De ‘niet-vrede’ oorlogspropagandisten lokken oorlog uit – waar willen ze die uitzitten?

Dat de gelijkgeschakelde media zich tegenwoordig voor elke anti-Russische hersenspinsel inzetten, is niet nieuw en zelfs enigszins begrijpelijk. Maar inmiddels heeft dit zulke proporties aangenomen dat men kan spreken van een razernij van levensmoeë dwangneurotici.

Als politici niets wezenlijks te zeggen hebben, krijgen ze een nietszeggende mantra ondergeschoven die ze vervolgens herhalen. Bondskanselier Merz brabbelde voor de tweede keer in de afgelopen dagen:

En godzijdank zijn dit tenminste niet de woorden van de voormalige minister van Buitenlandse Zaken Baerbock, die destijds onverbloemd verklaarde:

“We zijn in oorlog met Rusland.”

Het narratief luidt nu in ieder geval: Europa in het algemeen en Duitsland in het bijzonder zijn op de een of andere manier in oorlog, maar ook weer niet, schrijft Igor Malzew.

Dat deze formule het product is van politieke technologen uit chique strategische kabinetten, blijkt al uit het feit dat ze inmiddels ook door andere Europese persoonlijkheden is overgenomen. Zelfs de chef van het Letse ministerie van Defensie heeft verklaard dat het land een hybride oorlog tegen Rusland voert – Bloomberg citeert:

Ook de Poolse premier verkondigt op een veiligheidsforum vanaf het podium:

De betekenis van deze formulering is eenvoudig: ze moet alle maatregelen ter ondersteuning van de militaire operaties in Oekraïne rechtvaardigen, maar tegelijkertijd voorkomen dat Europa zelf bij de gevechten betrokken raakt.

Maar wacht even …

Ik krijg hier een telefoontje uit Berlijn en hoor dat de autoriteiten iedereen oproepen om voor 72 uur een voorraad voedsel, water, batterijen en meer in te slaan voor het geval van een Russische aanval. De hysterie verspreidt zich als een tsunami: de Duitse social media worden overspoeld met video’s die suggereren: “We kunnen het ook nog eens overdoen.” Tegelijkertijd is het ministerie van Defensie, vertegenwoordigd door de heer Pistorius, begonnen met het promoten van vrijwillige militaire dienst en – voor het geval er niet genoeg vrijwilligers worden gevonden – ook met het vooruitzicht van dienstplicht.

Kortom: al vóór 2022 werd Rusland afgeschilderd als de belangrijkste vijand van Europa en in het bijzonder van Duitsland. Maar inmiddels heeft deze gigantische campagne een omvang bereikt die sinds de dagen van Hitler niet meer is voorgekomen.

Sla een willekeurige krant of tijdschrift open. De Welt van vandaag bericht over hoe “Poetins invloed in Europa” eruitziet: “Exploderende kabels, vernielde vakantiehuisjes” en onbekende – uiteraard Russische – drones die vluchten van Kopenhagen naar Hamburg verhinderen. Het spreekt voor zich dat niemand bewijzen heeft geleverd – geen wonder, Moskou heeft immers ook Nord Stream 2 zelf opgeblazen. De “aanslag” op de baas van Rheinmetall – ook Moskou. En de explosie in een wapenfabriek in Berlijn? Natuurlijk Moskou, wie anders!

Met andere woorden: er gebeurt letterlijk elke dag iets in Duitsland waar Moskou onvermijdelijk verantwoordelijk voor is.

De bijzonder hardvochtigen durven zelfs te beweren dat de toestroom van migranten ook de schuld van Rusland is. Dus heeft Poetin persoonlijk miljoenen Afghanen en Syriërs naar Duitsland gestuurd.

Kortom: de gemiddelde burger, geplaagd en geïrriteerd door de “groene wending,” door de prijzen voor gas en elektriciteit, levensmiddelen en bier (tegenwoordig 16 euro voor een liter bier op het Oktoberfest), wordt weerloos blootgesteld aan een regelrechte psychologische oorlog tegen Rusland. De bewering luidt: “We hebben geen vrede.” De angstige gemiddelde burger moet dus blij zijn dat er miljarden euro’s worden uitgegeven aan wapens voor het Duitse militair-industriële complex – we hebben immers “geen vrede.”

Maar een groot deel van het Duitse publiek houdt nog steeds vast aan een historisch taboe: het aarzelt om Rusland als vijand van Duitsland te bestempelen. En hier schieten de ijverige arbeiders van de redactie van de gelijkgeschakelde Duitse media, altijd de redders in nood, te hulp. Der Spiegel hamert zijn lezers in dat de USSR onder het mom van de overwinning op het nationaalsocialisme “half Europa in een soort gevangenis” heeft veranderd. De FAZ vertelt hoe het armste Estland, bevrijd van de nazi’s, “in de Sovjet-terreur” terechtkwam: “Gevangenneming, verkrachtingen, inbeslagname van eigendommen, verwoesting”, nieuwe deportaties en de vernietiging van soldaten en burgers.

Die Welt verkondigt “De overwinning van 1945 was geen Russische triomf” – met als kernthese “Maar hoe zit het dan met de gekoloniseerde volkeren?”. En Die Zeit suggereert opnieuw dat de Europeanen Russische colonnes aanvallen omdat de onoverwinnelijkheid van Rusland “een mythe is. Historisch gezien is dat niet bewezen. En er zijn niet weinig Russen die zelfs vinden dat Rusland dringend moet verliezen om een betere toekomst te hebben.”

Ik begrijp wel dat Duitse journalisten een bende betaalde provocateurs zijn geworden. Maar willen ze het echt nog een keer proberen? Dan zijn ze gek.

Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van Frontnieuws.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Europa en Oekraïne: aan de wortel van de waanzin loert de angst

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: