De anti-Amerikaanse verschuiving in Europa: zijn globalisten nu de redders van het Westen?

Nationalisme is slecht en globalisten zijn de helden? Dat is een propagandaboodschap die sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog en de oprichting van globalistische instellingen zoals de VN, het IMF, de Wereldbank enz. steeds sterker is geworden. In de jaren zeventig was er een gezamenlijke en gevaarlijke agenda om de westerse wereld te laten wennen aan onderlinge afhankelijkheid; niet alleen afhankelijkheid van import en export, maar ook afhankelijkheid van valutahandel, schatkist aankopen en interbancaire vermogensoverdrachtssystemen zoals SWIFT.

Dit was het tijdperk waarin bedrijven begonnen met het uitbesteden van westerse productie aan derdewereldlanden. Dit was ook het moment waarop de dollar volledig werd losgekoppeld van goud. Toen het IMF het SDR-mandje introduceerde. Toen begon de tien jaar durende stagflatiecrisis, schrijft Brandon Smith.

Dit was toen het World Economic Forum werd opgericht. De Club van Rome en hun agenda voor klimaatverandering. Toen talrijke globalisten in elitaire publicaties en white papers begonnen te spreken over één wereldeconomie en één wereldregering (onder hun controle, natuurlijk). In de jaren negentig was alles in wezen openbaar en was het plan duidelijk:

Het was hun bedoeling om de nationale soevereiniteit te vernietigen en een tijdperk van totale mondiale centralisatie in te luiden. Een van de meest onthullende citaten over het plan komt van Strobe Talbot, onderminister van Buitenlandse Zaken in de regering-Clinton, die in Time Magazine in 1992 verklaarde:

“In de volgende eeuw zullen naties zoals wij die kennen, achterhaald zijn; alle staten zullen één enkele mondiale autoriteit erkennen… Nationale soevereiniteit was uiteindelijk toch niet zo’n goed idee.”

In hetzelfde artikel voegt hij hieraan toe:

“…De vrije wereld heeft multilaterale financiële instellingen opgericht die afhankelijk zijn van de bereidheid van de lidstaten om een deel van hun soevereiniteit op te geven. Het Internationaal Monetair Fonds kan vrijwel het fiscale beleid dicteren, zelfs hoeveel belasting een regering aan haar burgers moet heffen. De Algemene Overeenkomst inzake Tarieven en Handel regelt hoeveel invoerrechten een land op importen mag heffen. Deze organisaties kunnen worden gezien als de protoministeries van handel, financiën en ontwikkeling voor een verenigde wereld.”

De globalisten gebruiken internationale handelscontroles als een middel om concurrerende economieën in de val te lokken en hen te dwingen homogeen te worden. Ze ontnemen landen hun zelfredzaamheid en zetten hen onder druk om zich aan mondiale handelsnormen aan te passen. Het is belangrijk om te begrijpen dat zij gecentraliseerde dominantie van de handel zien als een belangrijk instrument om uiteindelijk hun nieuwe wereldorde te verwezenlijken.

Het idee dat een land zich losmaakt van de plantage en eenzijdige invoerrechten instelt, is ondenkbaar. Het idee dat landen hun eigen levensbehoeften produceren, is absurd. Tenminste, tot 2025.

Een van de meest humoristische en verbijsterende neveneffecten van het beleid van de regering-Trump is de haast van politiek links (vooral in Europa) om zichzelf af te schilderen als “rebellenhelden die vechten voor vrijheid” tegen een zogenaamd tiranniek dictatoriaal regime. Het gaat hier natuurlijk om globalisten en culturele marxisten, dus hun definities van “vrijheid” en “tirannie” zullen onherstelbaar vertekend zijn.

De EU-elites zijn echt de weg kwijt als het gaat om hun boodschap over “democratie”. Vandaag de dag vervallen veel Europese landen in klassiek autoritarisme, maar ze doen alsof ze in een wanhopige strijd voor vrijheid verwikkeld zijn.

Ik heb wel eens horen zeggen dat autoritarisme de pathologie van erkenning is. Je zou ook kunnen zeggen dat het de pathologie van bevestiging is – het is niet genoeg dat de schendende beweging als dominant wordt erkend, de bevolking moet haar ook omarmen, met vreugde, alsof het het enige is waar ze om geeft. Dit is het onderliggende doel van het globalisme: de massa dwingen ervan te houden als van een religie.

Maar om door het volk geliefd te worden, moeten ze geloven dat het globalisme hun redder is. Ze moeten geloven dat globalisten op de een of andere manier de wereld redden. Enter het theater van de nieuwe wereldorde, gebracht door The Economist. Het tijdschrift, dat gedeeltelijk eigendom is van de familie Rothschild, is al lang een propagandacentrum voor het globalisme. Onlangs publiceerden ze een artikel met de titel ‘The Thing About Europe: It’s The Actual Land Of The Free Now’.

Ja, dit is lachwekkend gezien het feit dat veel Europese regeringen momenteel mensen opjagen en opsluiten vanwege online dissidentie. Massale open immigratie verstikt de westerse cultuur op het continent. Geweldsmisdrijven nemen explosief toe. Om nog maar te zwijgen van de nieuwe trend onder EU-regeringen om rechtse politieke tegenstanders te arresteren om te voorkomen dat ze de verkiezingen winnen.

In Europa kun je zelfs gearresteerd worden omdat je in de buurt van een abortuskliniek in stilte bidt. We begrijpen allemaal hoe absurd de beweringen van The Economist zijn. Hun argument komt neer op het volgende: als het het globalisme schaadt, is het een bedreiging voor de democratie. Dat is het sprookje dat vandaag de dag in de media wordt verkondigd.

Het autoritaire karakter van het “America First”-beleid van de regering-Trump wordt door de elites aangewakkerd omdat dit hun agenda in de weg staat, niet omdat Amerikanen onderdrukt worden.

In veel opzichten is de verschuiving in de retoriek in Europa slechts een weerspiegeling van de langlopende globalistische strategie: nationalisten afschilderen als aanstichters van chaos en internationalisten als verdedigers van de orde.

In een recent interview met het Duitse nieuwsplatform Dei Zeit Online ging EU-voorzitter Ursula von der Leyen nog een stap verder met haar bewering dat er “geen oligarchie in Europa” bestaat. Met andere woorden, Europese leiders zijn onschuldige slachtoffers die worden aangevallen door rijke en lafhartige nationalisten. Eerlijk gezegd is dit voor de meesten van ons nieuws, omdat de EU-regering al lang wordt beschouwd als de definitie van een gezichtsloze en onverantwoordelijke oligarchie. Zij stelt:

“… De geschiedenis is terug, en daarmee ook de geopolitiek. En we zien dat wat we als een wereldorde beschouwden, verandert in een wereldwanorde, niet in de laatste plaats als gevolg van de machtsstrijd tussen China en de Verenigde Staten, maar natuurlijk ook door de imperialistische ambities van Poetin. Daarom hebben we een andere, nieuwe Europese Unie nodig die bereid is de wijde wereld in te trekken en een zeer actieve rol te spelen bij het vormgeven van deze nieuwe wereldorde die eraan komt.”

Let op de poging om Europa af te schilderen als de deugdzame toeschouwer die verstrikt is geraakt in de geopolitieke onrust van de VS, China en Rusland. Er wordt met geen woord gerept over hun voortdurende rol in het aanwakkeren van een grotere oorlog in Oekraïne, hun inmenging in de vredesonderhandelingen of het feit dat het globalisme hen voor hun voortbestaan afhankelijk heeft gemaakt van energie-import. Dit is geen gebrek aan bewustzijn, dit is zorgvuldig opgezette propaganda. De EU-voorzitter vervolgt:

“De bereidheid van alle 27 lidstaten om onze gemeenschappelijke defensie-industrie te versterken zou ondenkbaar zijn geweest zonder de ontwikkelingen van de afgelopen weken en maanden. Hetzelfde geldt voor de economie. Iedereen wil ons gemeenschappelijk plan voor meer concurrentievermogen navolgen, omdat iedereen heeft begrepen: we moeten standvastig blijven in de geglobaliseerde wereld van vandaag…”

De EU propageert al enige tijd het idee van een verenigd Europees leger. Dat is logisch: om de nationale grenzen in Europa nog verder te doen verdwijnen, moet er een eenduidige defensie-structuur worden opgezet. Ze gebruiken de oorlog in Oekraïne en de economische ontkoppeling van Amerika gewoon als excuus. Ze vervolgt:

“Voor mij is het cruciaal dat Europa een sterke rol speelt bij het vormgeven van de nieuwe wereldorde die langzaam aan het ontstaan is. En ik ben er vast van overtuigd dat Europa dat kan. Laten we eens terugkijken op het afgelopen decennium: de bankencrisis, de migratiecrisis, de brexit, de pandemie, de energiecrisis, de oorlog van Rusland tegen Oekraïne. Dit zijn allemaal ernstige crises die ons voor grote uitdagingen hebben gesteld, maar Europa is uit elke crisis groter en sterker gekomen…”

Economisch, sociaal, spiritueel en cultureel bevindt het continent zich in een neerwaartse spiraal. Niemand wil vechten voor wat Europa vandaag de dag is, ook niet de miljoenen immigranten uit de derde wereld die ze hebben uitgenodigd. Als ze toch proberen een gecentraliseerd leger op te richten, zullen ze hun toevlucht moeten nemen tot verplichte dienstplicht, wat nog meer tirannie betekent. Over de economie zegt ze:

“Het Westen zoals wij dat kenden, bestaat niet meer. De wereld is ook geopolitiek een globe geworden en vandaag de dag strekken onze vriendschapsnetwerken zich uit over de hele wereld…”

“Iedereen vraagt om meer handel met Europa – en het gaat niet alleen om economische banden. Het gaat ook om het vaststellen van gemeenschappelijke regels en om voorspelbaarheid. Europa staat bekend om zijn voorspelbaarheid en betrouwbaarheid, die opnieuw als iets zeer waardevols worden beschouwd. Enerzijds is dat zeer verheugend, anderzijds brengt het natuurlijk ook een enorme verantwoordelijkheid met zich mee waaraan we moeten voldoen…”

De VS is goed voor 30 tot 35 % van alle wereldwijde consumentenbestedingen en is de grootste consumentenmarkt ter wereld. Er zijn geen duidelijke cijfers voor heel Europa, maar Duitsland, de grootste economie van Europa, is slechts goed voor 3 % van de wereldwijde consumentenbestedingen. Duitsland is ook de derde economie ter wereld, na China. Met andere woorden, Europa heeft GEEN enkele capaciteit om het gat in de handel dat de VS achterlaat op te vullen. Als de Amerikaanse economie zich losmaakt van Europa, of als de Amerikaanse economie instort, zou Europa ook instorten. Dat is een feit.

Von der Leyen doet vervolgens de rol van het globalisme in het aanwakkeren van populistische bewegingen tegen de EU af als onbelangrijk. Ze beweert:

“Er is één ding dat we niet mogen onderschatten: de polarisatie wordt deels sterk aangestuurd van buitenaf. Via social media mengen Rusland en andere autocratische staten zich opzettelijk in onze samenleving…”

“De standpunten aan beide kanten worden versterkt omdat het echte doel is om onze open samenlevingen te polariseren en te verdelen. Maar de Europese Unie heeft ook een groot voordeel. De ongelijkheden zijn hier minder uitgesproken, deels omdat we een sociale markteconomie hebben en omdat de machtsmiddelen meer verspreid zijn.”

Is Rusland verantwoordelijk voor het feit dat miljoenen Europeanen een einde willen maken aan het globalistische multiculturalisme? Vanuit een nogal marxistisch standpunt beweert ze dat populistische verdeeldheid kunstmatig moet zijn omdat Europa economisch “rechtvaardig” is. Maar de populisten vechten niet voor economische gelijkheid, ze vechten voor de Europese identiteit die systematisch wordt uitgewist.

Ten slotte komt ze op het onderwerp oligarchie:

“Europa is nog steeds een vredesproject. We hebben geen broeders of oligarchen die de regels bepalen. We vallen onze buren niet binnen en we straffen ze niet…“

“Controversiële debatten zijn toegestaan op onze universiteiten. Dit en meer zijn waarden die verdedigd moeten worden en die laten zien dat Europa meer is dan een unie. Europa is ons thuis.”

De EU-regering is een pure oligarchie met bijna geen verantwoording en probeert actief elke nationale partij met conservatieve standpunten te onderdrukken en te vernietigen. Ze steunen het monddood maken van elke afwijkende mening onder de bevolking en staan alleen debat toe achter de gesloten deuren van de academische wereld, omdat ze weten dat academici elkaar in de gaten houden. Hoe meer een samenleving naar globalisme evolueert, hoe minder vrij ze zal zijn.

Ik zie deze boodschap als een soort ruwe schets voor het theater dat nog komen gaat. Ze hebben hun verhaal nog niet helemaal uitgewerkt, maar de fundamentele stukjes liggen op hun plaats. De bewering is dat nationale soevereiniteit een bedreiging vormt voor de “democratie”; niet voor de vrijheid, maar voor de democratie. En het globalistische begrip van democratie is progressief bestuur in naam van een subjectief hoger goed dat ze niet echt kunnen definiëren.

Ik voel sympathie voor de gewone Europeanen, van wie velen hunkeren naar een vrije samenleving gebaseerd op traditionele westerse principes. Het is een toekomst die nooit werkelijkheid zal worden, althans niet zonder een revolutie. Deze mensen bevinden zich in het epicentrum van de ondergang van de westerse wereld en velen van hen beseffen dat niet eens. Ondertussen wordt hen verteld dat Amerika hen te gronde richt. Ik kan niet voor iedereen spreken, maar velen van ons zouden hen graag willen redden. De ondergang van het westen door het globalisme mag niet doorgaan.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Von der Leyen’s nieuwe militaire plan: ‘Een nieuwe internationale orde’

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: