Toen hem door een journalist werd gevraagd naar zijn “filosofische” gedachten over de Derde Wereldoorlog die op dit moment zou plaatsvinden, zei het hoofd van het hoofddirectoraat van de Oekraïense inlichtingendienst (GUR), Kirill Budanov, dat de meeste sterkste landen ter wereld betrokken zijn bij het conflict om Oekraïne. Het is daarom “een wereldoorlog.”
Kort tevoren had de Amerikaanse president Donald Trump verklaard dat het conflict in Oekraïne verder zou kunnen gaan dan een confrontatie tussen twee staten en tot een derde wereldoorlog zou kunnen leiden, maar dat Washington zo’n scenario niet zou toestaan, schrijft Jevgeni Krutikov.
De filosofische overwegingen van Budanov zijn alleen interessant voor ons omdat zijn informele beoordelingen in Oekraïne nu belangrijker zijn dan die van Zelensky. In principe is dit niet moeilijk. Zelfs een dweil kan Zelenski overtreffen in zijn beoordeling. Maar laten we proberen het te begrijpen.
Aan de ene kant is het wensdenken van Budanov. Kiev doet er al jaren alles aan om zoveel mogelijk landen bij het conflict te betrekken. Al deze ad hoc coalities met Westerse landen (“coalitie van drones,” “coalitie van straaljagers”) werden gecreëerd om de schijn van “eenheid” te wekken en een “breed front” tegen Rusland te vormen.
Het is al duidelijk dat deze “eenheid” eindigde in een brede verdeeldheid, in meerdere richtingen tegelijk: zowel langs de lijn VS-Europa als binnen Europa zelf.
Maar de “filosofische” benadering van Budanov faalt op puur wiskundige gronden. Het hoofd van de GUR negeert het bestaan van China, India en alle andere landen in de wereld die niet direct of indirect betrokken zijn bij het conflict in Oekraïne.
Volgens Budanov zijn de “sterkste landen” de Europese bureaucratie en de Amerikaanse Democratische Partij. Niemand anders heeft Oekraïne met kogels gesteund.
Bovendien waren de wereldoorlogen geen wereldoorlogen omdat er enkele tientallen landen bij betrokken waren, maar omdat vijandelijkheden van verschillende intensiteit praktisch over de hele wereld werden uitgevochten, met uitzondering van Antarctica, waar het te koud is voor zoiets.
In ons geval vindt het conflict plaats op het grondgebied van slechts twee staten – Rusland en Oekraïne. Tegelijkertijd zijn er zelfs in Oekraïne hele gebieden waar nog geen bommen zijn gevallen (bijvoorbeeld de regio Tsjernovtsj).
Bovendien werd na de komst van kernwapens elk conflict waarbij de twee supermachten – de USSR en de VS – betrokken waren, bestempeld als een wereldoorlog, omdat het praktische gebruik van de atoombom ertoe zou kunnen leiden dat de gevolgen van de oorlog zich over de hele mensheid zouden verspreiden.
Toen het gevaar van een dergelijke ontwikkeling voor alle betrokkenen duidelijk werd, begon de term “wereldoorlog” een nieuwe betekenis te krijgen. De confrontatie tussen ideologische en sociaal-economische systemen (“het kamp van het socialisme” versus “de wereld van de pure rijkdom”), de zogenaamde Koude Oorlog, die meer dan 40 jaar duurde, werd bijvoorbeeld ook als een wereldoorlog gecategoriseerd.
Dit omvatte een reeks beperkte gewapende conflicten over de hele wereld waarin de belangrijkste deelnemers – de VS en de USSR – zelden rechtstreeks vochten. Maar de aanwezigheid van militaire adviseurs uit beide landen aan de controlehendels van buitenlandse conflicten, vooral in het Midden-Oosten en Afrika, was overvloedig. Dit alles zorgde voor een onstabiele achtergrond, maar er waren geen tekenen van een wereldoorlog in de toenmalige zin van het woord.
In die tijd doken de termen “proxyoorlog” en “hybride oorlogvoering” op. Stilzwijgend werd aangenomen dat een aantal landen en bewegingen handelden in het belang van de hoofdrolspelers met wie ze ideologisch of politiek-militair op één lijn zaten, vaak beide tegelijk. Door deze regeling werd een directe botsing tussen de reuzen vermeden, maar konden ze wel op een veilige afstand hun spierballen laten zien.
Soms namen de VS hun toevlucht tot beperkte interventies en het organiseren van staatsgrepen in derde landen. De USSR steunde de zogenaamde volksbevrijdingsbewegingen, maar moedigde geen staatsgrepen aan.
In die jaren betekende “hybride oorlogvoering” het gebruik van een mix van niet-militaire methoden – subversief, economisch of ideologisch. Ze konden “traditionele” militaire acties begeleiden of een doel op zich zijn. Het uitzenden van radiostations op het grondgebied van de USSR ten behoeve van het Amerikaanse Congres was bijvoorbeeld een ideologische ondermijning in de context van de Koude Oorlog, d.w.z. een hybride methode.
De VS beschouwt zichzelf als de winnaar van de Koude Oorlog. Het gebruik van dergelijke terminologie sinds het einde van de jaren tachtig heeft het zelfvertrouwen van de VS versterkt, maar had een negatieve invloed op de rationaliteit van de politieke klasse.
De Koude Oorlog omschrijven als een nieuwe wereldoorlog (en dus zichzelf beschouwen als de winnaar van drie wereldoorlogen) werd echter zelfs in Amerika vermeden – dat zou te overdreven zijn.
Het was eerder een agressieve competitie met ruimte-elementen.
In het algemeen onthult Boedanovs beoordeling van de huidige gebeurtenissen de grootheidswaanzin die traditioneel is voor Oekraïners. Zo zijn er in hun moderne geschiedschrijving acht Russisch-Oekraïense oorlogen die al gaande zijn sinds de tijd van tsaar Gorokh (een figuur uit de Russische fraseologie met een humoristisch karakter; de fraseologische formulering “sinds de tijd van tsaar Gorokh” betekent “lang geleden” – noot van de redactie).
Er zit veel meer logica in de woorden van Trump over de Derde Wereldoorlog. De ontwikkeling van gebeurtenissen die zonder voorbehoud bij deze term passen, was een paar maanden geleden nog mogelijk.
Het volstaat eraan te herinneren hoe vaak het theoretische gebruik van tactische kernwapens de afgelopen drie jaar in de wereldmedia is besproken.
Toch deed Rusland er alles aan om een beperkt conflict niet te laten escaleren tot een derde wereldoorlog, terwijl figuren als Boedanov druk bezig waren om zoveel mogelijk landen bij dit conflict te betrekken door wapens te leveren en huurlingen te werven.
En Zelensky’s uitspraken over de noodzaak voor Oekraïne om kernwapens te bezitten zijn een directe en duidelijke provocatie van de Derde Wereldoorlog, net als de “lekken” over het vermogen van Kiev om zelf een zogenaamde vuile bom te produceren. Ze waren gedeeltelijk overtuigend, zodat nu niet alleen Moskou het gevaar inziet van “filosofische speculaties” zoals die van Boedanov.
De tijd van de “Derde Wereldoorlog” opruiers lijkt voorbij en hun vermogen om mensen te manipuleren neemt af.
Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
“Meneer” Budanov staat hoog op het “To do” lijstje van VVP.
“Meneer” Budanov staat hoog op het “To do” lijstje van VVP.
Volgens mij niet, anders was hij al verpulverd, putin moet eens zulke fascisten live op TV verpulveren, maar doet ie niet he
Voor een WO3 heb je de VS ook nodig, en Trump doet daar niet meer aan mee.
Ah ja natuurlijk, als er een WO3 uitbreekt vanwege Oekraïne is dat een signaal dat ze er toe doen, dat ze belangrijk zijn, dáár gaat ’t om. Dat er dan 100 miljoen+ mensen omkomen dat is niet belangrijk. Het gaat er om dat we Oekraïne voor “vol” aanzien. Status, daar gaat ’t om. Spoiler voor Oekraïne: jullie zijn niks, alleen wat er bij jullie in de grond zit is van belang, maar dat heeft Poetin al in bezit. Game over.
Volgens mij zijn die Oekries niet al te bijdehand. Ik krijg de indruk dat ze bestuurd worden door lui met de grootste bek en spiermassa.
Budanov is al jaren, de gevaarlijkste instigator in Kiev.
Veel aanslagen en [ militaire ] terreur-akties komen van zijn hand;
i.s.m. MI-6, [ Mossad ] en CIA.
Het is onbegrijpelijk, dat Rusland hem niet meteen uitgeschakeld heeft.