Ik geloofde vroeger in het systeem. Niet in eenhoorns of in harmonie tussen politieke partijen — maar simpelweg in het idee dat bestuur achter de schermen nog enigszins functioneerde. Ik geloofde dat verkiezingen ertoe deden, dat debatten betekenis hadden, en dat ergens in het bureaucratische moeras nog een paar kikkers rondzwommen richting iets wat leek op integriteit.
Ik evolueerde van orthodox republikein naar libertariër: zelfbeschikking, privé-eigendom, beperkte overheid, de heiligheid van de grondwet en het heilige non-agressieprincipe. Ik predikte op Talk Radio, sprak op congressen, ontving iconen als Walter Williams en geloofde oprecht dat we de code hadden gekraakt om de republiek te redden. Het bleek echter gewoon een andere vorm van disfunctioneren te zijn, terwijl ik zag hoe de partij regelmatig implodeerde onder het gewicht van haar eigen zuiverheidstests en amateuristische theater. Libertariërs zijn gewoon Republikeinen met een betere woordenschat en slechtere organisatorische vaardigheden, schrijft Brian Wilson.
Maar geloof heeft een houdbaarheidsdatum. De mijne verstrekte toen ik zag hoe Republikeinen en Democraten dezelfde rituelen herhaalden en hetzelfde verval produceerden.
Politiek, politici en processen – de heilige drie-eenheid van het Amerikaanse bestuur – waren veranderd in een door de belastingbetaler gefinancierde ontsnappingsruimte: gemanipuleerd, theatraal en absurd duur.
Wat ik ooit zag als burgerlijk geloof, herken ik nu als institutioneel theater. En zoals elke atheïst die de kerk heeft verlaten, heb ik eerbied ingeruild voor spot, hoop voor een welverdiende oogrol en geloof voor de kille helderheid van desillusie.
De politieke atheïst gedefinieerd
De politieke atheïst is geen anarchist. Hij verwerpt geen orde, maar schijnheiligheid. Hij verbrandt de grondwet niet, maar doet gewoon niet meer alsof iemand die leest. Wat hij verwerpt, is de burgerlijke religie: het ouderwetse idee dat politiek heilig is, dat politici hogepriesters zijn en dat de rituelen van het bestuur eerbied verdienen, simpelweg omdat ze bestaan.
Waar de religieuze atheïst zich afkeert van goddelijke autoriteit, keert de politieke atheïst zich af van institutionele autoriteit die eerbied eist. Hij blijft onbewogen bij uitdrukkingen als “heilige plicht”, “morele boog”, “ziel van de natie”, of het altijd misselijkmakende “voor het grotere goed”—niet omdat hij geen moraal heeft, maar omdat hij heeft gezien hoe zulke woorden worden gebruikt om macht wit te wassen. Hij bidt niet bij het altaar van partij of proces. In plaats daarvan vraagt hij wie het altaar gebouwd heeft, wie er profiteert van de preek, en waarom de kerkbanken nooit veranderen.
Hij bidt niet aan het altaar van een partij of een proces. In plaats daarvan vraagt hij wie het altaar heeft gebouwd, wie er profiteert van de preek en waarom de kerkbanken nooit veranderen.
Politiek atheïsme is geen nihilisme. Het is helderheid. Het is de weigering om te knielen voor een systeem dat lafheid beloont, afwijkende meningen bestraft en disfunctioneren verhult in ritualistisch gebrabbel. Het is niet de afwezigheid van geloof, maar de aanwezigheid van onderscheidingsvermogen. De politieke atheïst wil geen chaos. Hij wil verantwoordelijkheid. Maar hij is klaar met het idee dat verantwoordelijkheid thuishoort op een regeringspodium.
Het ritueel van lafheid
Het systeem vraagt geen moed, maar choreografie. Politici leiden niet; ze voeren een voorstelling op. Ze repeteren verontwaardiging, reciteren empathie en buigen voor de optiek als misdienaars die bang zijn voor excommunicatie. De dapperen worden niet gestraft omdat ze ongelijk hebben, maar omdat ze van het script afwijken. De lafaard wordt beloond omdat hij in zijn rol blijft.
Afwijkende meningen worden niet onderdrukt, maar verdronken in ceremonie. Het systeem legt critici niet het zwijgen op, maar nodigt hen uit om te spreken en begraaft hun woorden vervolgens onder procedures. Een vier jaar durend onderzoek door een speciale aanklager, dat miljoenen dollars heeft gekost, eindigt zonder aanklachten, zonder verantwoording en zonder duidelijkheid – alleen een persconferentie en een schouderophalen. Tweepartijcommissies beloven waarheid, maar leveren theater. Hoorzittingen genereren hitte, geen licht; beschuldigingen, geen feiten.
De rituelen zijn uitgebreid, duur en uitputtend. Ze simuleren gerechtigheid, maar eisen niets van de machtigen.
Het ritueel van disfunctioneren wordt altijd gevolgd door de illusie van hervorming. Er breekt een schandaal uit, er wordt een commissie gevormd, er wordt een wetsvoorstel ingediend met een naam die zo nobel is dat hij diep buigt: “The Accountability Act”, “The Truth in Governance Initiative”, “The Restoring Trust Commission”. De camera’s draaien, er worden verklaringen afgelegd en er verandert niets. Hervorming wordt een ceremonie op zich: een vertoning van berouw die bedoeld is om de status quo te behouden. Beide partijen spelen het spel mee, niet om het systeem te herstellen, maar om het te beschermen. Ze gebruiken deze rituelen als wapens om hun eigen mensen te beschermen, waarbij ze mislukkingen omzetten in deugden en verontwaardiging in een hernieuwbare bron. Het resultaat is geen gerechtigheid, maar evenwicht. Het systeem absorbeert afwijkende meningen, verwerkt schandalen en komt er zo ongeschonden uit.
De politieke atheïst verwerpt de politiek niet omdat ze gebrekkig is. Hij verwerpt haar omdat ze zichzelf reinigt. Elke mislukking wordt geritualiseerd, elk schandaal geheiligd, elk verraad omgedoopt tot veerkracht. Het systeem stort niet in, het vernieuwt zichzelf, zoals een kerk die haar zondaars heilig verklaart of een schuldige priester, zonder disciplinaire maatregelen, overplaatst naar een verre parochie.
De atheïst heeft te veel verlossingsverhalen gezien zonder berouw, te veel hervormingen die niets veranderen, te veel preken over “het belang van de kinderen” terwijl het kwaad ongemoeid blijft. Hij loopt niet boos weg. Hij loopt weg met een helder hoofd. Geloof is voor de kerkbanken. Hij is op zoek naar bewijs.
Eigenrichting: de onwettigheid van morele urgentie
De Amerikaanse kolonisten wachtten niet op toestemming. Ze vroegen de kroon niet om een gunstigere interpretatie van ‘tirannie’. Ze overtraden wetten. Ze saboteerden bevoorradingslijnen. Ze schoten op soldaten. Voor de Britse kroon waren ze geen patriotten, maar opstandelingen. Hun morele urgentie maakte hun daden niet legaal, maar gevaarlijk. Ze riepen autoriteit uit waar die niet was verleend. En wij noemen dat ‘founding’.
Maar als je het marmer en de mythe wegneemt, blijft er guerrillastrijd over. Gedecentraliseerde milities. Onreguliere tactieken. Een morele afweging die zei: Als gerechtigheid niet van boven komt, moet ze van onderaf worden afgedwongen.
Dit is niet uniek voor Amerika. Elke revolutie begint als eigenrichting. De Fransen bestormden de Bastille. De Haïtianen staken de plantages in brand. De bolsjewieken bestormden het Winterpaleis. Legaliteit was niet het uitgangspunt, maar het gevolg. Eerst kwam de urgentie. Daarna kwam de breuk. Pas later schreven de overwinnaars wetten om hun verzet te heiligen.
Wat maakt vandaag dan anders? Waarom wordt morele urgentie nu afgedaan als extremisme, terwijl opstanden uit het verleden worden vereerd als heldendom? Als kolonisten gerechtigd waren om wetten te overtreden om gerechtigheid na te streven, wie bepaalt dan wanneer die rechtvaardiging nu van toepassing is?
Als zij autoriteit konden claimen, waarom kunnen wij dat dan niet?
De politieke atheïst romantiseert geweld niet. Hij erkent de onvermijdelijkheid ervan wanneer systemen weigeren zichzelf te corrigeren. Hij ziet burgerwachtoptreden niet als een oplossing, maar als een waarschuwing; een teken dat legitimiteit geen vaste toestand is, maar een fragiele overeenkomst. Breek de afspraak en de geregeerden zullen zelf de controle overnemen.
De klokkenluider is de interne burgerwacht van het systeem. Hij legt geen bommen, hij onthult waarheden. Maar de reactie is hetzelfde: vervolging, verbanning, karaktermoord. Edward Snowden heeft geen geheimen verkocht, hij heeft surveillance aan het licht gebracht. Reality Winner heeft de democratie niet gesaboteerd, ze heeft de kwetsbaarheden ervan blootgelegd. Hun misdaad was geen verraad, maar ongeduld. Ze weigerden te wachten op institutionele hervormingen die nooit kwamen.
Aan de grens patrouilleren burgerwachten met geweren en radio’s in de woestijn, ervan overtuigd dat de staat zijn plicht heeft verzaakt. Ze worden niet bestraft, maar getolereerd omdat hun urgentie aansluit bij het narratief van de machthebbers. Hun illegaliteit wordt stilletjes geaccepteerd, ook al schendt het dezelfde wetten die zij zeggen te verdedigen.
En dan is er 6 januari. Een groteske uitbarsting van wrok, waanideeën en performatief patriottisme met criminele inmenging van de overheid. Maar achter de vlaggen en de woede schuilt een bekende psychologie: de overtuiging dat het systeem heeft gefaald en dat morele urgentie illegale acties rechtvaardigt. De politieke atheïst excuseert dit niet, maar hij herkent het patroon. Wanneer instellingen hun geloofwaardigheid verliezen, wachten mensen niet af. Ze komen in actie. Vaak roekeloos. Soms gewelddadig. Altijd met een gevoel van urgentie.
De reactie van het systeem is veelzeggend. Snowden wordt verbannen. Grenswachten worden genegeerd. De relschoppers van 6 januari worden vervolgd, maar niet allemaal op dezelfde manier. De boodschap is duidelijk: morele urgentie wordt getolereerd wanneer het de macht dient, en gecriminaliseerd wanneer het een bedreiging vormt.
Illegaliteit versus onwettigheid: waar macht echt bang voor is
Illegaliteit is vervelend. Het kan worden vervolgd, vergeven of genegeerd. Het is beheersbaar. Maar onwettigheid is existentieel. Het stelt het recht om te regeren zelf ter discussie. Daarom tolereert het systeem bepaalde misdaden en raakt het in paniek bij bepaalde waarheden.
Een corrupte senator kan de wetten inzake campagnefinanciering overtreden en toch in functie blijven. Een klokkenluider kan massale surveillance aan het licht brengen en voor het leven worden verbannen. Het verschil zit niet in de misdaad, maar in de bedreiging voor het narratief. Macht overleeft gebroken wetten. Het overleeft geen gebroken mythen.
Daarom werd 6 januari niet alleen vervolgd als een rel, maar als ketterij. Het ging niet om het geweld, maar om de symboliek. De bestorming van het Capitool was een schending van de heiligheid. Het legde de kwetsbaarheid van de legitimiteit bloot, en dat moest worden bestraft.
De liberale tegenhanger: het narratief als verdovend middel
Liberalen bewaken geen grenzen en bestormen geen gebouwen. Hun burgerwachtacties zijn retorisch. Ze gebruiken het narratief als wapen om urgentie te voorkomen en het publiek te verdoven met verhalen over vooruitgang, processen en geduld.
Wanneer instellingen falen, is het liberale instinct niet om te breken, maar om gerust te stellen. “Democratie is veerkrachtig”. “De boog van de geschiedenis buigt naar gerechtigheid”. Dit zijn geen observaties. Het zijn bezweringen die niet bedoeld zijn om de werkelijkheid te beschrijven, maar om de confrontatie daarmee uit te stellen.
Daarom zijn de liberale media zo geobsedeerd door normen, fatsoen en de “terugkeer naar beschaving”. Het gaat niet om de waarheid, het gaat om het tempo. Houd het publiek kalm. Houd het systeem intact. Houd de urgentie op afstand. Urgentie wordt omgedoopt tot extremisme. Verzet wordt desinformatie. De verhalenverteller wordt de poortwachter.
De politieke atheïst doorziet dit. Hij weet dat een narratief zonder consequenties verdoving is. Dat geruststelling zonder hervormingen geen troost is, maar verraad. En dat soms de meest radicale daad is om te weigeren te wachten.
De ineenstorting van toestemming
In gezonde systemen is geduld een deugd; in gebroken systemen is het een valstrik. Het systeem vraagt niet om gehoorzaamheid; het eist geduld. De burger wordt verteld te wachten op de volgende verkiezingen, het volgende onderzoek, de volgende hervorming. Te wachten tot het ‘proces’ zich heeft voltrokken. Maar wachten is niet passief; het is performatief. Het duidt op geloof in een systeem dat dat niet langer verdient. En in een gebroken systeem is het medeplichtigheid.
De politieke atheïst is gestopt met wachten. Hij is klaar met het verwarren van uitstel met waardigheid. Hij heeft gezien hoe klokkenluiders werden gestraft, burgerwachten werden getolereerd en vertellers werden beloond voor het in slaap houden van het publiek. Hij heeft gezien hoe urgentie werd gecriminaliseerd en illegaliteit selectief werd gehandhaafd. En hij is tot de enige conclusie gekomen die nog overblijft: toestemming is een mythe. Want wanneer het systeem geen rechtvaardigheid meer biedt, wordt weigeren om te handelen een goedkeuring. De ineenstorting van toestemming is niet de ineenstorting van de orde; het is de ineenstorting van de illusie dat er ooit orde heerste.
Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
En op 1 minuut voor 12 komen dan mensen als Rutte die zeggen :
Het is “aan de individuele landen om te beslissen” of ze de dienstplicht invoeren, zei NAVO-chef Mark Rutte tegen The New York Times.
“Sommige landen zullen dat doen”, zei Rutte kort na de NAVO-top in Den Haag eind juni. “Andere zullen dat niet doen, maar dat betekent in het algemeen dat we onze mannen en vrouwen in uniform een goed salaris moeten betalen.”
Een volbloed liberaal die denkt : mensen doen voor geld alles.
https://www.msn.com/nl-nl/nieuws/Buitenland/navo-baas-rutte-spreekt-zich-uit-over-militaire-dienstplicht-in-europa/ar-AA1I4kQu
Dit soort mensen zullen het nooit snappen.
Het gaat allang niet meer om kapitalisme en communisme
Het gaat allang niet meer om links en rechts
Het gaat allang niet meer om republikein en democraat.
Het gaat om uitbuiters en uitgebuitenen.
Het gaat om waarheid en leugens.
het gaat om fatsoen en onfatsoen.
Het gaat om rechtvaardigheid en oneerlijkheid.
het gaat om parasieten en werkers.
Om VOC mentaliteit en slaven.
Alsof een goed salaris de mensen zal overhalen om naar het front te gaan en zich in stukken te laten schieten.
Deze man die steeds meer macht heeft gekregen en nu Navobaas is is een prototype van het soort mensen dat geld als middel gebruikt om de wereld naar hun hand te zetten.
Ze snappen het gewoon niet, dat ze te ver zijn gegaan en nu doorzien worden met hun praatjes om het systeem te redden waarin ze zelf excelleren.
Want hoe je je gedraagt tegen Russen en luie Grieken en Islamieten zo gedraag je je ook naar je eigen burgers als het moet.
En dat beginnen de mensen steeds meer te zien.
Met name na de vaccinatiehetze.
Jullie zijn te ver gegaan.
Goed artikel!
💪
Goed geschreven lyrisch artikel inderdaad ….maar het blijft bij schrijven…. Welk nut heeft het om te lezen wat rationeel denkende mensen al lang weten, namelijk dat corrupte ondemocratische parasitaire overheden danig met ons kloten aan t rammelen zijn en dat het steeds erger wordt ? Wat gaan zij, die nog de mentale kracht kunnen opbrengen om na te denken, DOEN ? DAT is de vraag !
Wat mooi geschreven! Klasse! En dit is de realiteit, zoals die wereldwijd verloopt.
in deze Westerse wereld dan toch…
Inderdaad goed artikel. En ik denk dat ik er ook een oplossing voor heb.
Sluit niet meteen af maar lees tot het laatste.
Politiek is de vijand, daar zijn we het wel met elkaar eens vermoed ik zo.
Hoe krijg je die politiek afgeschaft?
Door zelf een partij op te richten, in dit geval de Atheïsten Partij waar ik meteen lid van wil worden en zo een meerderheid te kunnen halen OM DE POLITIEK AF TE SCHAFFEN!.
Het systeem zit nu eenmaal zo in elkaar dat op “democratische wijze” de meerderheid de lakens uitdeelt en omdat hun aanhang wel gaat stemmen blijven ze die meerderheid houden.
Dit is een pijnlijke maar ware constatering.
Wil je de wereld veranderen begin dan bij jezelf is een oud spreekwoord.
En als wij, en dan bedoel ik alle mensen die de regering spuugzat zijn kunnen dan wel die meerderheid vormen en met 75% de grondwet wijzigen en het beleid totaal veranderen.
Nog iets, jouw vrijheid krijg je niet gratis door in je luie stoel te blijven zitten.
Al eeuwen lang moeten mensen vechten voor hun vrijheid en als het niet met wapens is dan maar met de pen, wat ook een heel machtig wapen kan zijn en tegenwoordig is die pen veranderd in een toetsenbord.
We hebben macht als we samenwerken, en alleen dan.
Individuen die onafhankelijk van elkaar hetzelfde roepen kunnen niks veranderen want ze blijven onafhankelijk en enkeling, dus uiteindelijk niets zeggend omdat “de vijand’ wel samenwerkt en die enkeling zelfs bedankt omdat ze nu toch met een kleine meerderheid hebben kunnen winnen.
Dus op naar een nieuwe partij:
De Atheïsten Party voor Echte Vrijheid.
@Matt We hebben helemaal geen politiek meer nodig in de toekomst, we klunnen met AI makkelijk onszelf regeren. We met leiders.
Weg met leiders bedoel ik natuurlijk 😉
Een simpele tegenvraag dan; Durf jij voor een AI rechter te verschijnen bij moord uit zelfverdediging, of een passionele moord op jouw vrouw toen je haar betrapte met jouw beste vriend?
We regeren onszelf dus kunnen we ook bepalen dat rechters mensen moeten zijn. Denken in oplossingen niet in problemen 😉
“Hoe krijg je die politiek afgeschaft?
Door zelf een partij op te richten,”
je hebt er totaal niets van begrepen en stapt opnieuw in de democratische politiekval.
het gaat net om toestemming geven om een poging van orde te creeren en in een systeem in verval geeft niemand om jou toestemming, dus blijf je over met een elite die zelf beslist.
Maxim of law: ’toestemming maakt wet’, dus als het volk stopt met toestemming te geven is de elite/ politiek onwettig en kun je ze buitenschoppen of ophangen.
Begrijp ik er niets van? Kijk dan in de spiegel en ga dan naar buiten en loop dan naar het politiebureau en pis tegen de gevel want zij vertegenwoordigen de wetten die volgens jou er niet hoeven te zijn, en dan kom je voor een rechter die door diezelfde politieke klasse benoemd is en jou kan laten opsluiten. Daar zit je dan met je grote bek. Wie is hier nu dom?
Man wordt eens wakker en kijk om je heen en je zie dat we onder een dictatuur van wetten leven.
Zolang jij en je vriendjes, collega luieriken, zich verstoppen achter stomme luiheid om ook maar 1 poot uit te steken en niks doen kunnen jullie tot het einde der tijden klagen dat de wetten er nog steeds zijn en dat diezelfde misselijke figuren steeds maar weer gekozen kunnen worden en ons HUN wetten opleggen en ze daar ook de macht voor hebben iets wat jij NIET hebt.
Ze lachen jou vierkantig uit en helaas kunnen ze dat wegens jouw stomheid om hun de macht te blijven geven juist door NIETS te doen.
Zij pakken wat jij weggooit.
Wie is hier nu dom?
En nog iets, beschrijf jouw perfecte wereld dan eens, wie heeft de leiding, en hoe komt die daaraan, want stemmen doen jullie blijkbaar niet, wat is het rechtssysteem en waarop zijn de wetten gebaseerd, of kun je zonder wetten en regels of is iedereen onder controle zoals in China en is er geen misdaad?
Leg het goed uit, misschien doe ik dan wel mee.
@ Matt augustus 8, 2025 Bij 12:47,
Om er op in te haken. We zitten nu in een vreemde tussen fase.
In 2020 is de Staat der Nederlanden opgeheven. De stichting Nederland B.V. die gevestigd was in Apeldoorn is in 2017 opgeheven. Zo was de belasting een ANBI instelling. In 2021 is de land lease act van 125 jaar beëindigd en niet meer verlengd. Zodat de rechtsstaat daarmee werd geëindigd. Toen is de onderliggende republiek met een andere grondwet weer van kracht geworden. Daar een republiek geen koning heeft, zijn alle wetten die ooit ondertekend zijn door de koning/koninginnen opgeheven. Met het plakkaat van Verlatinghe (die overigens internationaal erkent is en nooit herroepen is) is iedere inwoner soeverein verklaard. Dit is ook door de raad van Staten bevestigd. De ambt eed voor alle overheidspersoneel werd al in 2020 ingetrokken, het justitie apparaat is officieel opgeheven. Advocaten, (rechts)deurwaarders en andere beëdigde beroepen hebben geen bevoegdheden meer. Het zijn particuliere bedrijven geworden. Net als de oprichting van de nieuwe belasting en de Kingdom of the Netherlands een naamloze vennootschap is gevestigd in het buitenland. Want een Goverment vertegenwoordigd geen Staat of land, maar een privaat bedrijf met aanddelhouders.
Daarmee is wat wij nu politiek noemen dood. Want zij zijn niets anders dan bestuurders/acteurs van een privaat bedrijf die geen autoriteit meer heeft over soevereinen. De adder onder het gras is, dat ambtenaren opdracht hebben gekregen, om net te doen alsof er niets is verandert in 2020/2021. Daar 80 tot 90% van de bevolking nog onwetend erin is. De media en de alternatieve media er over zwijgen. Zo komt het woord ” narratief ” oorspronkelijk van de vrijmetselarij af. De politiek was al lang door de vrijmetselarij overgenomen. Zij alle zijn 32ste Graad. Zij die in de politiek zitten, worden een Jester genoemd, wat in onze taal NAR genoemd wordt. Want politiek is niets anders dan toneelstukjes voor de bühne opvoeren, zoals de narren in vroeger tijden het deden. Zij liegen, bedriegen, chanteren en afpersen om enkel hun agenda er doorheen te drukken op kosten van de onwetende bevolking. Met hun hypnose steil van communiceren in het NLP, lijkt het net alsof zij autoriteit over de bevolking hebben.
Dus Matt als jij in de politiek wil, zul je eerst een vrijmetselaar moeten worden, wil jij ooit kans maken om iets te betekenen.