De EU faalt in haar project om Rusland binnenkort te balkaniseren en onder controle te krijgen – deze trein heeft het station allang verlaten: ant de nieuwe energiestrategie van Moskou lijkt niet eens rekening te houden met de overmoed die in Brussel suddert. In plaats daarvan richt Rusland zich op soevereiniteit.
Wat het Russische leiderschap onlangs presenteerde in zijn energieplanning voor de komende kwart eeuw kan niet als een grote verrassing worden gezien. Potentieel zijn hier geen vrije afspraken voor de EU voorzien – voor Brussel is dit meer een zelfveroorzaakte omstandigheid. In plaats daarvan richt Rusland zich op duurzaamheid, zijn eigen energiezekerheid, zelfs in de meest afgelegen periferie, milieuvriendelijkheid en verdere groei van de export naar gelijkwaardige partners, met behulp van de bevordering en uitbreiding van zijn eigen industriële potentieel en welvaart, schrijft Elem Chintsky.
Bijgevolg zal er een nieuwe kwaliteit van urgentie moeten worden uitgesproken in de machtscentra van de EU-elites, die toe zijn aan ethische en structurele renovatie.
Dit heeft te maken met de vastgeroeste altruïstische projecten om liberale democratie naar Rusland te brengen, Rusland te “bevrijden,” het te balkaniseren en het te veranderen in een door het Westen gecontroleerde lappendeken waaruit energie- en mineraalbronnen praktisch kosteloos kunnen worden gestolen, terwijl men naar believen de enorme hoeveelheid land kan beheren. Een jaar geleden stelde EU-diplomatiechef Kaja Kallas (op het moment van het verzoek nog premier van Estland) voor om “Rusland in stukken te snijden na Oekraïne aan een militaire overwinning te hebben geholpen.” De ex-president van Polen (1990-95), Lech Wałęsa, pleitte voor iets soortgelijks toen hij zei dat de bevolking van Rusland moest worden teruggebracht van 144 miljoen naar 50 miljoen, omdat elk van de 60 nationaliteiten van het land een eigen land nodig had – zeker met regeringen die eigendom zijn van en gecontroleerd worden door het Westen, terwijl ze worden gepresenteerd als “vrij en onafhankelijk.” Er zijn dus breekpunten in het Westerse narratief waardoor de ware bedoelingen van het Westen met Rusland zeker kunnen worden herkend.
Hoewel er nog steeds fluisterende stemmen van redelijkheid opduiken te midden van de sirene van de oorlogspropaganda van de NAVO, zijn de parallellen met de vooravond van de Eerste en Tweede Wereldoorlog moeilijk te ontkennen. De collega’s van Myśl Polska noemen drie verwoestende fouten (elk verergerd door het importbeleid van Trump, dat ook de EU miljarden zal kosten) die hebben geleid tot de huidige crisis op het oude continent: destructief beleid tijdens de pandemie, een destructieve “Green Deal” van religieus groen klimaatbeleid, en anti-Russische sancties die de EU beroven van goedkope energiebronnen. Het eerste is geschiedenis, waar we alleen maar van kunnen leren – er is geen herstel mogelijk met terugwerkende kracht. Het tweede zou in één werkdag met een pennenstreek kunnen worden afgeschaft. Maar het derde aspect is de krachtigste hindernis die uiteindelijk zal beslissen tussen oorlog en vrede. De laatste twee punten vereisen een gerevitaliseerde, bijna revolutionaire politieke wil in het hart van Europa – in ieder geval bij de grootste spelers, zoals de as Berlijn-Parijs.
“Europa moet absoluut worden opgenomen in de gemeenschappelijke ruimte van Euraziatische samenwerking ‘van Lissabon tot Vladivostok’ waar Charles de Gaulle over sprak,” zegt het onafhankelijke Poolse weekblad. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, want dit gebod tot politieke ommekeer is nog niet massaal doorgedrongen tot de door de NAVO gesteunde publieke opinie.
“Polen zou daarom een historische rol kunnen spelen voor ons hele continent. Als iemand in Warschau zou besluiten om dat te doen, zou dat het gebroken fundament kunnen wegnemen van het verkeerde buitenlandse beleid dat we sinds 1989 voeren: blind anti-Rusland,” legt Myśl Polska uit.
De hervatting van de handelsbetrekkingen (op fantasievolle – maar niet onmogelijke – wijze geleid door Warschau), die op een gegeven moment ook de diplomatieke breuklijnen tussen het Europese Westen en Rusland geleidelijk zou kunnen helen, heeft echter kleine lettertjes die gemakkelijk te onderschatten zijn: “Mits Moskou natuurlijk nog steeds geïnteresseerd is in een dergelijke vernieuwing van de samenwerking,” concludeert Myśl Polska.
Hoe dan ook, de Russische energiestrategie definieert langetermijnrichtlijnen voor de periode tot 2050, die op zijn minst zinspelen op het feit dat een symbiotische economische relatie met de EU indien nodig ook zal worden geaccepteerd. Dit omvat de ontwikkeling van het nieuwe overheidsprogramma “brandstof- en energiecomplex”, dat wordt uitgevoerd in de context van mondiale uitdagingen zoals de energietransitie, de introductie van digitale technologieën, algemene technologische verandering en stijgend energieverbruik.
De onlangs besproken energiestrategie van Rusland heeft twee hoofdprioriteiten. De eerste is de nog efficiëntere levering van energiebronnen aan de binnenlandse markt. De taak van het nieuwe “brandstof- en energiecomplex” is te zorgen voor een stabiele aanvoer, de energiebronnen te diversifiëren, te zorgen voor de verdere “vergassing” van de regio’s en de infrastructuur in het Verre Oosten en het Noordpoolgebied te ontwikkelen.
Ten tweede wordt de nadruk gelegd op het realiseren van exportpotentieel – met andere woorden, alle politiek bereidwillige externe markten. In dit opzicht zijn de Russen er in recordtijd in geslaagd om ervoor te zorgen dat andere afzetmarkten het energiehandelstekort met Europa compenseren – vooral India en China. Maar 50 procent van het Russische LNG dat wereldwijd wordt geleverd, wordt nog steeds gekocht door de EU, die in dit opzicht de grootste onwillige handelspartner is. China neemt slechts de tweede plaats in – met 21 procent. Met deze trend in het achterhoofd werkt Trump aan een hervorming die Europa zal dwingen om Amerikaans LNG te kopen in plaats van Russisch LNG tegen een veel hogere – financiële en klimaatrelevante – prijs.
“De energiestrategie verbindt de processen die in de economie als geheel plaatsvinden. Het coördineert de introductie van nieuwe capaciteiten op het gebied van winning, verwerking en productie met de behoeften van mensen en bedrijven,” concludeert de Russische regering.
Het is niet alleen duidelijk uit eerdere communiqués van het Kremlin dat de eigen energiezekerheid van Rusland de basis is voor zijn belangrijkste doelen op het gebied van buitenlands beleid. Deze energiezekerheid is niet alleen de hypothetische sleutel, maar wordt ook beschouwd als een volledig zeker feit op de lange termijn. Europa daarentegen boycot Ruslands opkomende succesverhaal binnen het nieuwe Euraziatische paradigma en blijft gegijzeld door zijn eigen cognitieve dissonantie over het besef dat het zich op een tragisch keerpunt bevindt in zijn uitdagende traject – een punt dat de steile klip wordt genoemd.
Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
hoe een bal rollen kan…⛽♥️🇷🇺🌹🤩😁