Heeft Poetin lessen getrokken uit de Slag om Debaltseve en Minsk II?

Ik zal mijn vraag meteen beantwoorden: ja! De reactie van het Westen, en met name die van Donald Trump, op het huidige offensief van Rusland langs de hele contactlijn doet denken aan de paniek die het Westen in 2015 in zijn greep hield na het verlies van Oekraïne in de slag om Debaltseve. Die slag kwam deels tot stand door het mislukken van Minsk I en was de aanleiding voor Minsk II.

Wat heeft dit te maken met de huidige situatie in Oekraïne? Ik denk dat de belangrijkste reden waarom Donald Trump zijn deadline van 50 dagen voor Rusland om in te stemmen met een staakt-het-vuren drastisch heeft verkort tot 10 dagen, de ernstige situatie is waarin Oekraïne zich nu langs de hele contactlijn bevindt. Debaltseve was slechts één slag, die Oekraïne heeft verloren. De huidige gevechten zijn veel groter en omvatten de volgende agglomeraties:

Laten we eerst eens kijken naar het belang van de Slag om Debaltseve, die tussen januari en februari 2015 werd uitgevochten en een grote tegenslag betekende voor Oekraïne in de Donbas-regio. Het belang ervan vloeit voort uit verschillende belangrijke factoren:

1. Strategische ligging: Debaltseve was een cruciaal transportknooppunt, met name vanwege het spoorwegknooppunt dat de door Rusland gesteunde, door separatisten gecontroleerde steden Donetsk en Loehansk met elkaar verbond. Controle over Debaltseve gaf invloed op de bevoorradingslijnen en het verkeer in de regio, waardoor het een brandpunt werd voor zowel de Oekraïense strijdkrachten als de Russische/separatistische strijdkrachten.
2. Schendingen van het staakt-het-vuren en Minsk II: De slag vond plaats tijdens een periode van hevige gevechten, ondanks het Minsk-protocol (september 2014), dat tot doel had een staakt-het-vuren tot stand te brengen. De escalatie in Debaltseve legde de kwetsbaarheid van het staakt-het-vuren bloot en leidde tot de ondertekening van het Minsk II-akkoord op 12 februari 2015, toen internationale bemiddelaars (Frankrijk, Duitsland, Oekraïne en Rusland) probeerden het geweld te stoppen. De gevechten gingen echter ook na het akkoord door, waardoor het vertrouwen in het vredesproces werd ondermijnd.
3. Militaire en politieke gevolgen: De strijd resulteerde in een aanzienlijke nederlaag voor de Oekraïense strijdkrachten, die werden omsingeld en onder zware druk van door Rusland gesteunde separatisten, ondersteund door reguliere Russische troepen (zoals gemeld door Oekraïense en westerse bronnen), gedwongen werden zich terug te trekken. Het verlies benadrukte de militaire kwetsbaarheid van Oekraïne op dat moment, waaronder problemen met coördinatie, logistiek en uitrusting, en versterkte het moreel en de territoriale controle van de separatistische strijdkrachten.
4. Menselijke kosten en humanitaire gevolgen: De strijd eiste een aanzienlijk aantal slachtoffers, met naar schatting honderden doden (zowel militairen als burgers) en duizenden ontheemden. De intense beschietingen en gevechten verwoestten Debaltseve, waardoor de humanitaire crisis in de Donbas-regio verergerde en de internationale aandacht werd gevestigd op de benarde situatie van burgers die in het conflict waren terechtgekomen.
5. Geopolitieke gevolgen: De slag onderstreepte de directe betrokkenheid van Rusland bij het conflict, aangezien westerse regeringen en organisaties zoals de NAVO bewijzen aanvoerden van Russische militaire uitrusting en personeel in Debaltseve. Dit leidde tot strengere sancties en diplomatieke druk op Rusland, waardoor de betrekkingen met het Westen verder verslechterden en Oekraïne nog meer steun van de internationale gemeenschap ging zoeken.
6. Langetermijngevolgen voor het conflict: De val van Debaltseve versterkte de controle van de separatisten over belangrijke gebieden in de Donbas en schiep een precedent voor het langdurige, laagintensieve conflict dat daarop volgde. Het was ook bepalend voor de militaire hervormingen die Oekraïne vervolgens doorvoerde en vergrootte de afhankelijkheid van het land van militaire hulp uit het Westen om de Russische agressie het hoofd te bieden.

Later kwamen we erachter dat Minsk II een schijnvertoning was, bedacht door het Westen om Oekraïne in staat te stellen zijn strijdkrachten weer op te bouwen. Angela Merkel deed uitspraken over het Minsk II-akkoord in interviews in 2022, met name in juni en december. In een interview met Der Spiegel in juni 2022 gaf zij aan dat de Minsk-besprekingen Oekraïne hadden geholpen “tijd te winnen” om zich te versterken tegen Rusland. In een interview met Die Zeit in december 2022 lichtte zij dit toe: “Het akkoord van Minsk van 2014 was een poging om Oekraïne tijd te geven. Oekraïne heeft deze tijd gebruikt om sterker te worden, zoals u vandaag kunt zien. Het Oekraïne van 2014/15 is niet het Oekraïne van vandaag,” schrijft Larry Johnson.

Na Merkels bekentenis over het werkelijke doel van Minsk II gaf Vladimir Poetin in verklaringen in november en december 2022 publiekelijk toe dat hij was misleid door de Minsk II-akkoorden. In een gesprek dat wordt geciteerd in het boek Vladimir Poetin. From the Annals of the XXI Century beschreef Poetin de Minsk-akkoorden als “niets anders dan pure misleiding” en zei hij dat westerse leiders het proces gebruikten om tijd te winnen en Oekraïne voor te bereiden op oorlog. In december 2022 verklaarde Poetin dat “niemand de akkoorden van Minsk zou nakomen” en gaf hij toe: “Het blijkt dat ze ons hebben misleid, en dat het alleen maar de bedoeling was om Oekraïne vol te pompen met wapens en voorbereidingen te treffen voor gevechtsoperaties. Eerlijk gezegd hebben we dat blijkbaar te laat doorgehad.”

Nu smeekt Donald Trump om een persoonlijke ontmoeting met Vladimir Poetin. Hoewel sommigen in Rusland vrezen dat Poetin opnieuw het Charlie Brown-meme van het schoppen van de voetbal wordt aangeboden, denk ik dat Poetin zijn les heeft geleerd en niet van zijn beleid zal afwijken. Hoewel velen in het Westen beweren dat Poetin zijn aanspraken op Zaporizhia en Kherson zal opgeven, is dat niet waar. Deze twee voormalige oblasten van Oekraïne maken volgens de Russische grondwet nu wettelijk deel uit van Rusland. Poetin heeft niet de bevoegdheid om dat feit te wijzigen zonder wetgevende maatregelen van de Russische Doema.

Gezien dit feit denk ik dat de deal die Poetin aan Donald Trump zal aanbieden, een stopzetting van de militaire operaties in Soemy en Charkov is, op voorwaarde dat Oekraïne zijn troepen terugtrekt uit Donetsk, Loehansk, Zaporizja en Cherson, dat de NAVO alle militaire steun aan Oekraïne stopzet en dat de Verenigde Staten akkoord gaan met onderhandelingen op basis van het ontwerpverdrag dat Poetin in december 2022 aan Joe Biden heeft voorgelegd. Als Trump dat akkoord niet aanvaardt, zal de oorlog voortduren totdat Rusland alle grondgebied ten oosten van de Dnjepr heeft geconsolideerd.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Is Mark Rutte dom?

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: