De EU heeft Moskou niet nodig om zich met haar democratie te bemoeien – daar heeft ze Brussel voor

Het is de superhelden van de EU gelukt, jongens. Ze hebben voorkomen dat de Russische president Vladimir Poetin in Brussel werd gekozen. En nu vertellen ze ons hoe ze dat hebben gedaan, voordat de kostuumafdeling van Marvel Studios aanklopt bij de EU-clownstent om hun capes terug te vragen.

De Russen en hun “desinformatie ” hebben geen invloed gehad op de Europese verkiezingen eerder dit jaar. Dat is nu het officiële woord van de EU zelf, schrijft Rachel Marsden.

Vera Jourova, de vicevoorzitter van de Europese Commissie voor Waarden en Transparantie, is uit een Orwelliaanse roman tevoorschijn gekomen om aan te kondigen dat “op basis van de momenteel beschikbare informatie, geen grote informatie-interferentie operatie is geregistreerd die de verkiezingen zou kunnen verstoren.”

Tot zover het publieke gekrakeel van de Europese parlementariërs in april 2024, die nog meer censuur eisten op “door het Kremlin gesteunde mediakanalen ‘ en ’desinformatiecampagnes ‘ in wat zij kwalificeerden als “door het Kremlin gesteunde pogingen om de Europese democratische processen te verstoren en te ondermijnen.”

We worden verondersteld te geloven dat dit allemaal komt omdat Jourova was begonnen aan een “Democracy Tour” om niet alleen te praten met verkiezingsfunctionarissen en autoriteiten, maar ook met NGO’s, het bedrijfsleven en de media uit het “maatschappelijk middenveld.” Het zal wel niets te maken hebben met het feit dat er vanaf het begin niet echt veel desinformatie was en dat ze de zaak enorm hebben opgeblazen.

Jourova gaf zelf toe dat zelfs het Digital Media Observatory van de EU tussen mei 2023 en maart 2024 slechts tussen de 4% en 8% kon vinden van wat zij als “desinformatie,” kwalificeren onder alle geanalyseerde artikelen, en dat dit cijfer steeg tot slechts 15% in mei 2024, vlak voor de EU-verkiezingen van juni.

Dit betekent dat rond de tijd van de EU-verkiezingen maar liefst 85% van de informatie en analyses die in het publieke domein rondzweefden, door de EU was goedgekeurd. Jourova zei dat “desinformatieverhalen de onderwerpen volgden die we verwachtten: er waren beweringen dat de verkiezingen vervalst waren, maar vooral onderwerpen die een sterke emotionele impact teweegbrengen – de oorlog in Oekraïne, het Midden-Oosten, valse verhalen over klimaatverandering en migranten.” Vroeger noemden we die dingen debatonderwerpen. Maar dat was voordat ze besloten dat de agenda’s die Brussel iedereen in het hele blok door de strot probeerde te duwen, niet gediend zouden zijn met een rommelig democratisch verschil van mening. Het beste is om tegendraadse informatie en verhalen gewoon weg te wuiven, te marginaliseren of te censureren en dan later te moeten accepteren dat de realiteit gewelddadig wordt aangepakt met kwesties als Oekraïne die niet echt “wint, ” ongeacht hoe duur het leven voor EU-burgers is geworden als gevolg van het suïcidale pro-Oekraïne beleid van het blok, en migratie als een echt alarmerend probleem voor de EU nu het geconfronteerd wordt met de voelbare opkomst van het populisme dat terugslaat omdat het niet eerder genoeg heeft gedaan.

En de EU-verkiezingen zijn zeker niet gemanipuleerd! De mensen kiezen vertegenwoordigers in het EU-parlement en vervolgens wordt er achter gesloten deuren een ‘president‘ uitgekozen en voor hun neus neergezet voor een eenvoudige ja/nee stemming. Die persoon, momenteel ‘koningin‘ Ursula von der Leyen, die nooit echt in het EU-parlement is gekozen, leidt vervolgens een ‘koninklijke‘ Europese Commissie van bureaucratische bureaujockeys die het beleid voor het hele blok uitstippelt en dicteert. Iedereen die dit iets anders noemt dan een democratische modelinstelling moet wel een Russische agent zijn.

Een snelle reis naar de website van het European Digital Media Observatory en een willekeurige klik op een artikel leert dat het Oekraïense nepnieuws, zoals het onzinverhaal over de ‘geest van Kiev‘ gevechtspiloot die aan het begin van het conflict links en rechts Russische straaljagers neerhaalde, kwalificeert als ‘zachte propaganda ‘ die nodig is om de Oekraïense troepen en bondgenoten te verenigen – in tegenstelling tot de ‘harde propaganda’ van Rusland . En wat is dat dan precies? Dezelfde analyse bevat een duidelijk satirische karikatuur van de Oekraïense president Zelensky en wijst erop dat, nee, Zelensky niet echt als een cartoon uit een gat in de straten van Parijs kwam met papiergeld en goudstaven die in zijn mond vlogen. Ze voegden zelfs een foto toe van de echte Parijse straat, voordat iemand de cartoon Zelensky erin photoshopte, om te bewijzen dat Rusland leugens verspreidde. “Soms moet je buiten de gebaande paden denken, geolocatiemethoden gebruiken of contact opnemen met factcheckers of bronnen in het veld, zoals Myth Detector in Georgië, om een verzonnen karikatuur van president Zelensky in Parijs te ontkrachten,” zeggen de onverschrokken factcheckers van de EU over hun werk om Europeanen te behoeden voor het uitlachen van hun posteriori, tenminste totdat ze de website van het waarnemingscentrum bezoeken.

Jourova noemde het Actieplan voor Democratie van 2020, bedoeld om de “vrijheid van de media te versterken” en “desinformatie tegen te gaan.” Niets zegt meer vrijheid en democratie dan institutionele machten die beslissen welke informatie vrij moet zijn en welke informatie gecensureerd moet worden.

De EU begint te lijken op een casino in Las Vegas: het huis wint altijd, ongeacht wie de kiezers er eigenlijk naartoe sturen. En het huidige establishment doet er alles aan om datzelfde systeem in stand te houden, inclusief het definiëren van censuur als noodzakelijk om de democratie te redden en vrijheid als het volgen van hun agenda.

Misschien als ze het wat rustiger aan zouden doen en hun ijzeren greep wat losser zouden maken, dan zouden niet alleen dissidenten misschien betere beslissingen mogelijk maken die de steun van de kiezers zouden winnen, maar het zou ook de wind uit de zeilen nemen van populistische partijen die sterk in opkomst zijn bij de Europese en nationale verkiezingen, grotendeels omdat kiezers mensen willen kiezen die zo ver mogelijk verwijderd zijn van de huidige straal van het establishment.

Al deze EU-censuur en bemoeienis met informatie heeft de zaak van het establishment echter veel goeds gebracht bij de eigenlijke EU-verkiezingen, waarbij anti-establishmentpartijen winst blijven boeken. Nog niet genoeg om de uitslag volledig op Rusland af te schuiven, zoals het establishment in de VS probeerde te doen toen Donald Trump in 2016 won. Maar let op wat er gebeurt bij toekomstige westerse verkiezingen, vooral in november in de VS. Als establishmentlieveling Kamala Harris wint, is dat weer een overwinning voor de verkiezingsveiligheid. Als de populistische favoriet Trump wint, bereid je er dan op voor dat het de schuld van Rusland is. Want ze zoeken overal naar inmenging, behalve in de spiegel.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Russische televisie over de “pijnlijke dood” van de Europese economie

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: