.

Ondanks het feit dat ik zogenaamd was aangenomen voor mijn politieke inzicht bij een bepaalde Amerikaanse kabelnieuwszender in New York, werd mij persoonlijk ooit verteld dat ik daar gewoon moest zitten en moest lachen om de grappen van mijn medepresentator, dat ik hem moest gehoorzamen terwijl ik voor de camera mijn blote benen kruisde en weer losmaakte. De boodschap was duidelijk: of je gaat weg of je houdt je eraan, want als je dat niet doet, doet een andere ambitieuze vrouw met net zulke mooie benen het wel. En als je politiek rechts bent, veel succes met het vinden van feministen in je hoek. Want linkse doelen hebben nu voorrang boven de verdediging van echte vrouwen, vooral als de vrouw in kwestie de ideologische lakmoesproef niet doorstaat.

In plaats van het sluipende, steeds meer geïnstitutionaliseerde, door corruptie gedreven linkse globalisme te bestrijden, hebben de feministen van vandaag het omarmd en hun strijd verward met allerlei andere zaken die hun oorspronkelijke missie verwateren. Als men de feministische beweging zou willen kapen en haar totaal nutteloos zou willen maken voor de werkelijke verdediging van vrouwen, dan is het moeilijk om een betere manier te bedenken dan door haar te verwarren met zaken als klimaatverandering en genderbuiging.

Volgens het “Feminist Climate Justice Framework for Action” van de Verenigde Naties, gepubliceerd in 2023, heeft “economische ontbering door een opwarmende planeet bijkomende domino-effecten voor gendergelijkheid. Er zijn aanwijzingen dat als gemeenschappen in steeds terugkerende crises terechtkomen, de spanningen binnen gezinnen en tussen partners toenemen en gendergerelateerd geweld escaleert.” Oké, dus als het buiten warm wordt, kunnen mensen prikkelbaar worden en kan Mr. Hand geneigd zijn om Mr. Vuist te worden. Heb ik dat goed?

Laat me raden, de oplossing is om regeringen meer van ons belastinggeld te geven in een poging om het hete weer te stoppen, toch? Natuurlijk.

Ik betwijfel ten zeerste of er ook maar één vrouwenleven gespaard is gebleven door het witwassen van belastinggeld in het klimaatveranderingsbedrog van de elite. Misschien als mensen minder van hun eigen geld in dit soort zwendel zouden storten, zouden zowel mannen als vrouwen meer vrijheid hebben om beslissingen te nemen die in hun eigen belang zijn – inclusief het ontvluchten van elke slechte situatie, of dat nu betekent dat ze thuis weg moeten of dat ze een Spaanse zomerhittegolf moeten verlaten voor de regen van Edinburgh.

Het soort linkse doelen dat feministen hebben geslikt alsof het verplichte menu-items zijn die bij een volledige maaltijd horen, zijn precies het soort kwesties dat onophoudelijk wordt gesteund en gepromoot door corrupte institutionele hulpmiddelen voor regimeverandering zoals USAID, dat geld heeft doorgesluisd naar NGO’s die zich bemoeien met de binnenlandse aangelegenheden van andere landen, ook onder het mom van het bevorderen van diversiteit. Tot zover het op de korrel nemen van het patriarchaat als je actief meehelpt om de glijbanen te smeren voor de pogingen van het patriarchaat om een regime te veranderen. Het soort dat vrouwen over de hele wereld schaadt door ontheemding, onveiligheid en dood.

Deze systemische perversie is zo schadelijk geweest voor de gemiddelde vrouw dat toen Trump campagne voerde met de belofte om met een sloopkogel de geldverslindende corruptie aan te pakken die de arbeiders- en middenklasse arm, blootsvoets en in de keuken hield in dienst van roofzuchtige speciale belangen die voornamelijk de wereldwijde financiële klasse dienen, hij een hoger percentage van de vrouwelijke stemmen wist te behalen dan zelfs Joe Biden in 2020, ondanks dat Trump het opnam tegen een vrouw: voormalig vicepresident Kamala Harris. En Trump slaagde erin om deze steun te krijgen ondanks een duidelijk gebrek aan enthousiasme om de reproductieve vrijheid van vrouwen terug te winnen van de staten, waarvan er verschillende abortus volledig hebben verboden. Genoeg vrouwen hebben blijkbaar in het stemhokje besloten dat hun huidige leven wordt beïnvloed door ergere problemen dan alleen dat ene onderwerp, waar Harris en Biden zelf ook nooit iets aan beloofden te doen. In plaats daarvan kozen ze ervoor om de zaak door te schuiven naar het Congres en te zeggen dat ze een wet zullen ondertekenen die het recht op toegang tot de procedure beschermt, als het Congres ooit de moeite kan nemen om ze er ooit een te geven.

Dezelfde Democratische functionarissen die door de feministen van vandaag worden geprezen, konden niet de moeite nemen om voor vrouwen op te komen tegen mannen die besloten zich als vrouw te identificeren – vlak voordat ze optimaal profiteerden van de kans om hen te domineren op het speelveld.

Tweede golf feministen die al tientallen jaren strijden voor gelijke kansen voor vrouwen door het aannemen van het Gelijke Rechten Amendement te promoten, reageerden onverklaarbaar niet, behalve dat ze juichten, toen een belangrijk aspect ervan dat het tot wet wist te schoppen – Titel XI – werd ondermijnd. Hoe valt het toestaan dat mannen kansen en financiële voordelen van vrouwen stelen te rijmen met de vooruitgang van vrouwen?

Dat doet het niet, en is het niet jammer dat het gebrek aan interesse om dit probleem aan te pakken, of zelfs de regelrechte steun voor deze ondermijning van vrouwenrechten, uiteindelijk heeft geleid tot een man die eenzijdig tussenbeide komt om de klus te klaren?

De vrouwen die zich uitspraken tegen het onrecht werden meestal afgedaan als rechtse populisten wiens politiek de feministische lakmoesproef niet doorstond. Maar rechts-populistische vrouwen kunnen ook feministen zijn die streven naar gelijkheid en vrijheid. Zulke vrouwen beschouwen de corrupte gevestigde status quo als de voornaamste existentiële onderdrukkende kracht die sociale mobiliteit verhindert door “elitaire ” speciale belangen te beschermen, onder andere door het soort Orwelliaanse manipulaties waarvoor veel te veel linkse feministen graag als handlangers hebben gediend.

Zou het niet fantastisch zijn als onze linkse zusters zouden stoppen met onbetaalde stages voor de globalistische opperheren en hun radicale agenda? Stel je eens voor wat we zouden kunnen bereiken als we even zouden stoppen met elkaar te bevechten en zouden beginnen met de echte eindstrijd hier.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Donald Trump is het einde van Hilariteit – De progressieve schijn van democratie is verbrijzeld

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: