De terugkeer van Donald Trump in het Witte Huis heeft de strategische verlamming van Europa op spectaculaire wijze blootgelegd. Ondanks hun veelgeroemde vooruitziende blik, vol rampenplannen, standpuntnota’s en sessies achter gesloten deuren waarin een tweede presidentschap van Trump werd uitgespeeld, bevinden de EU-leiders zich nu op precies hetzelfde punt als vier jaar geleden: onvoorbereid en knock-out.
Meer dan twee maanden na de overwinning van Trump is de reactie van Brussel beperkt gebleven tot loze geruststellingen, waarbij zijn voorstellen als louter hypothetisch werden afgedaan, inclusief zijn vrij ernstige claims op Groenland, die de territoriale integriteit van een lidstaat bedreigen. In plaats van zinvolle actie te ondernemen, heeft de EU haar toevlucht genomen tot diplomatiek handenwringen en gerecyclede gemeenplaatsen over trans-Atlantische eenheid, schrijft Sebastian Contin Trillo-Figueroa.
Ondertussen hebben de rechtse leiders van Europa hun vlaggen in het Oval Office geplant; de Italiaanse Giorgia Meloni en de Hongaarse Viktor Orban hebben hun gouden tickets al bemachtigd, terwijl de traditionele machtsmakelaars van de EU – Duitsland en Frankrijk – aan de zijlijn blijven staan. De vernedering van Brussel was compleet toen de uitnodigingen voor de inauguratie de deur uitgingen: het institutionele leiderschap van de EU stond niet eens op de B-lijst.
Deze breuk in de Europese eenheid kon niet op een slechter moment komen. Europa staat voor een delicate evenwichtsoefening tussen zijn Chinese economische belangen en de Amerikaanse veiligheidsbanden. Sommige staten zoeken al toenadering tot Trump om zich te beschermen tegen invoerrechten, terwijl andere verankerd blijven in de Chinese markten, hun industrieën diep verweven met de economie van Peking.
In dit scenario houdt de Europese Commissie van Ursula von der Leyen koppig vast aan haar havikistische houding ten opzichte van China, zich niet bewust van de toenemende repercussies. Ondertussen zouden Washington en Beijing op weg kunnen zijn naar hun eigen ontspanning. Trump, altijd de dealmaker, zou wel eens een vroege schikking kunnen treffen met de Chinese Xi Jinping – Europa geïsoleerd achterlatend in een confrontatie die noch Amerika noch China wenst.
In wat wel eens een casestudy in diplomatieke zelfsabotage zou kunnen worden, heeft Brussel zichzelf in een geopolitieke impasse gemanoeuvreerd, gevangen tussen twee botsende reuzen zonder de middelen of de eenheid om zijn belangen te beschermen.
De Commissie is nog verder gegaan op deze verkeerde weg en heeft op China gerichte maatregelen – risicobeleid, economische veiligheidskaders, handelsonderzoeken en niet aflatende kritiek op China’s politieke systeem afgevuurd- met de vurigheid van een bekeerling bij een opwekking.
Ondertussen is de Europese industrie in toenemende mate afhankelijk van Chinese kapitaalgoederen. Volgens Eurostat: “Als het gaat om de meest geïmporteerde producten uit China, staat telecommunicatieapparatuur op de eerste plaats, hoewel deze daalt van €63,1 miljard (US$65,6 miljard) in 2022 naar €56,3 miljard in 2023. Elektrische machines en apparaten (€36,5 miljard) en automatische gegevensverwerkende machines (€36 miljard) waren respectievelijk de tweede en derde meest geïmporteerde goederen.”
Auto’s en andere consumentengoederen maken een klein deel uit van de EU-invoer uit China en de politieke aandacht voor de autosector is omgekeerd evenredig met het economische gewicht ervan. Paradoxaal genoeg is de automobielsector, na jaren van Amerikaans gelobby bij Europese regeringen om de Chinese telecominfrastructuur uit te sluiten, de grootste import van Europa uit China geworden.
De handel tussen Europa en China is in 2024 licht gestegen. De Chinese staatswebsite Global Times meldde op 13 januari: “China’s export naar de EU bedroeg 3.675,1 miljard yuan, een jaar-op-jaar groei van 4,3 procent, als gevolg van de sterke Europese vraag naar Chinese goederen. De import uit de EU bedroeg 1.916,4 miljard yuan, een daling van 3,3 procent ten opzichte van een jaar eerder.”
De Europese industrie is al volledig geïntegreerd in de toeleveringsketens van China. Het gepraat van de Europese Commissie over “de-risking” is in tegenspraak met de economische realiteit. Europa loskoppelen van China zou hetzelfde zijn als een Siamese tweeling scheiden met een hakmes.
Ondanks het feit dat ze haar positie met slechts 54% steun heeft verworven, heeft Von der Leyen China als Europa’s strategische aartsvijand bestempeld. Ze weerspiegelt het standpunt van Washington en negeert de economische realiteit waar Europese bedrijven mee te maken hebben en ondermijnt de geopolitieke belangen van het continent.
Deze hachelijke situatie is het resultaat van het verwarren van onderwerping met strategie. Onder Joe Biden deed Brussel gretig auditie voor de rol van Amerika’s meest inschikkelijke bondgenoot, waarbij het harde taal uitsloeg over Beijing, maar verzuimde om echte strategische autonomie op te bouwen.
Het echte probleem is niet alleen het volgen van Biden – het is het waanidee dat zijn beleid ook na zijn ambtstermijn moet blijven bestaan. Onder MAGA 2.0 houdt Europa vast aan een plan dat zeker een averechts effect zal hebben. De 47e president steekt niet bepaald een olijftak uit naar Europa, maar op onverklaarbare wijze hebben zijn leiders gehandeld alsof dat wel zo was.
Nu de “America First” doctrine van Trump weer tot leven komt, staat Europa op het punt een dure les te leren: in de wereld van de politiek van de grote mogendheden zijn er geen punten voor loyaliteit, alleen gevolgen voor naïviteit.
China: deels kwaadaardig, veiligheidsbedreiging, systemische bedreiging
In 2024, een jaar waarin het institutionele leiderschap van China en Europa er niet in slaagde om elkaar ook maar één keer te ontmoeten, leek de operatie van de VS en de EU om de spanningen met Peking te laten escaleren zorgvuldig gechoreografeerd.
Deze strijdlustige houding kwam perfect tot uiting in oktober, toen de Hoge Vertegenwoordiger van Europa, Kaja Kallas, de EU-diplomatie naar nieuwe zelfdestructieve hoogten tilde door een nieuwe categorie uit te vinden en China te bestempelen als “deels kwaadaardig” – wat dat ook moge betekenen.
Het was geen verspreking, maar eerder een zorgvuldig opgestelde schriftelijke reactie die erin slaagt zowel opruiend als betekenisloos te zijn. In dezelfde verklaring werd Washington de “meest invloedrijke partner en bondgenoot” van de EU genoemd, terwijl de dreigende schaduw van Trump 2.0 werd genegeerd.
Vooraanstaande denktanks die de EU en de VS steunen, stelden voor om een “vierde categorie” toe te voegen aan het tripartiete kader – partner, concurrent, systemische rivaal – en China als een “veiligheidsbedreiging” te bestempelen vanwege zijn vermeende “steun” aan Rusland in Oekraïne, ondanks de weigering van Peking om dodelijke wapens te leveren. De zet gaf voorrang aan de eisen van de VS boven de Europese belangen, reduceerde complexe geopolitiek tot simplistische binaries en maakte China zwart zonder passend bewijs.
In september citeerde een China-havik von der Leyen verkeerd om te beweren dat ze China zag als een “systemische bedreiging” die “nauwere trans-Atlantische samenwerking” vereiste. Feiten deden er niet toe – het pasten in het mainstream verhaal.
Deze retoriek van prominente leiders en invloedrijke adviseurs duidt op een verhardende houding die de spanningen opvoert zonder haalbare wegen te bieden voor samenwerking of een oplossing. Het is een houding die past bij een echte militaire en politieke supermacht – iets wat Europa onder zijn huidige leiderschap bij lange na niet is of bereikt.
Laten we duidelijk zijn over wat er echt op het spel staat. Europa’s legitieme grieven met China – de enorme onevenwichtigheid in de handel, beperkingen in de markttoegang, buitensporige afhankelijkheid, asymmetrische concurrentie met Chinese staatsbedrijven – zijn bedolven onder een lawine van ideologische aanmatiging. In plaats van deze concrete kwesties via pragmatische onderhandelingen aan te pakken, koos Brussel voor vijandigheid en verbrandde het bruggen die tientallen jaren lang zijn gebouwd.
Door zich aan te sluiten bij de confronterende aanpak van Washington vergat het blok een fundamentele regel van de geopolitiek: als twee olifanten met elkaar in botsing komen, is het gras onrustig. En in dit geval heeft Europa enthousiast aangeboden om het gras te zijn.
Vandaag botst de “China verlaten agenda” van de EU met de “Trump-factor”, wat een flagrante tactische misstap blootlegt. De eerste termijn van Trump heeft het glashelder gemaakt: hij ziet de EU als een economische rivaal, niet als een bondgenoot. “De EU is mogelijk net zo slecht als China, alleen kleiner. Het is verschrikkelijk wat ze ons aandoen,” zei Trump in 2018.
Hij herhaalde de opmerking deze week na zijn inauguratie door te zeggen: “We hebben een tekort van 350 miljard dollar met de Europese Unie. Ze behandelen ons heel erg slecht, dus er komen tarieven.”
En Brussel heeft zich resoluut gedragen alsof deze realiteit genegeerd kon worden. Helaas is het continent, vijf jaar nadat de zelfbenoemde “Geopolitieke Commissie” zwoer Europa’s vergane glorie te herstellen, irrelevanter dan ooit. Washington en Beijing domineren het wereldtoneel, terwijl Brussel – verstoken van strategie – de rol van Amerika’s meest enthousiaste cheerleader speelt.
De consequenties van deze nalatigheid beginnen zich al af te tekenen. Ten eerste heeft Europa zichzelf blootgesteld aan economische en handelsdruk van beide kanten zonder daar iets voor terug te krijgen, met beperkte invloed om met één van beide machten gunstige voorwaarden te bedingen.
Bovendien heeft de blinde afstemming op de agenda van Biden zijn vermogen om een onafhankelijk buitenlands beleid te voeren ondermijnd – een afhankelijkheid die nog problematischer wordt naarmate het beleid van Trump sterk afwijkt van de Europese belangen.
Het belangrijkste is dat de EU, door partij te kiezen in de rivaliteit tussen de VS en China in plaats van strategische ambiguïteit te bewaren, haar potentiële rol als politieke bruggenbouwer heeft opgeofferd.
De opperste ironie? Als Trump tarieven gaat heffen op Europese goederen – en dat zal hij doen – zal Brussel terug naar het Oosten kruipen om verlichting te zoeken. China, altijd de pragmaticus, staat klaar om Europa te redden van irrelevantie – zeker niet uit altruïsme, maar berekende realpolitik.
De 50e verjaardag van de diplomatieke associatie tussen de EU en China in 2025 bood een perfecte gelegenheid voor een ommezwaai. Beijing gaf aan open te staan voor een reset van de betrekkingen. In plaats daarvan veegde Von der Leyen het onder het tapijt, alsof negeren het irrelevant zou maken. Pas het telefoontje van Xi met de voorzitter van de Europese Raad, António Costa, herinnerde iedereen aan het bestaan van deze diplomatieke mijlpaal.
Brussel staat dus voor een grimmige keuze: doorgaan met de opmars naar geopolitieke irrelevantie of een onafhankelijke koers varen. De EU moet de realiteit onder ogen zien. In het grote machtsspel zijn er geen permanente bondgenoten, alleen permanente belangen. Zolang Brussel deze fundamentele waarheid niet inziet, zal het blijven dammen terwijl Peking en Washington schaken.
Al met al moet Europa, als het zichzelf ziet als meer dan een verzameling staten, de vasthoudendheid van een “Europe First”-strategie aannemen. Het gaat niet om rivaliteit of nabootsing; het gaat om evolutie. Trump’s “America First” ging over onverholen hefboomwerking. Als het aankomt op het binnenhalen van Amerika’s voordeel, onderhandelt Trump hard met vriend en vijand.
Op dezelfde manier, van afhankelijkheid naar invloed, moet Europa zichzelf neerzetten als een evenwichtskracht: niet onderdanig of agressief, maar een macht die zijn autonomie laat gelden en respect afdwingt bij zowel bondgenoten als tegenstanders.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
40 jaar terug een auto uit duitsland kon zo naar binnen uit amerika bumpers te groot nummerplaat te klein alles werd afgekeurd altijd zo geweest
Persoonlijk zou ik er een enorm GENOEGEN in scheppen als de US of A, Groenland zou binnenvallen ! En de US kan dan ongetwijfeld, en eindelijk ns, een gewonnen oorlog op zijn bloedig en rampzalig palmares aanvinken ! Toch ?
Europa, Brussel, doet zijn best om volgens het agenda van ontmanteling, omvolken en Afrikanisering de boel te laten instorten. De afspraak aan het eind van WO II tot wasdom te laten uitgroeien!
Complimenten voor de EU top prestatie om een ‘uni én op te bouwen én gelijktijdig af te breken in een record tempo’😅😅😅
De waanzin en incompetentie regeert in Brussel. De betweters in de Europese Commissie ( ahum) hebben geen idee wat ze nu moeten doen. Totaal onderdanig geweest aan usa en overal met het vingertje wijzen en krankzinnige sancties uitroepen tegen landen die in de ogen van de Brusselse nitwitten iets doen wat hun niet aanstaat. En nu het erop aankomt….. handen in de lucht en een hopeloze blik in de luxe oogjes. Ik snap heus wel dat als de EU uit elkaar valt dat er een tijdlang chaos zal zijn. Maar wat is het alternatief van dit failliete zooitje EU landen, waarvan er 10 of 11 dik boven de 3% van het bnp zitten en dus eigenlijk bankroet zijn? Nog meer pleuro,s printen zal wellicht op heel korte termijn nog iets betekenen ( en ook nog meer inflatie) , maar op langere termijn…. Zeg maar daaag EU / Europa en daaag pleuro.
Tip voor de Brusselse bende: flikker alle yankees eruit, incl.de legertroep, kruip op jullie knieën naar Rusland en smeek om herstel van de betrekkingen en energie. Dat zal nooit met het huidige zooitje betweters gebeuren. Alternatief, dag industrie, failliet of vertrokken naar usa of elders, grote werkloosheid, armoede voor het volk enz.
Of was dit juist de bedoeling van de WEF poppetjes in Brussel en in de westeuropese regeringen? Dat zou me echt niks verbazen, gezien hun handelswijze in de afgelopen jaren tegen het volk. Bij de oprichting van de EU is het volk vrede en welvaart beloofd, en wat heeft het volk gekregen? Armoede en een stel krankzinnige oorlogophitsers die “ even “ Rusland in gaan pikken. De waanzin ten top. Stel idioten!!
het staat in die gele sterren geschreven… Onzin tot de begraving van hun blauwe vlag..er is geen leven na de dood van de EU..alleen maar piepkleine landjes..ze lachen zich een Breuk daar in het Oosten…
Ik hoef het artikel niet eens te lezen. Ik snap het wel. Heb gisteren effe YouTube rondgesnuffeld. Je moet je voor Deepseek registreren ( niet de uitgekristalliseerde versie) maar echt een bedrag storten via je credit kaart. Dan kom je in het ontwikkelingsgedeelte.
Ik heb wel eens eerder op dit forum gezegd dat ik zelf een Ai heb gebouwd, dat deed ik in OpenAi “platform” ook met creditcard trouwens.
De Chinezen vragen of ik ook wil betalen. Maar.. € 2,27 slechts. Alles wat ik erin zet lees de CCP. Maar fuck you, waarom zou ik de Yanken 27 keer zoveel betalen. Bovendien haat ik de Eu genoeg, leer maar CCP van onze shit. Het is lachwekkend dat we dit allemaal laten gebeuren. paar maanden geleden, Lenderollade onder de 25,- nu boven de 30. Ik verwijt mijn slager niks.
Slim gespeeld CCP. Maar ik ben om. En half YouTube ook. Google maar!! Willen we kapot???? Dan gaan we maar kapot. Laat die parasieten je laatste pensioencentjes maar jatten, verhoog de BTW maar weer. Ik zeg Fuck YOU!!
Sorry, was wat enthousiast hoorde onder een ander topic
De eurofielen in Brussel weten precies wat ze doen, Europa de afgrond in helpen, om maar slaafse dienaar te zijn van Washington, maar nu blijkt de joenaaittsteeds Europa slechts te zien als economisch concurrent, en dus de sloopkogel maar te laten vallen.
Gefeliciteerd von der Gruwella, nog een paar meter en we vallen onderuit, alles reeds gepland sinds Kalergi.
Putin is een goeie leiders, Xi ook, Trump ook, maar in de EU zitten er een stel idioten aan de knoppen, die lieden hebben geen benul meer van de werkelijkheid.
Het beste wat de EU zou kunnen doen is als de weerlicht goeie vriendjes worden met Rusland.
Psychopaths and criminals like Ursula von der Leyen, Kaja Kallas, Maia Sandu, V. Zelensky, Mark Rutte, Keir Starmer, Giorgia Meloni, Emanuel Macron, Justin Trudeau, Olaf Scholz, Joe Biden, Antony Blinken, J. Stoltenberg and many other criminals, deserve only to be captured by us citizens, tried, tortured and killed without any mercy! After a fair trial, of course!