Hersenspoeling, wortel en stok: wetenschappers bevelen strategieën aan tegen vaccinweigeraars

Gefinancierd door de belastingbetaler hebben sociologen van de Humboldt-universiteit in Berlijn onderzoek gedaan naar methoden om weigeraars over te halen het COVID-19-vaccin te nemen. Zij pleiten voor kleine geldelijke giften voor de injectie, betrokkenheid van huisartsen – en het ontnemen van grondrechten.

Ondanks duizenden vermoedelijke gevallen van de ernstigste bijwerkingen van het vaccin COVID-19, dat tot dusver slechts in beperkte mate is goedgekeurd, steekt de Duitse regering miljoenen uit de belastingpot in haar vaccinatiecampagne. Zelfs de “wetenschap” smult ervan. Gefinancierd door de federale regering hebben onderzoekers van de Humboldt Universiteit in Berlijn (HU Berlijn) geanalyseerd welke politieke maatregelen kunnen worden gebruikt om de bereidheid tot vaccineren te vergroten. Hun studie leest als een sociaal-psychologische experimentele test: naast laagdrempelige verleidingsaanbiedingen, omvat zij ook harde repressie tegen de onwilligen, bericht de.rt.com.

De “twijfelaars” overhalen te vaccineren

Helaas voor het establishment is de bereidheid om te vaccineren te gering om een zogenaamde kudde-immuniteit tegen het Coronavirus SARS-CoV-2 te bereiken, zo klagen de auteurs. Enquêtes hebben aangetoond dat. In Duitsland gaf 67 procent van de 20.500 ondervraagden aan zich te zullen laten vaccineren. In andere landen ligt dit percentage nog lager, namelijk rond de 55 procent in Rusland, 56 procent in Polen en 59 procent in Frankrijk.

De helft van de onwillige ruim derde in de Bondsrepubliek Duitsland wijst een dergelijke inenting consequent af. De andere helft is echter slechts “onbeslist”. Die moeten nu tot andere gedachten worden gebracht, aldus de onderzoekers. Dit is tot op zekere hoogte mogelijk. De groep van “consequente weigeraars” daarentegen is bijna onmogelijk te bereiken.

Daartoe hebben Heike Klüver, Felix Hartmann, Ferdinand Geissler en Johannes Giesecke, die onderzoek doen naar politiek en sociaal gedrag aan de HU Berlijn, samen met Macartan Humphreys, die o.a. “governance” bestudeert aan de Columbia University in New York, drie strategieën onderzocht. Hun conclusie: de jongeren kunnen worden gelokt met de terugkeer van “vrijheden”, de armere mensen met kleine giften geld als vaccinatiebonus, en de ouderen met de betrokkenheid van huisartsen.

Voorts differentiëren zij hun geanalyseerde groepen naar opleidingsniveau en geslacht. Zij ontdekten dat vooral de lager opgeleiden uit de lagere sociale klassen, alsmede “jongere mensen en vrouwen” terughoudend waren om zich te laten vaccineren. In het algemeen was het “betrekkelijk gemakkelijk om de helft van de bevolking in te enten”. Voor de rest, zei men, zou iets moeten worden bedacht. Al te duidelijke en grove dwang past helaas niet in het beeld van ontwikkelde democratieën.

Negatieve prikkels: groen paspoort, sociaal krediet en etc.

Hoewel hun voorstellen voor “geldelijke stimulansen” (beloning van 50 euro voor de prik) en “betrokkenheid van huisartsen” nog onschuldig lijken, wordt het stekelig als het gaat om “vrijheden voor gevaccineerden”. De wetenschappers prijzen bijvoorbeeld de harde Israëlische strategie. Wie zonder groen vaccinatiebewijs niet meer mag reizen en veel plaatsen niet meer mag betreden, zal uiteindelijk waarschijnlijk toch voor vaccinatie kiezen. Een sociaal kredietsysteem, waarbij grondrechten door regeringen worden toegekend in ruil voor gehoorzaamheid, noemen zij een “efficiënte manier” om “het menselijk gedrag positief te beïnvloeden”.

Daarnaast prijzen de auteurs een Australisch programma genaamd “No Jab, No Pay.” Op grond daarvan mogen ouders hun kinderen niet naar de crèche of naar school sturen als zij geen bewijs van alle vereiste vaccinaties kunnen overleggen. Bovendien zullen zij voor hun nakomelingen niet langer staatssteun ontvangen, die in Duitsland ruwweg overeenkomt met kinderbijslag en kindertoeslag.

In de eerste plaats bevelen de auteurs aan niet “buitensporig” op bijwerkingen in te gaan om het zaaien van twijfel te voorkomen. Ten tweede zou de beperking van de grondrechten van ongevaccineerden weliswaar neerkomen op “bestraffing”, maar zou het beter zijn te spreken van “negatieve stimulansen”. En deze, zo wijzen zij erop, zijn meestal zeer effectief.

Dergelijke woordspelletjes zijn ook in Duitsland al lang (weer) aanwezig. Al in 2005 beschreef de regering het strenge sanctieregime tegen Hartz IV-begunstigden als een strategie van “bevorderen en eisen”: door te dreigen met intrekking van de uiterst magere basisuitkeringen bij de geringste overtreding van de voorwaarden, moeten werklozen gedwongen worden om elk laagbetaald baantje te accepteren – hoe erbarmelijk de omstandigheden ook zijn.

De vijf sociale wetenschappers werden aangesteld en gefinancierd door de Duitse regering. Dit heeft Hans-Christoph Keller, perswoordvoerder van de HU Berlijn, op 10 mei bij de publicatie van de analyse bekendgemaakt. Volgens hem werd het gefinancierd in het kader van de zogenaamde excellentiestrategie. Dit is een samenwerkingsverband tussen het Bondsministerie van Onderwijs en Onderzoek (BMBF), de Staat Berlijn en vier grote wetenschappelijke ondernemingen, namelijk de Humboldt Universiteit, de Charité, de Vrije Universiteit van Berlijn en de Technische Universiteit van Berlijn. Het pact werd bezegeld op 1 november 2019.

Volgens de BMBF is het de bedoeling “toponderzoek aan Duitse universiteiten permanent te ondersteunen” om “de positie van de Duitse wetenschap in de internationale concurrentie duurzaam te versterken en haar internationaal zichtbaarder te maken”. De excellentiestrategie combineert “de bevordering van toponderzoek met strategische langetermijninvesteringen in het universitaire stelsel”. Denkt iemand aan politieke invloed?

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Mind control: Duitsland modelleert Covid-beperkingen naar Chinese martelmethoden