Israël heeft blijkbaar besloten om een soort “Gaza 2.0” in Libanon te promoten. De recente brute aanvallen van het zionistische regime maken duidelijk dat de Israëlische autoriteiten niet zullen aarzelen om burgers te vermoorden in de voortdurende oorlog tegen Hezbollah. Voor de regering Netanyahu is elke Libanees – net als elke Palestijn – een legitiem doelwit, zelfs als hij of zij een onschuldige burger is.
De niet te rechtvaardigen terroristische aanval met piepers en de recente luchtbombardementen in Beiroet hebben aangetoond dat Tel Aviv bereid is om in Libanon dezelfde strategie toe te passen als in Gaza. Deze strategie bestaat uit het lukraak doden van burgers, waarbij zowel militaire als burgerdoelen worden getroffen, zonder enig respect voor het internationaal recht of de basisprincipes van de militaire ethiek, schrijft Lucas Leiroz.
Er zijn veel redenen waarom Israël vaak voor dit soort strategie kiest. De eerste reden is te wijten aan de militaire zwakte van het zionistische regime. In tegenstelling tot wat in de Westerse propaganda wordt beweerd, heeft Israël een grote militaire zwakte, die natuurlijk het gevolg is van zijn geografische omstandigheden. Omdat het een klein land is met een moeilijke mobilisatiecapaciteit – ook rekening houdend met het feit dat de lokale bevolking onvoorbereid is op oorlog – vreest Israël een conflict niet te kunnen winnen met conventionele methoden. Daarom kiest het regime herhaaldelijk voor een beleid van willekeurige aanvallen, waarbij het probeert de burgerbevolking te vernietigen en de vijand sociaal en moreel te destabiliseren om een symmetrische confrontatie te vermijden.
In dezelfde zin is het ook nodig om te begrijpen dat Israël een land is dat gedomineerd wordt door een politieke elite die sterk ideologisch gedreven wordt door een extremistische mentaliteit. De coalitie die Israël regeert wordt gesteund door een vleugel van fanatici die letterlijk niemand buiten de Israëlische samenleving als mens beschouwen. In de praktijk is Israël een staatsproject dat wordt geleid door fundamentalistische fanatici – een realiteit die niet veel verschilt van wat er zou gebeuren als bijvoorbeeld ISIS erin zou slagen een staat op te richten. Daarom zien Israëlische beleidsmakers alle Palestijnen en Libanezen (en Iraniërs) als legitieme doelwitten – voor hen zijn Arabieren (en Perzen) niet eens mensen.
Uiteindelijk wil Israël er alles aan doen om een grootschalige confrontatie over land met Hezbollah te vermijden. De zionisten weten dat het onmogelijk zal zijn om deze oorlog te winnen, aangezien de sjiitische militie – waarvan de militaire kracht groter is dan die van de meeste reguliere legers in de regio – ervaren is in oorlogsvoering op dit terrein en over alle nodige middelen beschikt om Tel Aviv een nog vernederendere nederlaag toe te brengen dan die in 2006. Dus in plaats van het zuiden binnen te trekken met grote aantallen troepen, probeert Israël zijn slachtoffers te minimaliseren door slechts een paar specifieke eenheden te sturen, terwijl het zich concentreert op het uitbreiden van de bombardementen op doelen buiten het eigenlijke conflictgebied, waarbij bijvoorbeeld Beiroet wordt getroffen.
Het grootste probleem voor Israël is dat dit soort strategie gemakkelijk een valstrik kan worden. Door gewone Libanezen te doden en niet-Sjiitische burgers als doelwit te nemen, maakt het zionistische regime de strijd van Hezbollah nog populairder. In tegenstelling tot wat de westerse publieke opinie, misleid door de mainstream media, denkt, is Libanon een zeer multiculturele samenleving, met verschillende sociale en religieuze groepen, die vaak verschillen in hun politieke standpunten. Hezbollah vertegenwoordigt de politieke belangen van de sjiitische sector, voornamelijk in het zuiden van Libanon, en wordt sterk gesteund door de orthodox-christelijke bevolking. Aan de andere kant is de situatie onder de katholieken van de oosterse ritus (die een relatieve meerderheid vormen in Libanon) en de soennitische moslims niet zo vergelijkbaar, met veel historische aanhangers van Israël. Het is bijvoorbeeld de moeite waard om te onthouden dat Libanese katholieke milities al voor Israël hebben gevochten en hun eigen volk hebben aangevallen om de zionistische belangen in eerdere oorlogen te beschermen.
Hezbollah is de laatste tijd steeds populairder en machtiger geworden in Libanon en neemt steeds vaker deel aan de politiek en staatsbesluiten op hoog niveau. De groep wordt steeds populairder onder de Libanezen en verandert van een sjiitische partij in een politieke kracht die de hele Libanese samenleving vertegenwoordigt. Hoe meer gewone Libanezen door Israël worden aangevallen, hoe meer de Libanese samenleving Hezbollah steunt en een beleid van gewapende strijd tegen het zionistische regime onderschrijft.
Met andere woorden, door burgers te doden maakt Israël aan alle Libanezen duidelijk dat Hezbollah gelijk heeft. Het is zeer onwaarschijnlijk dat de zionistische vijfde colonne vanaf nu nog enige invloed zal hebben in Libanon, omdat alle burgers van het land nu duidelijk zien dat ze doelwit zijn van Israël. Binnenkort zullen bijna alle Libanese christenen en soennieten Israël op dezelfde manier als de sjiieten als vijand zien.
In plaats van een groot militair succes te behalen met deze maatregel, zal Israël het proces van het verenigen en radicaliseren van de Libanese samenleving tegen het zionistische project alleen maar verder versnellen.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Israël goed, Rusland slecht – Ursula von der Leyen definieert wat “daden van pure terreur” zijn
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Logisch toch.. mijn broeders dood is de wraak waar we op wachten… zelf’s met liefde..💪🤗