Het Westen wordt langzaam overspoeld door een nieuw soort vibeshift. Mensen hebben het steeds meer gevoeld nu de façade van partijdigheid voor het eerst is afgegleden in de topjaren van het post-Covid turbocrisistijdperk.
We zijn een Verloren Tijdperk binnengegaan, een tijdperk waarin metafysica op een griezelige manier uiteenloopt. Politieke en culturele spectrums zijn verschoven terwijl de polen die ons ooit anker en evenwicht gaven, zich hebben geheroriënteerd in een versnelde singulariteit waar waarheid, en zelfs epistemologie zelf, vervangbare penningen zijn geworden van een nieuw soort valuta, schrijft Simplicius.
Het lijkt een vreemde gebeurtenis in een tijd waarin verdeeldheid en sociale breuken anders in volle bloei zijn. In een ‘post-truth tijdperk’, waarin ideologie de enige vervangbare valuta van onderlinge relaties is geworden, is het ronduit dwaas om te suggereren dat de goed in kaart gebrachte breuklijnen plotseling beginnen te verdwijnen. Maar de gebeurtenissen zijn zo snel gegaan dat bondgenootschappen aan alle kanten opnieuw moeten worden uitgedacht en geconfigureerd om in een ontluikende toekomst te passen.
Hoewel het in bepaalde mate al onder de oppervlakte bruiste, was een van de belangrijkste scharnierpunten waardoor de nieuwe realiteiten tastbaar tot uitbarsting kwamen de gebeurtenis van 7 oktober in Israël. Toen het stof eenmaal was neergedaald, werden eeuwenoude politieke allianties op de proef gesteld omdat mensen zich al snel aan dezelfde zijlijn bevonden als wat zij beschouwden als aanhangers van genocide, in het geval van de pro-Palestijnen, of terreur-aanhangers in het geval van de pro-Israëliërs. Degenen van alt-rechts die bitter hadden gestreden tegen de progressieve mafkezen die bekend staan als ‘The Squad’ – de drie radicaal-linkse meidenbazen Ilhan Omar, Rashida Talib en AOC – waren stomverbaasd toen ze merkten dat ze het ideologisch met hen eens waren.
Evenzo waren velen verontwaardigd toen ze ontdekten hoe diep de verdorvenheid was waar hun eigen voorheen geliefde echte ‘conservatieve helden’ aan ten onder waren gegaan in hun laffe onderdanigheid aan Israël. En natuurlijk stonden degenen aan de linkerkant die klassiek gewend waren om op te komen voor de minderbedeelden en de vertrapten, schouder aan schouder met hun eigen harteloze, etnisch zuiverende sponsorende partij. Kortom, het had een hele paradigma-brekende pot met wormen geopend die nooit meer gesloten kan worden.
Er zijn nog veel meer recente voorbeelden; mensen van beide kanten beginnen steeds meer een anti-Big Tech censuur kant aan te nemen, vooral nu de linkse partijen een slokje van hun eigen medicijn hebben gekregen via Musk’s X. Op dezelfde manier zijn beide steeds wantrouwiger en kritischer geworden ten opzichte van grote bedrijven in het algemeen, hoewel ook hier weer om verschillende redenen. Ook zijn beide steeds meer huiverig voor de eeuwige oorlogen van het Amerikaanse Imperium in het Midden-Oosten en daarbuiten. En hoewel de kritieke massa nog niet is bereikt, beginnen veel linkse mensen vraagtekens te zetten bij veel van het ‘Blauwe Stad’-beleid van radicaal linkse regimes zoals dat van Gavin Newsome of de burgemeesters van Chicago, New York, enz.
Tyler Cowen, die door Max Read “een libertariër wiens schrijven en podcast op grote schaal worden geconsumeerd in de Valley, [en] is zoiets als de respectabele huisintellectueel voor rechts kapitaal in Silicon Valley” werd genoemd , ging hier onlangs op in:
Culturele ‘iconen’ als 50 Cent en Amber Rose zijn overgestapt naar de Republikeinse Partij, en mensen zijn in het algemeen minder bang om het zwijgen opgelegd te krijgen door de druk van publieke afkeuring of de afnemende dreiging van ‘schrapping’:
Het wordt nog verergerd door de algemene culturele malaise en rechteloosheid van Gen Z, die zich steeds meer losmaakt van elke gecentraliseerde ideologische locatie. Sinds de komst van het Covid-tijdperk zijn de dingen echt vreemd geworden en schrijvers hebben wanhopig geprobeerd om de verbijsterende ‘vibe shift’ die zich aan het wortelen is, te vatten in een gevoel van desintegratie – een ontluikend tijdperk zonder ‘zwaartepunt’ of bepalend ethos.
Een van de redenen hiervoor heeft waarschijnlijk te maken met de paradoxale afstandelijkheid van Gen Z; hoewel ze de meest digitaal verbonden en technisch onderlegde generatie zijn, hebben ze een uitgesproken aanleg voor onpersoonlijkheid, teruggetrokkenheid en een groeiende afkeer van social media – precies waar de ‘vibes’ van alle vorige tijdperken zijn ontstaan. In wat de ‘post-chronologie’ tijden worden genoemd, voelen deze dagen steeds meer ontwricht, alsof de vezels die ons verbinden met een gevoel van historische duurzaamheid aan het rafelen zijn en ons gevoel van realiteit aan het losweken is.
Vierde Omwenteling
Een krachtige manier om de voortdurende tijdsdislocatie te begrijpen is via de ‘generatietheorie’ die is voorgesteld door William Strauss en Neil Howe. Deze theorie wordt meestal geassocieerd met het concept ‘Fourth Turning’, dat toevallig slechts een van de stadia is van de cycli die de theorie beschrijft.
De theorie stelt dat westerse samenlevingen vier verschillende periodes van 21 tot 25 jaar doormaken, die ruwweg overeenkomen met een “sociale generatie”. Zulke sociale generaties zijn gebonden aan historische gebeurtenissen die het onderlinge begrip van hun cohort vormgeven, en het punt waarop de ene overgaat in de volgende wordt een ‘omwenteling’ genoemd.
De eerste van de vier cycli wordt het hoogtepunt genoemd, een gouden periode van euforie die volgt op een of andere crisis. De naoorlogse periode die begon rond 1945 was de meest recente ‘High’ periode, die duurde tot het einde van de jaren ’60.
De volgende periode is het Ontwaken, in dit geval gekenmerkt door de sociale omwentelingen van de jaren ’60 en ’70 – burgerrechten, bevrijdingsbewegingen, anti-oorlogs ‘bewustzijns’generatie en hippies, enz.
Volgens de theorie is de tweede omwenteling een ontwaken. Dit is een tijdperk waarin instellingen worden aangevallen in naam van persoonlijke en spirituele autonomie. Net wanneer de samenleving haar hoogtij van publieke vooruitgang bereikt, hebben mensen plotseling genoeg van sociale discipline en willen ze een gevoel van “zelfbewustzijn”, “spiritualiteit” en “persoonlijke authenticiteit” heroveren. Jonge activisten kijken terug op het vorige Hoog als een tijdperk van culturele en spirituele armoede (redactie: of decadentie?).
Strauss en Howe zeggen dat het meest recente ontwaken van de V.S. de “bewustzijnsrevolutie” was, die zich uitstrekte van de campus- en stadsopstanden van midden jaren zestig tot de belastingopstanden van begin jaren tachtig.
Dat duurde tot halverwege de jaren ’80, wat leidde tot de volgende periode, een periode van instabiliteit, die de Ontrafeling werd genoemd:
Volgens Strauss en Howe is de derde omwenteling een ontrafeling. De stemming van dit tijdperk is volgens hen in veel opzichten het tegenovergestelde van een hoogtepunt: instellingen zijn zwak en worden gewantrouwd, terwijl individualisme sterk is en bloeit. De auteurs zeggen dat hoogtepunten na crises komen wanneer de samenleving wil samenkomen en opbouwen en de dood en vernietiging van de vorige crisis wil vermijden. Uitbarstingen komen na ontwakingen wanneer de samenleving wil atomiseren en genieten. Ze zeggen dat de meest recente ontrafeling in de VS begon in de jaren 1980 en de lange hoogconjunctuur en de cultuuroorlog omvat.
Aan de oppervlakte lijkt het niet zo goed te passen bij deze specifieke periode, omdat de jaren ’90 een sterke bloeiperiode waren. Maar er zit waarheid in de langzame corruptie van instellingen, vooral gezien het feit dat het in de jaren ’90 en de daaropvolgende nullen was dat de Amerikaanse overheid langzaam volledig in de greep kwam van de groeiende neocon deepstate en monopolistische bedrijven van het prille Big Tech tijdperk. Aangezien dit tijdperk naar verluidt tot ongeveer 2010 heeft geduurd, vormde het een goede voorbereiding op de volgende en laatste periode van totale ontbinding, de zogenaamde crisisfase:
Volgens de auteurs is de vierde omwenteling een crisis. Dit is een tijdperk van vernietiging, vaak gepaard gaand met oorlog of revolutie, waarin het institutionele leven wordt vernietigd en opnieuw opgebouwd als reactie op een waargenomen bedreiging voor het voortbestaan van de natie. Na de crisis herleeft het burgerlijke gezag, richt de culturele expressie zich op het gemeenschapsdoel en beginnen mensen zich te herkennen als leden van een grotere groep.
Volgens de regel van 21-25 jaar zal de crisisperiode ongeveer tot 2030 duren. Dat betekent dat we nu de laatste climax ingaan, die bijna altijd uitmondt in een of andere oorlog of revolutie.
De jaren zijn niet exact en de theorie is dat de vorige Vierde Omwenteling begon met de crash van Wall Street in 1929, zoals je zou kunnen raden, en zijn hoogtepunt bereikte met de Tweede Wereldoorlog. Dat zou betekenen dat de hele vorige cyclus was begonnen met een periode van hoogconjunctuur na de Amerikaanse Burgeroorlog in de jaren 1860, net zoals de recente hoogconjunctuur na de Tweede Wereldoorlog. Rond 1886 zou het zijn overgegaan in het Ontwaken, dat – net als de moderne tegenhanger van de sociale omwenteling van de jaren ’60 – niet alleen de Tweede Industriële Revolutie kenmerkte, maar ook alle bijbehorende sociale en arbeidsstrijd; van vakbondsvorming en arbeidsrechten, kiesrecht, religieuze opwekkingen zoals het Derde Grote Ontwaken, om nog maar te zwijgen van de Gilded Age, Gay Nineties en het Progressieve Tijdperk.
Rond ~1907 komen we in de Ontrafeling-periode van grote onrust, politieke corruptie, verdere sociale omwentelingen als gevolg van massale verstedelijking en ongekende immigratie. Deze periode zag WO I als voorloper van de nog grotere “crises” die zouden komen in de vorm van de Grote Depressie en WO II, die zo’n 20 jaar later de laatste Crisisperiode afsloot. Interessant genoeg kun je de klok blijven terugdraaien om de 80-jarige generatiecyclus te testen, en het werkt ook voor het voorgaande tijdperk: de Revolutie na 1977 als Hoog, begin 1800 als het Ontwaken dat de Eerste Industriële Revolutie zag, de Ontwrichting van de jaren 1820 tot 1840 of zo, gekenmerkt door de toenemende spanningen van het Abolitionisme, die uiteindelijk leidden tot de Burgeroorlog van het Crisistijdperk in 1861.
Dit is een nuttig kader om de gebeurtenissen en de maatschappelijke ‘stemming’ van vandaag en ons huidige decennium in het algemeen te analyseren. Een ander fascinerend aspect is de gelijkenis met de vier cycli die vaak herhaald worden in memes: moeilijke tijden creëren sterke mannen; sterke mannen creëren goede tijden; goede tijden creëren zwakke mannen; zwakke mannen creëren moeilijke tijden:
In het Vierde Omwenteling model creëert de crisis van het laatste tijdperk een generatie sterke mannen, bijvoorbeeld de zogenaamde babyboomers van het naoorlogse tijdperk. Deze generatie leeft het goede leven en brengt toegeeflijke nakomelingen voort, die de tweede periode van Ontwaken kenmerken. Ze worden hippies, mystici en would-be revolutionairen die erop uit zijn om de sociale normen omver te werpen, zoals de buitenbeentjes van de tegencultuur in de jaren ’60 en ’70.
Maar hun gebrek aan discipline en moraal leidt tot de derde cyclus, als hun kinderen de periode van Ontwrichting inluiden, waarin de instellingen zwak zijn en de sociale zeden vervallen. Dit brengt ons op natuurlijke wijze in de Crisis-periode waar we nu in leven, waarin alles een hectische en vaak nihilistische brij wordt van uiteenlopende paden, omdat de wanhopige bevolking eindelijk inziet dat niets werkt, dat het systeem terminaal faalt en dat alle voorgaande paradigma’s ter ziele zijn en geen nut meer hebben.
Dit verklaart waarom de huidige vibe shift van onze Vierde Omwenteling aanvoelt als een totale metafysische ontbinding, waar mensen zo ver en wijd uiteen zijn gegaan dat ze tegenstrijdige realiteiten bezetten. Dit is de laatste gekke klauterpartij naar iets om ons te verankeren, naar een waarheid in een tijdperk dat op dit moment aanvoelt als een kunstmatige schijnwereld.
Interessant genoeg lijkt deze methodologie te suggereren dat het misschien niet de huidige, veelbesproken Gen Z is die de volgende revolutie of grote verschuiving ontketent, maar eerder de nieuwe Gen Alpha, geboren rond 2010 en daarna. Dat komt omdat de precieze datum van de Vierde Omwenteling ergens tussen ~2030-2035 ligt, wat precies het moment is waarop Gen Alpha volwassen wordt en ofwel oud genoeg is om opgeroepen te worden voor de oorlog of dat blinde jeugdige vuur en revolutionaire ijver heeft om misschien het systeem neer te halen.
Natuurlijk, realistischer, naar mijn mening zal de echte vonk van de Vierde Omwenteling waarschijnlijk een wereldwijde financiële crash zijn, de grote Black Swan van het verziekte Westerse financiële systeem, en zijn hyper-leveraged derivaten en schuldpiramide zwendel. Maar veel van zulke crashes worden ook gevolgd door oorlog om het systeem te ‘resetten’, zoals in het geval van de Grote Depressie.
Om terug te komen op het concept van sociale ontbinding en een voortschrijdend realiteitsbewustzijn dat wordt samengevat door het ‘vibe shift’ paradigma, kunnen we opmerken dat een dergelijke periode een zeldzame historische kans biedt, en in sommige opzichten moeten we onszelf gelukkig prijzen dat we deze meemaken. Dit is een tijd van kosmische alchemie, een tijd die een unieke unieke kans biedt om de tijdlijn te verschuiven, de loop van de geschiedenis te veranderen. Tijdens deze verhoogde periode opent zich voor één keer in bijna een eeuw een soort deuropening die ons – denkers, schrijvers en doeners – een kans geeft om de Steen der Wijzen van onze eigen makelij te gebruiken. Een tijd waarin de lei wordt geleegd in afwachting van onze onuitwisbare afdruk, het is een waanzinnige stormloop naar een soort onsterfelijkheid, terwijl bewegingen zich opwerpen om zich te laten horen en hun stempel te drukken op de eeuwigheid.
Helaas wordt deze unieke kans ook aangegrepen door ’s werelds grootste machthebbers om de wereld naar hun verdraaide occulte beeld te vormen. In onze tijd is een van de voornaamste kanshebbers, als groep, de AI Grote Technocraten en hun slaafse klasse van durfkapitalisten en lobbyistische handlangers. Deze narcistische profeten van een stervend tijdperk wedijveren heimelijk om voordeel in een wereld die wordt geteisterd door verzwakte instellingen die op het hoogtepunt van hun corruptiecyclus staan en kwetsbaar zijn voor totale ondermijning en coöptatie.
Ons wegkwijnende tijdperk heeft hen een syzygie-achtige uitlijning geboden, een soort open portaal – nog niet helemaal wijd, maar groeit elke dag – dat hen de mogelijkheid zou geven om hun ideeën te transplanteren op de maatschappij in het algemeen, om zo de teugels van al onze lotsbestemmingen in handen te nemen.
Sterker nog, veel van onze would-be redders en techno-messiassen koesteren geheime ambities om deze weg in te slaan, terwijl ze zichzelf afschilderen als gezonde, nuchtere, leuke, lieftallige onschuldige techneuten:
Het bovenstaande is een uitgelekte uitwisseling tussen Zuckerberg en Peter Thiel, waarin Zuckerberg zich richt op zijn visie op een verschuivend maatschappelijk landschap tegen 2030 en zichzelf de bekendste persoon van zijn generatie noemt.
Een artikel in Atlantic van een paar maanden geleden belichtte de zorgen:
https://www.theatlantic.com/magazine/archive/2024/03/facebook-meta-silicon-valley-politics/677168/
Ondanks al zijn eigen tekortkomingen slaat The Atlantic hier de spijker op zijn kop:
Om te aanbidden op het altaar van de megaschaal en om jezelf ervan te overtuigen dat jij degene bent die wereldhistorische beslissingen moet nemen in naam van een wereldbevolking die jou niet gekozen heeft en jouw waarden of het gebrek daaraan misschien niet deelt, moet je afzien van tal van ongemakken, zoals nuchterheid en nuance. Veel titanen van Silicon Valley hebben deze afwegingen herhaaldelijk gemaakt. YouTube (eigendom van Google), Instagram (eigendom van Meta) en Twitter (dat Elon Musk per se X wil noemen) zijn net zo schadelijk geweest voor individuele rechten, het maatschappelijk middenveld en de wereldwijde democratie als Facebook was en is. Gezien de manier waarop generatieve AI nu in Silicon Valley wordt ontwikkeld, moeten we er rekening mee houden dat die schade de komende jaren vele malen groter zal worden.
Ik raad ten zeerste aan om het stuk te lezen, omdat het veel van de punten bevat die ik zelf al vanaf het begin probeer te maken:
De nieuwe technocraten zijn ostentatief in hun taalgebruik dat appelleert aan Verlichtingswaarden – rede, vooruitgang, vrijheid – maar in feite leiden ze een antidemocratische, onliberale beweging. Velen van hen belijden onvoorwaardelijke steun voor de vrijheid van meningsuiting, maar zijn wraakzuchtig tegenover mensen die dingen zeggen die hen niet vleien. Ze hebben de neiging om er excentrieke overtuigingen op na te houden: dat technologische vooruitgang van welke aard dan ook onvoorwaardelijk en inherent goed is; dat je het altijd moet bouwen, gewoon omdat het kan; dat een wrijvingsloze informatiestroom de hoogste waarde is, ongeacht de kwaliteit van de informatie; dat privacy een archaïsch concept is; dat we de dag moeten verwelkomen waarop de intelligentie van machines de onze overtreft. En bovenal dat hun macht onbeperkt moet zijn. De systemen die ze hebben gebouwd of nog aan het bouwen zijn – om communicatie opnieuw te bedraden, menselijke sociale netwerken opnieuw vorm te geven, kunstmatige intelligentie in het dagelijks leven te introduceren en nog veel meer – leggen deze overtuigingen op aan de bevolking, die niet wordt geraadpleegd en meestal ook niet zinvol wordt geïnformeerd. Dit alles, en ze proberen nog steeds de absurde mythe in stand te houden dat ze de flitsende underdogs zijn.
Dit klinkt helemaal als iets wat ik geschreven zou hebben:
Vergelijkingen tussen Silicon Valley en Wall Street of Washington, D.C., zijn aan de orde van de dag, en je kunt zien waarom – het zijn allemaal machtscentra, en het zijn allemaal magneten voor mensen wiens ambitie maar al te vaak hun menselijkheid overtreft. Maar de invloed van Silicon Valley is veel groter dan die van Wall Street en Washington. Het is de maatschappij ingrijpender aan het herinrichten dan enig ander machtscentrum in enig ander tijdperk sinds misschien de dagen van de New Deal. Veel Amerikanen maken zich terecht zorgen over het toenemende autoritarisme onder MAGA Republikeinen, maar ze lopen het risico een andere opkomende kracht voor onliberalisme te negeren: de driftige en immens machtige koningen van de technologie.
Er wordt zelfs een scherpe parallel getrokken tussen de huidige ongecontroleerde hang naar techno-acceleratie en de opkomst van het fascisme in het begin van 1900, voortgestuwd door de vurige opmars van al te optimistische en gewetenloze Italiaanse futuristen.
Vorig jaar luidde Vanity Fair op vergelijkbare wijze de noodklok over de versnellende drang van Silicon Valley naar techno-autocratie:
De essentie wordt goed samengevat in dit fragment:
Het zijn inderdaad Amerikaanse oligarchen die de online toegang controleren voor miljarden gebruikers van Facebook, Twitter, Threads, Instagram en WhatsApp, waaronder 80 procent van de Amerikaanse bevolking. Bovendien lijken ze, van buitenaf gezien, meer geïnteresseerd in het vervangen van onze huidige realiteit – en ons economische systeem, hoe imperfect dat ook is – door iets dat veel ondoorzichtiger, geconcentreerder en onberekenbaarder is en dat zij, als het er komt, zullen beheersen.
En eindigt met deze zinderende samenvatting:
De mannen (en het zijn meestal mannen) die deze wereld van supermachine intelligentie en biologische techniek uitvinden, geloven meestal niet in religie. Maar ze willen goden zijn. Zoals de schrijver en commentator G.K. Chesterton in 1932 beweerde: “De waarheid is dat irreligie de opium van het volk is. Waar de mensen niet geloven in iets buiten de wereld, zullen ze de wereld aanbidden. Maar bovenal zullen ze het sterkste ding in de wereld aanbidden.” Vandaag de dag is het sterkste ding ter wereld Big Technology. Totdat we stoppen met aanbidden in de tempel van de heiligen Peter of Elon of Zuck of Marc, zullen we gevangen zitten in de toekomst die zij willen.
Er zijn verschillende oproepen geweest onder zijn trouwe kudde voor een Sam Altman presidentsverkiezing, net zoals mensen dat hebben gedaan voor Musk, zij het half schertsend of onwetend gezien zijn niet-natuurlijk geboren staatsburgerschap. Maar het blijft een feit dat deze tech-prinsen zeker het veld zaaien van de voorwaarden die nodig zijn voor hun eigen vergoddelijking, om die later te grijpen voor politieke macht.
Een Tweeter schreef zelfs het volgende:
Dageraad van de nieuwe wereldwijde heersende klasse
Wat de meeste mensen over het hoofd zien, is dat de wereld aan de vooravond staat van niet alleen een generatiewisseling, zoals eerder beschreven via de Vierde Omwenteling-theorie, maar mogelijk een veel grotere duizendjarige verschuiving.
De heersende klasse die sinds de Middeleeuwen de boventoon voert zijn de bankiersfamilies, die hun macht hebben gecentraliseerd en geglobaliseerd in de loop van de afgelopen tweehonderd jaar, waarin de Industriële Revolutie onze wereld onderling verbond als nooit tevoren. Maar weinigen lijken te begrijpen dat, hoe alomvattend de macht van de bankiers ook lijkt te zijn, er nu een reëel potentieel bestaat voor de technocratische klasse om hen voor eens en voor altijd over te nemen en de troon van de mensheid te erven.
Dat komt omdat de beginnende AI-revolutie de potentie heeft om de huidige vormen van valuta volledig overbodig te maken, waardoor de machtszetel van het hele wereldwijde financiële systeem wordt ontmanteld. Want alle macht die de bankklasse de afgelopen eeuw heeft gehad, kwam volledig voort uit hun vermogen om hun monetaire systeem aan ons, de gastheren, op te leggen via schuldslavernij en deelname aan consumptiegedreven arbeid, rentenierstextractie, enzovoort. Kortom: hun macht vereist de enorme basis van menselijk vee als vervangbare grondstof die moet worden ingezet en geëxtraheerd.
Maar wat het AI-tijdperk voorspelt is de potentiële eliminatie van menselijke arbeid, waardoor de bron van de rijkdom van de financiële klasse opdroogt. In het komende nieuwe tijdperk staan nieuwe vormen van valuta op het punt om het puur financiële fiat te verdringen en een totaal nieuw, onberekenbaar paradigma in te luiden dat wordt geregeerd door onsterfelijke, transhumanistische techno-goden, die allemaal vogels van een veer zijn. Voor het eerst in de geschiedenis heeft de geldklasse een aartsconcurrent – één met de macht om hun systeem omver te werpen en volledig te vervangen.
Dit zijn dus de mensen die we in de gaten moeten houden en waar we de komende jaren voor op onze hoede moeten zijn. Van de verwrongen moraalridders als Peter Thiel, tot de miljardairs als Reid Hoffman, die zich inzetten om het antimonopolistische hoofd van de FTC, Lina Khan, uit de weg te ruimen, tot transhumanistische cultusfanatici als Marc Andreessen die alle ethische grenzen willen doorbreken omwille van een ondefinieerbare “vooruitgang,” tot de nep-charisma posterboy miljardair narcisten als Zuckerberg, Musk en Altman die denken dat het verkrijgen van macht over de mensheid het gewicht heeft van een ‘grappige’ Simpsons aflevering. Dit zijn onze nieuwe Venetiaanse en Genuese bankiers, die de komende matrix voor het volgende tijdperk van de mensheid baren – wat op elke herkenbare manier in ieder geval het allerlaatste zou kunnen zijn.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Sluitend bewijs: Covid-19 was gepland om de Nieuwe Wereldorde te lanceren
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
“The men (and they are mostly men) who are inventing this world of super machine intelligence and biological engineering tend not to believe in religion.”
Hier is de link naar het Vanity Fair artikel:
https://archive.ph/E2yVW#selection-2967.0-2967.153
Thanks!
De uitspraak is niet voor niks ‘van God los’.
De wereld is zonder kompas.
‘Te’ is nooit goed teveel religie ook niet.
Maar zonder cement kun je geen muur bouwen.
Er zal altijd iets moeten zijn, dat mensen verbindt.
This article gives an important insight in a possible new financial/political configuration of the world. What is not good, is, that the language used is much to difficult for ordinairy people. They are not stupid but just not used to the academic language in which it’s written. PLEASE try to write in a “normal” language. Why?, because ordinairy people are the majority in the world and we need them in the battle for normality and freedom!!
Ad augustus 2, 2024 Bij 09:54
Ad, helemaal mee eens. Die simplicius schrijft op een heel pompeuze manier, jammer, want zijn goede punten verdrinken een beetje in die enigzins verwaande verbositeit. Je kan commentaar geven op zijn artikelen, ik meen dat hij iedereen toegang geeft.