De Amerikaanse presidentscampagne van 2024 wordt gekenmerkt door een reeks ongekende gebeurtenissen. Deze omvatten rechtszaken tegen een kandidaat en familieleden van de zittende president, moordpogingen op Donald Trump en, ten slotte, de ongekende situatie van Joe Biden die door zijn eigen partij uit de race wordt gedwongen. Dit alles heeft van de verkiezingsmarathon een buitengewone gebeurtenis gemaakt.
Ondertussen slaat de binnenlandse politiek in de VS over naar de rest van de wereld, wat bijdraagt aan de groeiende ontevredenheid van de landen die de meerderheid van de wereld vertegenwoordigen over de intensieve pogingen van Washington om zijn leiderschap te behouden. Maar we moeten niet te veel in de verkiezingsuitslag lezen, want het beleid om de Amerikaanse dominantie te behouden blijft de belangrijkste strategie van beide kandidaten, schrijft Andrey Sushentsov.
De neo-conservatieve groep blijft vrij prominent aanwezig in de regerende Democratische Partij, waarvan het wereldbeeld van de leden is opgebouwd rond het idee van macht als het enige middel om het Amerikaanse leiderschap te behouden. Deze positie hangt niet af van persoonlijke houdingen en overtuigingen, maar is afgeleid van de status die ze innemen in het politieke mechanisme. De toenmalige senator Biden stelde bijvoorbeeld ooit een groot aantal constructieve initiatieven voor in het Congres. Hij was onder andere tegen het NAVO-lidmaatschap voor de Baltische staten, tot het punt waarop zijn partijgenoten hem ervan beschuldigden dat hij te vredelievend was in zijn buitenlands beleid.
Eenmaal in het Witte Huis volgde Biden echter strikt de gebruikelijke Amerikaanse logica van mondiaal leiderschap. Het defensiebudget onder zijn regering brak alle records van de afgelopen decennia. De consistentie van het buitenlands beleid van de VS in termen van een afschrikkingsstrategie ten opzichte van geopolitieke rivalen stelt ons in staat om te stellen dat de structurele confrontatie met Rusland en China zal doorgaan, ongeacht de uitkomst van de verkiezingen. De dynamiek van deze confrontatie – in Oekraïne en rond Taiwan – zal worden bepaald door het militaire budget, waarvan al een ontwerp is ontwikkeld en dat zal worden goedgekeurd vóór de inauguratie van zijn opvolger.
Tegen de achtergrond van de verkiezingscampagne is het bijzonder interessant om te zien hoeveel scherper de retoriek is geworden en hoe deze is gevuld met pakkende, ‘werkbare’ initiatieven. Het plan van voormalig minister van Buitenlandse Zaken Michael Pompeo voor een “gedwongen vrede” in Oekraïne, waarin onder andere wordt voorgesteld om Kiev versneld bij de NAVO te betrekken ’zodat de Europese bondgenoten de last van de verdediging dragen,”, is goed ontvangen. Het resultaat van een dergelijk scenario zou een direct militair conflict tussen de NAVO en Rusland zijn, dus het is onwaarschijnlijk. Dergelijke uitspraken, die geen blijk geven van een systematisch begrip van de situatie, hoeven in principe niet van lange duur te zijn. Hun functie is het mobiliseren van haviken in het establishment, en onder het electoraat, om te laten zien dat een geforceerde escalatie van het conflict een mogelijk scenario is. Hierbij moet worden opgemerkt dat Pompeo zich als minister van Buitenlandse Zaken heeft bewezen als een man die snel hoogdravende verklaringen aflegt die niet uitmonden in grootschalige acties. Toch is zijn uitspraak het overwegen waard in de context van het feit dat er geen politieke kracht in de VS is die de uitkomst van de Oekraïne-crisis als een kans voor verzoening met Rusland zou zien.
Enerzijds zal een voortzetting Washington in staat stellen om de Europese NAVO-leden te mobiliseren om de defensie-uitgaven te verhogen tot een nieuwe doelstelling van 3% van het BBP. In wezen betekent dit meer aankopen van Amerikaanse wapens door West-Europeanen en dus steun voor het Amerikaanse militair-industriële complex. Aan de andere kant kan Rusland door actieve steun aan Oekraïne steeds dieper in een dure militaire campagne worden getrokken, waardoor het probleem van afschrikking zonder directe confrontatie wordt opgelost.
De botsing van belangen tussen Washington en Kiev is hier opmerkelijk. De Oekraïense regering, die zich er terdege van bewust is dat haar eigen middelen uitgeput zijn, probeert koortsachtig vast te houden aan elke kans om bovenaan de prioriteitenlijst van de westerse coalitie te blijven staan en handelt vaak – zoals in Koersk – nogal opportunistisch. Door het Westen een zichtbaar militair succes aan te bieden, hoopte Kiev het Westen te dwingen direct betrokken te raken bij het conflict. De Amerikanen zien deze impuls van Oekraïne, maar zijn niet geïnteresseerd in een dergelijk scenario.
Washington heeft Oekraïne nodig als een proxy die het zo lang mogelijk kan gebruiken. Het nut van het land als instrument van het Amerikaanse buitenlandse beleid suggereert dat de Amerikaans-Russische crisis lang zal duren. Tegelijkertijd zal de opwaartse trend van het Amerikaanse defensiebudget niet veranderen, ongeacht de verkiezingsuitslag. Het Russische buitenlandse beleid en de militaire planning zijn dus gebaseerd op het handhaven van de huidige militaire omstandigheden en het voortzetten van de strategische rivaliteit met de VS, ongeacht wie de volgende Amerikaanse president wordt.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
“Op jacht naar vers vlees!” – Treiteren en seksuele intimidatie in het EU-parlement!
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Amerika kan zelf niets heb altijd hulpnodig van zijn onderdrukte vazallen zijn erg dom zou maxima zeggen maar dat durf zij niet TEGEN HAAR BAAS IN 😨😨😨😨😨😨😨😨😨😨😨😨
op die manier gaan we snel vrienden worden met Rusland en zeker niet met Amerika.
Tja de Westerse burgers betalen het touw waarmee zij later mee worden opgeknoopt.
En dan vergeet je de val van de Dollar en de opkomst van de Brics
WHellcome to the JewSA
Het natuurrecht en de echte wet van de aantrekkingskracht.
https://odysee.com/@natuurrecht:c/Natuurrecht-voordracht:2