Zorgvuldig en gracieus

En dus zit Trump nu in Alaska met Vladimir Poetin om te proberen de kwestie Oekraïne op te lossen. Deze oorlog is een bloedige strijd van drie jaar geweest, waarbij miljoenen mensen zijn omgekomen, voornamelijk Oekraïners, op slinkse wijze geprovoceerd door neocons van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken en de CIA, de Britse inlichtingendienst MI6 en de girl-bosses van de EU, zonder goede reden, namelijk om Rusland te verzwakken en mogelijk op te splitsen om zo de hand te leggen op zijn enorme mineralen en energiebronnen. Dit is in het verleden al eens geprobeerd, altijd tot groot verdriet van degenen die het probeerden.

Vanuit het oogpunt van ons land is de dynamiek die op dit moment speelt uiterst delicaat. Tegen de achtergrond van de ontmoeting tussen Trump en Poetin, te midden van een griezelige stilte bij het ministerie van Justitie en de FBI, sluipt een epische, ingrijpende vervolging van de RussiaGate-hoaxers voort. RussiaGate is natuurlijk ontstaan uit de valse beschuldiging (door Amerikaanse topfunctionarissen, gebaseerd op onzin die door Hillary Clinton was verzonnen) dat Donald Trump een Russische agent was. Het was absurd en werd voortdurend weerlegd, maar de veelpotige wezens van de Amerikaanse deep state, die zoveel machtshefbomen in handen hadden, hebben het jarenlang in stand gehouden. Al met al kwam dat neer op een campagne van oproer en mogelijk verraad, schrijft James Howard Kunstler.

De delicate situatie ontstaat nu president Trump koste wat kost moet voorkomen dat hij lijkt toe te geven aan Poetin, dat hij overkomt als een soort vazal – “Poetins marionet”, zoals hem in RussiaGate wordt verweten. De naakte waarheid is dat Rusland de oorlog in Oekraïne al heeft “gewonnen”, in die zin dat het eindelijk de controle over het slagveld heeft veroverd en zijn tegenstander heeft uitgeput. Het is een fait accompli. Wat overblijft is de toekomst van Oekraïne, die, om nog een rauwe waarheid te zeggen, grotendeels door Rusland zal worden bepaald.

Nog een andere rauwe waarheid is dat dit waarschijnlijk het beste resultaat zou zijn voor alle betrokkenen: een geneutraliseerd, ontwapend Oekraïne dat terugkeert naar zijn vroegere status als een grotendeels agrarisch, soeverein achterland van Europa binnen de invloedssfeer van Rusland, en zijn oude status hervat als een land dat voor niemand een probleem vormt.

Maar nog een andere harde waarheid is dat de VS enorm zou profiteren van genormaliseerde betrekkingen met Rusland, geen sancties meer, eerlijke handel, een herstel van het evenwicht met China en een kleinere kans op een nucleaire oorlog – en dit zou zelfs ten goede komen aan de knokkelkoppen van Europa, wier economieën imploderen door een gebrek aan betaalbare energie (en ook door, laten we eerlijk zijn, het verschrikkelijk domme “groene” beleid van de EU).

Dit alles betekent dat er in Anchorage noodzakelijkerwijs veel “schijnvertoning” zal plaatsvinden. Trump moet doen alsof hij hard optreedt tegen Poetin, en Poetin moet een beetje doen alsof hij toegeeft aan de voorstellen van Trump. Het zal dus een soort kabuki, een kafabe worden. Veel van de knelpunten zijn ongetwijfeld al vooraf onderhandeld door Trumps gezant Steve Witkoff, die een week geleden stilletjes een bezoek bracht aan Moskou.

Trump moet zich sterk opstellen tegenover Rusland omdat zijn aangestelden beginnen met middeleeuwse praktijken tegen de mensen die hem negen jaar geleden ‘Poetins marionet’ noemden en hem hebben onderworpen aan een reeks epische kwellingen, waaronder de ondermijning van zijn hele eerste ambtstermijn, non-stop laster in de media, twee afzettingsprocedures, huiszoekingen en een reeks groteske, domme vervolgingen die ofwel volledig zijn mislukt (Fani Willis, Jack Smith) ofwel zullen worden onderworpen aan vernederende omkeringen in hogere rechtbanken. Om nog maar te zwijgen van twee pogingen tot moord.

U moet ervan uitgaan dat Poetin dit allemaal heel goed begrijpt en van plan is mee te spelen. Hij zal zich genereus opstellen tegenover Oekraïne, te beginnen met de belofte dat het land verder kan gaan als een soevereine, zelfbesturende natie. De grote enchilada zou kunnen zijn dat Oekraïne Odessa mag behouden, de havenstad aan de Zwarte Zee die voor Oekraïne de exportbasis is voor zijn belangrijkste handelsproduct, graan. In ieder geval zijn zowel Rusland als de VS van plan Volodymyr Zelensky van zijn taken te ontheffen – merk op dat hij opvallend genoeg niet is uitgenodigd voor de bijeenkomst in Alaska.

Trump begrijpt heel goed dat Rusland op de een of andere manier zal zegevieren in dit conflict. Hij verafschuwt al het doden. Hij heeft al aangegeven dat hij niet van plan is de oorlog met geld en wapens te blijven steunen. Hij moet walgen van de manier waarop de Bidens (en de Deep State) Oekraïne hebben gebruikt als geldwitwasmachine, als locatie voor biowapenlaboratoria en als knooppunt voor mensenhandel.

Hij weet ook dat Rusland graag weer normale betrekkingen met het Westen wil, wat in ieders belang is, behalve misschien dat van China. U moet daaruit afleiden dat Rusland wil dat de oorlog eindigt op een manier die de verliezers en hun achterban niet vernederd – misschien in de trant van hoe Amerika onze overwinning op onze vijanden in de Tweede Wereldoorlog heeft bewerkstelligd, zorgvuldig en gracieus.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Explosie uit het verleden: Waarom de Nord Stream sabotage misschien toch zijn dag van afrekening krijgt

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: