Zal AI onze hersenen opeten?

Doug McMillon, CEO van WalMart, heeft gezegd dat kunstmatige intelligentie (AI) elke functie in het bedrijf op alle niveaus ontwricht en invloed heeft op elke sector. Veel banen zullen verdwijnen, sommige zullen worden gecreëerd en de meeste zullen op de een of andere manier worden heringericht. Dit gebeurt allemaal erg snel.

Er is zeker reden voor enige vreugde. Maar de ervaringen van de afgelopen decennia moeten ons zeker even voorzichtig maken over deze sprong in het onbekende. Het is verstandig om te vragen naar de kosten. Wat zouden we kunnen verliezen? schrijft Jeffrey A. Tucker.

Het grote probleem met AI is niet de werking, efficiëntie of bruikbaarheid ervan. Op al die vlakken is het geweldig. Het gevaar zit hem in wat het doet met het menselijk brein. Het hele ethos ervan is om antwoorden op alle vragen te geven. Maar het vinden van het antwoord is niet de bron van menselijke vooruitgang.

Vooruitgang komt voort uit leren. De enige manier om te leren is door het ongemak dat nodig is om het antwoord te krijgen. Eerst leer je de methode. Vervolgens pas je die toe. Maar je doet het verkeerd. En je doet het weer verkeerd. Je ontdekt je fouten. Je corrigeert ze en doet het nog steeds verkeerd. Je ontdekt nog meer fouten. Uiteindelijk kom je op het antwoord.

Dan geeft het voldoening. Je voelt je hersenen werken. Je hebt je geest verbeterd. Je voelt een gevoel van voldoening.

Alleen door dit proces leer je iets. Het komt voort uit de pijn van mislukking en het inzetten van het menselijk brein bij het oplossen van problemen. Een student of werknemer die vertrouwt op AI om alle antwoorden te genereren, zal nooit intuïtie, beoordelingsvermogen of zelfs intelligentie ontwikkelen. Zo iemand zal in onwetendheid blijven verkeren. Hiaten in kennis zullen onontdekt en onvervuld blijven.

Dit is een enorm gevaar waar we mee te maken hebben.

Dit punt komt van MIT-professor Retsef Levi, die vorige week sprak tijdens een evenement van het Brownstone Institute. Het was een geweldige lezing waarin hij nog veel meer punten aanhaalde. Zijn ernstige waarschuwing: het bouwen van systemen die fundamenteel op AI vertrouwen, kan catastrofaal zijn voor vrijheid, democratie en beschaving.

Zelfs vanuit individueel oogpunt bestaat het gevaar dat AI het vermogen om te denken zal doen verdwijnen, simpelweg omdat we dat niet meer hoeven te doen. Sinds kort biedt bijna elk document dat ik open een AI-tool met een korte samenvatting, zodat ik eigenlijk niets meer hoef te lezen. Dit is absurd en ik zou willen dat deze bedrijven zouden stoppen met deze onzin.

Dat zullen ze niet doen. Dit begon allemaal met een uitdrukking die ik verafschuw: de “executive summary”. Ik weet niet waar deze uitdrukking vandaan komt. Is het idee dat een drukke en chique ‘executive’ met een pieper en een snelle auto zich onmogelijk kan bezighouden met de details en het verhaal, omdat hij telefoontjes moet aannemen en grote beslissingen moet nemen? Ik weet het niet, maar nu is de “executive summary” overal binnengedrongen.

We willen nu dat iedereen ter zake komt, dat we meteen naar de ‘wie heeft het gedaan’ gaan in plaats van het drama te lezen, dat we de elevator pitch horen, omdat we gewoon geen tijd hebben om veel na te denken. We hebben tenslotte altijd betere manieren om onze tijd te besteden. Waarmee dan? Meer ‘executive summaries’ lezen, neem ik aan.

Dit is allemaal absurde schijn, en een gevolg van het geloof dat we zo geavanceerd zijn dat we eigenlijk niets meer hoeven te weten. Het systeem regelt dat voor ons.

Op welk moment gaan we de tijd nemen om na te denken en te leren? Met al deze hulpmiddelen om daadwerkelijke contemplatie te omzeilen, hoe weten we dan dat de antwoorden die het systeem ons geeft de juiste zijn?

Je zou kunnen zeggen dat dit ook geldt voor elektronische rekenmachines en het internet. En dat is waar. Beide hebben dat gevaar.

Ik behoor waarschijnlijk tot de laatste generatie studenten die de universiteit hebben doorlopen met kaartcatalogi en fysieke boekenrekken als enige beschikbare bronnen. Als ik niet in de klas zat, was ik in de bibliotheek, meestal zittend op de vloer, aan alle kanten omringd.

Dit was een avontuur. Dit was werk. Er was een beloning. Het doorbladeren van de boekenrekken was een genot, en ik heb me in twee jaar tijd geleidelijk door het hele gebouw gewerkt. Dit is mijn kennisbasis van vandaag.

Ik werd verliefd op leren. Niet alleen het weten van de antwoorden, maar ook het ontdekken hoe je daar komt.

Zelfs voor het vinden van periodieken moest je zware boeken optillen en heel aandachtig lezen. Als je eenmaal iets had ontdekt, kon je naar de boekenrekken gaan en gebonden literatuur uit de afgelopen 150 jaar oppakken. Je voelde de pagina’s fysiek en ervoer ze zoals vorige generaties dat deden.

Ik vraag me vaak af of dit ooit nog zal gebeuren met studenten. Ik vraag me af wat we verloren hebben. Het lijdt geen twijfel dat de toegang sneller is. Het informatietijdperk heeft prachtige kenmerken. Helaas is het hele systeem echter georganiseerd rond het idee om antwoorden te genereren op elke vraag. Hoe meer we het proces van ontdekken en worstelen omzeilen, hoe meer we denken dat het systeem werkt. Ik ben daar niet zo zeker van.

Toen ik op de middelbare school zat, vond ik Cliff’s Notes in de boekhandel. Daarin stonden korte samenvattingen van alle literatuur die mijn leraren hadden opgegeven. Ik kocht er een paar. Ik ontdekte dat ik in plaats van negen uur lang het boek te lezen, in een half uur de kern ervan kon begrijpen. Hierdoor haalde ik een 8 voor mijn examens en soms zelfs een 9.

Maar toen merkte ik een probleem op. Ik kon met anderen niet over het boek praten. Zij hadden emotionele ervaringen en sensaties opgedaan door het boek daadwerkelijk te lezen. Ik had dat allemaal niet. Wie was hier nu de sukkel? Ik ontzegde mezelf een prachtige ervaring: het daadwerkelijk lezen van het boek.

Het kennen van de personages, de plot en de conclusie, dat zijn slechts gegevens. Wat ik niet had, was de transformerende ervaring van het binnentreden in een andere wereld, gecreëerd door de auteur. Ik hield er niets memorabels aan over.

Dus op eigen initiatief ben ik hiermee gestopt. Ik realiseerde me dat het helemaal niet ging om het krijgen van de juiste antwoorden op het examen. Het ging erom te leren, de stappen te doorlopen, de ervaring van ontdekking op te doen, de geest te trainen. De studenten die dit deden, werden intelligent en zelfs wijs. Degenen die dat niet deden, bleven op hun plaats.

Uiteindelijk komen alle studenten erachter hoe ze het systeem kunnen manipuleren. Dit geldt vooral voor de universiteit. Professoren willen gevleid worden en studenten vinden uit hoe ze dat kunnen doen, zonder de stof te lezen. Dit zijn de cynici. Ik kende er veel. Ik heb nooit begrepen waarom ze zich daar überhaupt druk om maakten.

Natuurlijk, ze zijn geslaagd, maar met welk doel?

Helaas draait ons hele onderwijssysteem om toetsen. De toetsen zijn bedoeld om te achterhalen of de studenten de juiste antwoorden geven. Een dergelijk systeem zal altijd worden gemanipuleerd. Het gaat om het slagen voor waar/onwaar-toetsen en meerkeuzevragen. Met computers is het nog erger. Het is een gewoonte en duurt 18 jaar.

Dit is geen denken. Dit is het trainen van robots.

AI maakt het probleem alleen maar erger door de worsteling en het proces uit alles te halen. Worstelen om van hier naar daar te komen is de enige manier om intellectuele spierkracht op te bouwen.

Soms kijk ik terug en bedenk ik hoeveel tijd ik heb besteed aan het oefenen van muziek, het leren spelen van trombone, piano en gitaar, het uitschrijven van muziek op muziekpapier die ik op platen hoorde, het zitten in oefenruimtes en het meedoen aan wedstrijden.

Was het allemaal verspilde moeite omdat ik er geen beroep van heb gemaakt? Helemaal niet. Ik leerde hoe ik moest oefenen om beter te worden.

Jaren later sprong ik van het ene intellectuele enthousiasme naar het andere. Een tijdlang was ik geobsedeerd door wat eschatologie wordt genoemd, de theologische theorie over hoe de wereld zal vergaan. Ik heb wel 60 tot 100 boeken over dit onderwerp gelezen. Nu interesseert het me niet meer zo, dus heb ik mijn tijd verspild? Helemaal niet. Ik trainde mijn hersenen om te werken.

Daarom moeten ouders geen spijt hebben als hun kinderen geobsedeerd raken door Harry Potter-boeken en ze allemaal vijf keer lezen. Dit is een fantastische manier om de mentale capaciteit te vergroten. Alles wat met passie en toewijding wordt nagestreefd, gaat de strijd aan met intellectuele luiheid.

Dat is precies het probleem. AI is een technologie van luiheid. Dat vinden we leuk. We vinden het veel te leuk. Op dit moment lijkt AI magisch omdat het wordt gekoppeld aan denkende mensen. (Dit is een ander punt dat ik van Dr. Levi heb overgenomen.)

Wat gebeurt er als doordachte mensen geleidelijk aan verdwijnen en worden vervangen door ziekelijke, luie, onnadenkende mensen die niet in staat zijn om zelf antwoorden te bedenken?

Dat zal het einde van de wereld zijn. Misschien zullen mijn boeken over eschatologie meer helpen dan ik denk.

Op dit moment zijn de grote taalmodellen die ik heb gebruikt vaak fout, zelfs heel vaak fout. Ik kan de fouten meestal opsporen, waarvoor de AI-engine geen enkele aansprakelijkheid draagt. We spreken meestal over dergelijke hallucinaties als een probleem. Misschien niet.

Het enige dat erger is dan een AI-systeem dat sporadisch fout is, is een systeem dat altijd gelijk heeft. Het is dat laatste dat het meest waarschijnlijk luiheid en domheid in de hand werkt.

Advies aan WalMart: bouw geen systemen in uw toeleveringsketens waarvan de functionaliteit volledig afhankelijk is van een technologie die pas recentelijk is geïmplementeerd en die niemand echt begrijpt. Als u dat wel doet, zult u merken dat uw veerkracht als ’s werelds toonaangevende retailer kwetsbaar is voor concurrentie van bedrijven die mensen, oordeelsvermogen en wijsheid boven zielloze machines stellen die zonder geweten onzin produceren.

Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van Frontnieuws.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

EU stelt ‘Chat Control’ voor om de inhoud van alle privéberichten te controleren, zelfs op versleutelde apps

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: