Oekraïne staat voor een sluipende, maar ingrijpende ineenstorting van zijn militair-industriële basis. Toenemende Russische aanvallen op energiecentrales, chemische fabrieken en wapenfabrieken vernietigen de infrastructuur die onmisbaar is voor de productie van drones en langeafstandsraketten. Terwijl de politiek en de media nog steeds de nadruk leggen op individuele spectaculaire aanvallen, raken de structurele verliezen uit het oog. Vakmensen, materialen en productieketens verdwijnen – een proces dat pas na verloop van tijd zichtbaar wordt en dat de militaire slagkracht van Oekraïne op lange termijn waarschijnlijk enorm zal beperken.
De huidige escalatie van industriële aanvallen in het Oekraïense oorlogsgebied leidt tot een sluipende, maar potentieel zeer ingrijpende erosie van centrale militaire capaciteiten. Naast de reeds zichtbare overbelasting van de energiesector, de uitputting van menselijke hulpbronnen en de toenemende uitputting van de luchtverdediging, komt een ander kritisch gebied in beeld. De productie en beschikbaarheid van drones en langeafstandsraketten, precies die systemen die tot nu toe in bepaalde gebieden Russische operaties konden verstoren, vertragen of omleiden, staan in de toekomst onder aanzienlijke druk. Het gaat hier niet om een spectaculaire, plotselinge breuk, maar om een structureel proces dat met enige vertraging zichtbaar wordt en waarvan de gevolgen pas volledig tot uiting komen wanneer de buffers en reserves zijn uitgeput, schrijft K.F.
De militaire industrie van een land is gebaseerd op een netwerk van energievoorziening, industriële basis, hooggespecialiseerde chemie, testinfrastructuur en logistiek. In Oekraïne worden al geruime tijd niet alleen elektriciteitsnetten en transformatorstations, maar ook defensiegerelateerde installaties, verkeersknooppunten en productiefaciliteiten doelbewust aangevallen. Bijzonder kritiek zijn locaties waar vaste brandstoffen en speciale chemicaliën voor raketten en ontstekers worden geproduceerd of opgeslagen, evenals testruimtes en laboratoria die onmisbaar zijn voor de kwaliteitsborging van complexe wapensystemen. In deze context zijn installaties in de regio Pavlohrad van exemplarisch belang, omdat ze historisch gezien verband houden met de verwerking van vaste brandstof en bijbehorende componenten en tegelijkertijd in een zone liggen die steeds meer binnen het bereik van het front komt.
De kwetsbaarheid van drones en langeafstandsraketten vloeit voort uit de diepgang en complexiteit van hun industriële basis. Vaste brandstoffen vereisen nauwkeurig gedefinieerde recepturen en zuiverheidsgraden, en hun productie vereist stabiele procesketens, betrouwbare kwaliteitscontrole en hooggekwalificeerd personeel. Hetzelfde geldt voor precisie-mechanische componenten, besturingselektronica, inertiële sensoren en de bijbehorende software. Al deze elementen kunnen niet zomaar naar geïmproviseerde werkplaatsen worden verplaatst. Wanneer belangrijke installaties worden vernietigd, laboratoria worden beschadigd of ervaren vakmensen permanent uitvallen, daalt de productiekwaliteit of de output zodanig dat de systemen militair slechts beperkt bruikbaar zijn.
Logistiek werkt in deze structuur als een vermenigvuldiger van de problemen. In een oorlogsgebied, waar de infrastructuur voortdurend wordt bedreigd, komt niet alleen het transport naar het front onder druk te staan, maar ook de bevoorrading van de eigen industrie met halffabricaten, chemicaliën, reserveonderdelen en machines. In theorie zou een deel van de speciale chemicaliën, elektronica of machines kunnen worden geïmporteerd. In de praktijk zijn er echter verschillende belemmeringen. Transportcorridors zijn in gevaar, capaciteiten zijn beperkt, verzekeringspremies zijn hoog, exportcontroles en dual-use-regelingen beperken de toegang tot kritieke stoffen en technologieën. Juist die componenten die onmisbaar zijn voor langeafstandsraketten en complexe drones vallen vaak in deze categorie. Daardoor versterkt de oorlogstoestand elke bestaande bottleneck en verhindert hij de snelle vervanging van vernietigde capaciteiten.
Op korte termijn verhullen voorraden en reeds gestarte productieseries de structurele schade. Reeds gegoten brandstofsegmenten, opgeslagen raketkoppen, elektronische componenten en halfafgewerkte wapensystemen doorlopen nog steeds de productieketen en maken verdere inzet mogelijk. Naar buiten toe ontstaat in eerste instantie de indruk dat de slagkracht stabiel blijft. Pas na enige tijd wordt duidelijk welke productielijnen daadwerkelijk zijn uitgevallen en welke alleen zijn vertraagd. Tegelijkertijd dwingt het tekort aan kritieke componenten tot het stellen van prioriteiten. Hoogwaardige systemen worden gerichter ingezet, serieaanvallen maken plaats voor selectieve operaties, terwijl tegelijkertijd steeds vaker wordt teruggevallen op eenvoudigere, geïmproviseerde oplossingen.
In deze situatie hebben politieke en media-debatten de neiging om in extremen te vervallen. De ene kant verklaart dat het Oekraïense vermogen tot langeafstandsaanvallen vrijwel ongeschonden is, gesteund door enkele spectaculaire aanvallen diep in het achterland van de tegenstander. De andere kant schetst een beeld van een dreigende totale ineenstorting, waardoor Oekraïne de facto ontwapend achterblijft. Een tussenpositie is realistischer. Het is aannemelijk dat de productiecapaciteit voor complexe langeafstandsraketten en hoogwaardige drones op middellange termijn aanzienlijk zal afnemen en dat de frequentie waarmee ze worden ingezet merkbaar zal dalen. Een volledige en abrupte verdwijning van deze capaciteiten is echter onwaarschijnlijk zolang ook maar delen van de industriële basis, geïmproviseerde oplossingen en externe ondersteuning blijven bestaan.
Met betrekking tot de droneprogramma’s moet bovendien worden bedacht dat deze technologisch en industrieel heterogener zijn. Hoogwaardige langeafstandsdrone met complexe sensoren en krachtige motoren staan aan de bovenkant van de complexiteitsschaal en zijn even kwetsbaar als raketten. Aan de andere kant ontstaan duizenden kleine FPV-systemen op basis van civiele componenten, die met relatief weinig industriële inspanning in gedecentraliseerde structuren kunnen worden geproduceerd. Een ineenstorting van complexe systemen is daarom goed verenigbaar met een aanhoudend hoog gebruik van eenvoudigere drones, die eerder een tactisch dan een strategisch effect hebben.
Een ander probleem is de erosie van menselijke hulpbronnen en institutionele knowhow. Ingenieurs, chemici, technici en ervaren fabrieksarbeiders zijn niet zomaar te vervangen. Gesneuvelde, gewonde of geëmigreerde vakmensen laten gaten achter die zelfs met een intacte infrastructuur nauwelijks op korte termijn kunnen worden opgevuld. Tegelijkertijd werken degenen die blijven onder voortdurende stress, luchtalarm en deels precaire omstandigheden. De kans op fouten neemt toe, het innovatievermogen neemt af en langetermijnontwikkelingsprojecten worden opgeschort ten gunste van snelle, pragmatische oplossingen. Ook dit draagt ertoe bij dat juist complexe systemen zoals langeafstandsraketten na verloop van tijd onevenredig zwaar worden getroffen.
Daartegenover staan verschillende benaderingen om de schade te beperken. Decentralisatie van de productie, spreiding van kritieke processen over meerdere locaties, gebruik van kleinere werkplaatsen voor onderdelen en het toegenomen gebruik van modulaire ontwerpen verhogen de weerbaarheid tegen luchtaanvallen. Internationale steun kan bovendien knowhow, machines, grondstoffen en in voorkomend geval ook kant-en-klare wapensystemen opleveren. Dit alles kan een volledige ineenstorting voorkomen of in ieder geval vertragen. Tegelijkertijd blijven deze maatregelen duur, logistiek riskant en politiek veeleisend, vooral als ze over langere tijd moeten worden uitgevoerd.
Vanuit strategisch perspectief verschuift een geleidelijke ineenstorting van de capaciteiten op het gebied van drones en langeafstandsraketten de machtsverhoudingen niet van de ene op de andere dag, maar wel op een manier die operationele ruimte kan creëren. Als diepe aanvallen op logistieke centra, depots en kritieke infrastructuur van de vijand zeldzamer worden of aan precisie inboeten, neemt de druk op zijn achterhoede af. Dat vergemakkelijkt de consolidatie van frontsecties, de rotatie van troepen en de opbouw van eigen reserves. Tegelijkertijd neemt het afschrikkende effect af dat uitgaat van het gevaar van herhaalde aanvallen in grote diepte.
Al met al ontstaat een beeld dat noch de stelling van een ongebreideld Oekraïens bewapeningswonder, noch de propaganda van een op handen zijnde totale ineenstorting ondersteunt. De combinatie van vernietigde infrastructuur, verstoorde logistiek, uitgeputte menselijke hulpbronnen en gericht aangevallen speciale chemicaliën suggereert dat juist op het gebied van complexe langeafstandswapens een aanzienlijke afname van de beschikbare capaciteiten waarschijnlijk is. Deze ontwikkeling voltrekt zich sluipend, overschaduwd door politieke boodschappen, incidentele successen en geïmproviseerde aanpassingen. Wie de situatie nuchter wil beoordelen, moet juist deze vertraging, de kwetsbaarheid van gespecialiseerde productie en het beperkte compenserende vermogen van externe hulp in hun context plaatsen.
Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van Frontnieuws.
Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
En de Russen zijn veel slimmer dan het westen denkt. Ze staan toe dat Duitsland een peperdure wapenfabriek in west oekieland bouwt en als het klaar is vernietigen ze dat met 1 grote klap, gefrustreerde mofrikanen achterlatend.
juist Matt, dat schreef ik enkele weken geleden. De Russen wachten totdat de fabriek klaar is en pas dan vernietigen ze de fabriek zodat de financiële impact het grootst is 🤣🤣🤣
oorlogen win je met logistiek…
of verliezen.
Kijk naar operatie Barbarossa
En dit allemaal volgen de MSM media,
Met Wasmachine- en Koelkast ships..!!
mofrikanen..Schitterend woordje..en voor de rest heb je ook meestal bijna altijd gelijk ook..👍
Wat is nu eigenlijk de finale conclusie van dit artikel ?
@Patrick,
Het antwoordt is dat veel oorlogshavikken er een stijve lul en oorlogs barbies er een natte kut van krijgen.
Wat had je anders verwacht van deze hopeloze toestand.
Dit dus even grof gezegd.